Opublikowany przez:
Joanna P.
Redakcja
2018-01-02 15:09:06
Autor zdjęcia/źródło: Pixabay
Pewna para ze Stanów Zjednoczonych starała się o dziecko przez wiele lat. W związku z niepowodzeniami byli już w zasadzie zdecydowani na adopcję dziecka, jednak pod wpływem namowy znajomych zdecydowali się adpotować cudzy zarodek. W efekcie Tina Gibson urodziła zdrową dziewczynkę. Obydwoje z mężem wcale nie wiedzieli, że zarodek, z którego urodziła się ich córeczka Emma, został zamrożony aż 25 lat wcześniej i był to najstarszy znany na świecie zarodek. Dla młodych rodziców nie miało to jednak żadnego znaczenia, najważniejsze bowiem było, że zostali rodzicami zdrowej dziewczynki. Państwo Gibson wraz z zarodkiem, z którego urodziła się Emma, adoptowali także inne zarodki od tego samego dawcy, co oznacza, że gdy zdecydują się je wykorzystać, Emma zyska biologiczne rodzeństwo.
W Stanach Zjednoczonych jest to dosyć popularna formuła, choć nie można o niej powiedzieć, że jest łatwa, wymaga bowiem od przyszłych rodziców przejścia trudnej ścieżki zbliżonej do procedury adopcyjnej dziecka. Najpierw Gibbsonowie złożyli wniosek do Narodowego Centrum Dawcy Zarodków w Knoxville, w ich rodzimym stanie Tennesee. Następnie Tina przeszła serię badań potwierdzajacych, że może zostać poddana procedurze in vitro. Kolejnym etapem ich zmagań był szereg rozmów z opieką społeczną, które miały stwierdzić, że rodzina może adoptować zarodki czyli są zdecydowani i gotowi na pojawienie się nowego członka rodziny w ten dosyć niekonwencjonalny sposób. Gibsonowie mieli prawo wybrać dawcę zarodków. W swoim wyborze kierowali się podobieństwem fizycznym, a także dokumentacją medyczną.
W Polsce każda para posiadająca zamrożone zarodki, z których nie będzie korzystać, może je oddać do adopcji. Adopcja zarodków czyli adopcja prenatalna jest całkowicie anonimowa. Para, która decyduje się oddać zarodki do adopcji poddawana jest wywiadowi lekarskiemu, a gdy go przejdzie, dawcy muszą wyrazić pisemną zgodę na przekazanie zarodków do adopcji prenatalnej. Dopiero wtedy procedura adopcyjna może zostać uruchomiona.
Z adopcji zarodków mogą skorzystać pary, u których nie można uzyskać nasienia i komórek jajowych. Mogą się o nią także starać pary o niskim potencjale rozrodczym oraz te, które wielokrotnie i bez powodzenia próbowały zabiegów invitro z własnymi zarodkami. Ostatnią grupą są osoby, u których stwierdzono nieprawidłowości w wynikach badań genetycznych.
W naszym kraju zarodki do adopcji prenatalnej dobierane są przez lekarza na podstawie cech fenotypowych, czyli określających wygląd i funkcjonowanie organizmu oraz cech biometrycznych. Do najbardziej znanych cech biometrycznych należy możliwość rozpoznania człowieka po tęczówce oka lub po odciskach palców.
Podejmując decyzję o adopcji prenatalnej pary powinny mieć świadomość, iż zarodki pochodzą od osób, którym zdiagnozowano problemy z płodnością, w związku z czym zostały zakwalifikowane do procedury zapłodnienia in vitro.
Pokaż wszystkie artykuły tego autora
Nie masz konta? Zaloguj się, aby pisać swoje własne artykuły.
Nie masz jeszcze konta na familie.pl?
Załóż je już teraz!