Różnica wieku między rodzeństwem – jaka jest najlepsza?

Wielu rodziców twierdzi, że im mniejsza różnica wieku między dziećmi, tym lepiej. Nie brakuje jednak osób, które chwalą sobie większą różnicę wieku między kolejnymi potomkami. Każde z nich ma swoje racje i przedstawia plusy i minusy takiej sytuacji.

Jak to więc właściwie jest? Jaką różnicę wieku pomiędzy dziećmi najlepiej zaplanować?Jakie czynniki brać pod uwagę?

Pewne jest, że planując rodzeństwo dla naszego malucha nie możemy myśleć jedynie o sobie i swoich potrzebach, bo przecież mamy w domu małego człowieczka, dla którego pojawienie się rodzeństwa będzie nie mniejszym przeżyciem, niż dla nas narodziny kolejnego potomka! Jego życie zmieni się nie mniej niż nasze! Dlatego również o naszym pierworodnym musimy myśleć, decydując się na kolejne maleństwo.

Tak naprawdę każda różnica wieku pomiędzy rodzeństwem ma swoje dobre i złe strony. Każdy z nas, planując powiększenie rodziny, musi do tego podejść indywidualnie, analizując konkretną sytuację swojej rodziny.

Różnica rok lub 2 lata:

+ rodzice nie muszą na nowo przyzwyczajać się do pieluszek, karmienia, nocnego wstawania i innych spraw związanych z opieką nad niemowlęciem – ich tryb życia nie zmienia się,

+ rodzic pozostający w domu z maluszkami ma większe szanse na szybki powrót do pracy – w ciągu krótkiego czasu wychowuje dwójkę maluchów,

+ rodzice nie muszą na nowo uczyć się zasad pielęgnacji malca, które co jakiś czas się zmieniają ani poznawać asortymentu dla dzieci oferowanego przez sklepy – maja w tym doskonałą orientację,

+pierwsze dziecko w wieku roku czy dwóch latek szybko zapomina, co to znaczy być jedynakiem, mieć rodziców i zabawki na wyłączność – łatwo nawiązuje więź z młodszym bratem czy siostrą i akceptuje nową sytuację,

+ maluchy razem się bawią, wychowują i rozwijają, dzięki czemu są tak naprawdę mniej absorbujące,

- pierwsze 3 lata życia malucha są dosyć wyczerpujące dla rodziców: spacer z dwójką takich malców czy nakarmienie ich o tej samej porze może być nie lada wyzwaniem!

- oba maluchy są jeszcze niesamodzielne i wymagają stałej opieki i uwagi rodziców,

- wychowywanie dwójki dzieci rok po roku lub z różnicą dwóch lat może okazać się trudne z perspektywy finansowej: jedno z rodziców zwykle zostaje z dziećmi, a drugie musi więcej pracować, by utrzymać rodzinę.

Różnica wieku 3 – 5 lat:

+ Starsze dziecko jest już w miarę samodzielne i nie potrzebuje ciągłej uwagi rodziców; często chodzi do przedszkola; pomaga też w prostych pracach domowych czy w opiece nad maluszkiem,

+ kilkulatkowi łatwiej wytłumaczyć zarówno pojawienie się nowego członka rodziny, jak i inne sytuacje zdarzające się przy dwójce dzieci, np. konieczność zostania pod opieką cioci czy niani,

+ rodzice odpoczęli już nieco od trudności związanych z wychowywaniem niemowlaka, ale jednocześnie nie zapomnieli, jak to było,

+ maluch szybciej rozwija się przy starszym bracie lub siostrze, uczy się od niego,

- przez pierwsze lata trudno mówić o wspólnej zabawie – zainteresowania kilkulatka znacznie już różnią się od zainteresowań roczniaka!

- czas, jaki rodzic poświęca na wychowanie dzieci wydłuża się, przez co kariera zawodowa często staje w martwym punkcie, a nawet zwyczajnie kończy się zwolnieniem z pracy.

Różnica wieku 6 lat lub więcej:

+ starszak jest w pełni samodzielny, ma swoje zajęcia i zainteresowania, jest też pomocny zarówno w pracach domowych jak i w opiece nad maluszkiem,

+ starszak ma więcej cierpliwości do maluszka, łatwiej mu też wytłumaczyć konieczność ciągłej opieki nad malcem,

- 6-7 latek znajduje się w przełomowym okresie życia: wymaga szczególnej uwagi rodziców, gdyż zaczyna naukę w szkole, zdarza się, iż rodzice napotykają w takim momencie na rożne trudności, a jednocześnie maluszek wymaga stałej opieki i uwagi,

- starsze dziecko zdążyło się już przyzwyczaić do roli jedynaka: często buntuje się w momencie pojawienia się młodszego rodzeństwa, ma trudności z akceptacją nowej sytuacji,

przy różnicy wieku ponad 10 lat dzieci często nie maja ze sobą głębszego kontaktu emocjonalnego – może on pojawić się dopiero w dorosłym życiu.

Sami wraz z mężem zdecydowaliśmy się na powiększenie rodziny po niemal 4 latach od narodzin naszej pierworodnej córki. Czasem żałujemy, że nie zdecydowaliśmy się wcześniej, gdyż w tej chwili mielibyśmy już dwójkę przedszkolaków, jednak z drugiej strony zdążyliśmy nieco odpocząć od cieni opieki nad niemowlakiem i zatęsknić za jej blaskami.

Reasumując: myślę, że każdy czas jest dobry! Wszystko zależy od tego, co jest dla nas najważniejsze. A najistotniejsze – chyba nikt nie zaprzeczy – jest naprawdę chcieć drugiego dziecka!

Autor: Mama Julki (i za niespełna 7 miesięcy jej braciszka lub siostrzyczki:))