Rodzice wspominają swoje ulubione bajki KONKURS - Forum

moja ulubiona bajka z dzieciństwa to były smerfy. leciały w niedziele na dobranocke pomiętam że niemogłam się jej doczekać:)nawet miałam takie puzzle:) moją ulubioną bochaterką była smerfetka chciałam być taka jek ona zawsze dbała o swoje kwiatki NO I BYŁA TAKA PIĘKNA:) uwielbiałam też ważniaka on przecież był najmądrzejszy zawsze wszystkich pouczał haha no i gargamel z ta swoja wypowiedzia JAK JA NIECIERPIE SMERFÓW właśnie ta bajka najbardziej zapadła mi w pamięci i wieczorami przed snem opowiadam mojej CÓRECZCE różne przygody smerfów czasami te które pamiętam a czasami sama wymyślam historie z ich bochaterami:)

z wielkim sentymentem wspominam "Krecika". nie potrzeba było wielu słów i nowinek technicznych by rozweselić dziecko. do dziś mam maskotkę Krecika. stoi u dzieci na półce i opowiadałam im już o mojej bajce z dzieciństwa. nie byłam zaskoczona,gdy stwierdzili,że bajka jest nudna,bo zwierzęta niewiele mówią. w tych czasach bajki typu "Sąsiedzi" czy "Bolek i Lolek" to historia telewizji. 

Bajki emitowane w czasach mojego dzieciństwa wywarły na mnie ogromne wrażenie.Jedną z takich które moje serce zapamietało najbardziej to Chip i Dale Brygada RR:) .Małe,cudowne i niezwykle dzielne wiewiórki-nauczyły mnie odróżniania dobra od zła a także w sposób prosty radzenia sobie z problemami-przeciwnościami losu,pokazły mi,że przyjażń jest wielką wartością,że należy dbać o innych i pomagać jeśli tylko sami potrafimy.Często pokazuję synkowi moje ukochane wiewiórki:) i podkreślam ,ŻE NIE TRZEBA BYĆ WIELKIM BY OSIĄGNĄĆ W ŻYCIU WIELE,ŻE NAWET TAKIE MAŁE ISTOTKI MOGĄ ZDOBYWAĆ SZCZYTY.

"Dwie Dorotki"- nie wiem czy kojarzycie tą bajkę. Opowiada ona o dwóch przyrodnich siostrach. Historia ma poczatek niczym z "Kopciuszka" ale nie ma w niej przystojnego ksiecia. Sierota zostaje pod opieką Macochy, która ma też własna córkę w podobnym wieku. Dziewczynki łączy tylko imię - Dorota. Różnica charakterów jest bardzo widoczna. Jedna grzeczna, skromna i pracowita a druga krnąbrna, roszczeniowa i leniowata.

Bajka ta utkwiła mi w głowie a szczególnie tego, czego ona uczy:  Dobrocią i pracą zyskujemy a lenistwem tracimy.

Bardzo mi się podobał świat , w jaki przenosiły się dziewczynki szczególnie tajemnicze przejście do tego świata przez studnię.  W drodze do tajemniczej chatki, dziewczynki przechodziły rożne testy dobroci. Wszystko, co robiły miało swoją nagrodę.  Oczywiście dobro zyskało a zło traciło.

Bajka uczy dzieci nie tylko tego, że należy być dobrym człowiekiem, ale również rozwija wyobraźnie.  Cos niesamowitego jest w tej bajce. Wyobraźnia tworzy świat magii. Ja często opowiadam mojemu Synowi tą bajkę. Za każdym razem staram się zmieniać przygody i próby, jakim zostały poddane dzieci. Często syn daje mi przedmioty lub osoby i muszę wpleść je w tą bajkę.  Ożywiam  w niej zagubione  pierścienie, nie poukładane talerze itp. Właśnie dzięki temu ze bajka jest tak rozbudowana tematycznie można z niej tworzyć rożne bajki, które pomogą nam przedstawić problemy, z jakimi borykają się nasze dzieci. Dajemy im rożne rozwiązania i skutki ich wyborów.

Dla mnie to jest bardzo Fajna bajka, która uczy dzieci i pomaga rodzicom wypracować w dziecku wrażliwość na czyjąś krzywdę.

Chciałabym by w TV pojawiła się ta Bajka.

Źródło zdjęć: http://fototeka.fn.org.pl/strona/baza-filmow/film/9617/dwie-dorotki.html

Bajką którą uwielbiałam w dzieciństwie były "MUMINKI".Opowiadała ona historię śmiesznych trolli i ich przyjaciół.Rodzinę głównych bohaterów tworzyli Mama Muminka,Tata Muminka i Muminek.Najlepszymi przyjaciólmi muminka są:Włóczykij,który grał na harmonijce i podróżował po świecie,Migotka która była złośnicą i jej brat Migotek.Z Muminkiem przyjażnili się też Ryjek,który bał się wszystkiego,Mała mi ona za to była bardzo złośliwa i głośna,Paszczak był ogrodnikem.W Dolinie Muminków była również Buka stwór którego wszyscy się bali i wiele innych postaci.Muminki miały wiele przygód,utkwił mi w pamięci jak latali na chmurkach,oglądając to też o tym marzyłam.Rodzina Muminków zapadała w sen zimowy i budzili się dopiero na wiosnę.

Zawsze czekałam na tą bajkę z niecierpliwością.Miło tak powspominać,mam nadzieję,że moja córcia jak będzie starsza też obejrzy tą bajkę i polubi ją tak samo jak ja.                                           

Zdecydowanie "Wilk i Zając" To moja ulubiona bajka Uwielbiam ten duet i ich przezabawne perypetie,z których mały bezbronny zajączek zawsze wychodzi cało a wilk dostaje za swoje Dziś choć nie jestem już dzieckiem,to i tak chętnie zasiadam przed ekran by znów obejrzeć moich przyjaciół z dzieciństwa i usłyszeć słowa Wilka,który znowu dostał w kość:-nu zajec!, -nu pogodi! Czuję się wtedy jakby czas zatrzymał się w miejscu i znów mam te naście lat dobrze się przy tym bawię Moje dzieciaki też chyba odziedziczyli po mnie gust w oglądaniu bajek Zamienili tylko Wilka na kota Toma a Zająca na myszkę Jery Chyba również uwielbiają dobrze bawić się przed ekranem Te dwie bajkowe historie królują w naszym domu

najbardziej lubiłam i wspominam do dziś KRECIKA. To była bajka, która została w pamięci. Niedawno obejrzałam fragment na uczelni, miało czegoś dotyczyć i przypomniały mi się chwile dzieciństwa, aż się łezka się w oku zakręciła. "Motilku, motilku ..." ;) Jak moje dziecko dorośnie do wieku, kiedy będzie oglądać bajki to na pewno obejrzy Krecika.

Bajki mojego dzieciństwa znacznie różniły się od tych prezentowanych dziś. Był Bolek i Lolek, Reksio, Muminki oraz Smerfy. Mi do gustu bardzo przypadły Muminki. Muminki tworzyły rodzinę jaką większość z nas mam, każdy w tej rodzinie był wyjątkowy,niepowtarzalny lecz razem tworzyli wspaniałą całość. Do tego Muminki przeżywały wspaniałe przygody a bajka niosła ze soba wartości i uczyła młodego widza czym jest rodzina,miłość,przyjaźń, wsparcie i współpraca. Nie było w niej przemocy, super efektów specjalnych ale w tym właśnie tkwi jej urok,że mimo braku tego wszystkiego potrafiła zaciekowić widza i sprawić by przeżywał on przygody na równi z bohaterami.Cieszę się ,że i moje dzieci pokochały Muminki bo dzięki temu dziś razem jej oglądamy i razem przeżywamy ich przygody.

Moją ulubioną bajką z dzieciństwa były "SMERFY" ;) uwielbiałam te małe niebieskie ludziki . Ważniaka który zawsze miał dużo do powiedzenia i chciał dorównać Papie Smerfowi, Lalusia który podziwiał swoje piękno w lusterku, Łasucha który gotował ze smerfojagód różne przysmaki, Pracusia który tworzył różne dziwne urządzenia, Zgrywusa ze swoją paczuszką z bombą na którą ciągle kogoś nabierał :) , Smerfetkę do której wzdychały wszystkie Smerfy no i oczywiście Marude, który zawsze był na NIE - zresztą jako dziecko i ja miewałam humor jak Maruda :) potem oczywiśie urzekły mnie małe Smerfusie : Sasetka, Nat, Gapik, Złośnik i Mały Smerfuś . Oczywiście kluczową postacią był Gargamel który wraz ze swoim kotem Klakierem szukał wioski Smerfów bo pragnął je zjeść , Pamiętam jak na podwórku bawiliśmy się w Smerfy i każda dziewczyna chciała być Smerfetką a jak wiadomo ona jest tylko jedna :) więc jakoś trzeba było się dogadać w tej kwesti :)) ach piękne to są wspomienia , mam nadzieję, że w przyszłości moja Nadia polubi "SMERFY" bo narazie jest na topie "ŚWINKA PEPPA" i nawet jak jej puszczam "SMERFY" to zbytniego zachwytu nie ma , ale za to uwielbia jak jej śpiewam I puszczam "SMERFNE HITY" ;) więc czekam aż pokocha historie "SMERFÓW" jak ja wtedy będę mogła razem z NIą przypomieć sobie ich niezwykłe przygody :)

Bardzo się ucieszylam jak ostatnio na TVS była bajka "Mali mieszkańcy wielkich gór"

Jest to opowieść o dwóch małych niedźwiadkach Nuce i Dżekim którzy jako małe niedźwiadki stracili mamę. 26 odcinków pelnych radości, śmiechu i płaczu.Jako dziecko sama chciałam mieć takie niedźwiadki w domu, nie moglam pojać dlaczego mama się na to nie zgadza.

Teraz oglądalam tę bajkę z Julką. przeżywała okropnie każdą przygodę, pytała się czy misiom nic się nie stalo, dlaczego ich porwali. I padło pytanie "Czy my też możemy zabrać misie do domu?" Tak jak bym się cofnęla w czasie o wiele lat gdy mama mi tlumaczyła że się nie da. Ale obiecalam ze jak będziemy mieli pieska to go nazwiemy Nuka albo Dżeki.

‘’Bajek oglądałam swego czasu wiele,

Bohaterowie byli dla mnie jak przyjaciele!!!

Ale jedna postać z bajki jest i była mi bardzo bliska,

I serce moje do dziś ściska.

Od telewizora odejść nie mogę,

Gdy Kubuś z Tygryskiem przeżywają przygodę.

Postać Tygryska uwielbiałam,

I nos do telewizora przylepiałam!!

Tygrysek to mój idol i bohater,

Który ma zawadiacki i nietuzinkowy charakter.

Podchwytliwe pytania zadaje,

I Kubusiowi miodek podaje.

Ogonek ma uroczy,

I wiele zawsze zobaczy.

Na ogonie wysoko sprężynuje,

I swą dobroć wkoło okazuje.

Tą postać bardzo polecam,

Bo wiele radości w dziecięcym sercu wznieca!!

Edukuje, rozśmiesza i rozbawia,

I relacje z rodzicami poprawia.

Więc pomimo upływu lat oglądajmy Tygryska i Kubusia Puchatka,

Bo niezła to jest gromadka.

Która uczy i wskazówki daje,

I rozśmieszać nie przestaje!!!!!!!!!

Za miesiąc niecały dobranocka zniknie z ekranów telewizora,

Myślę, że to jest błąd, bo ja swego czasu oglądałam każdego wieczora.

Bajki za moich czasów były bardzo realistyczne,

A teraz zwykle same walki, bójki i wszędzie bajki mistyczne.

Dobroć, szacunek, przyjaźń i miłość należy propagować,

Oraz dużo uśmiechu i wiele żartować.

Bo świat dziecięcy to wyjątkowy czas….

A bajki mają uczyć ….jak to robiły dotychczas….’’.

GĄSKA  BALBINKA

Gdy naście lat miałam

to Gąskę Balbinkę oglądałam

Wyboru wielkiego nie miałam

Ja ją jednak polubiłam

i jej przygody z Kurczakiem Ptysiem śledziłam

Zazwyczaj zawsze śmieszne były

I wszyscy je z ciekawością śledzili.

Mając lat malutko,

nie zwiedzając świata łódką,

oglądając bajki od rana,

ta jedna była ukochana.

Od rana uśmiech na ustach,

gdy na ekranie słoń siwy ustał.

Benjamin na niego wołano,

w zoo mieszkał i niezły był z niego koleżko.

Co dzień to uczył nowych rzeczy,

jak sos pomóc może w głuszy,

jak z przyjacielem dobrze żyć na co dzień

i jak wścibskiej reporterce znaleźć temat w pracy,

trąbił głośno więc wszyscy wiedzieli co to jest za gościu.

Bajka była rewelacyjna,dziękuje mamie ze wtedy nagrywała każdy odcinek teraz moja córeczka także będzie oglądała tą bajke ::) o słoniu Benjaminie.

Za dzieciaka uwielbiałam bajkę  Dżeki i Nuka.... Wiele razy ta bajka doprowadzała mnie do łez.... Szczególnie, gdy niedżwiadkom źle się działo...

Ta bajka bardzo wryła mi się w pamięć:) Pewnie przez to moje popłakiwanie.

Bardzo lubiłam też bajkę Miś Uszatek. To w tamtych czasach był dla mnie mały bohater. Miś był przecież bardzo mądry, pomagał innym... A najbardziej podobała mi się lampa Misia Uszatka.Pamiętam do tej pory też te klapnięte uszko...No i ta piosenka "bo klapnięte uszko mam. Jestem sobie mały Miś, śmieszny miś, znam się z dziećmi  nie od dziś"...Często śpiewałam moim chłopcom piosenkę z tej bajki, gdy byli mali.

Moi chłopcy uwielbiają Misia Uszatka. Ten mały Miś był bardzo przyjazny dla każdego i bardzo chcę, aby moi chłopcy oglądali tę bajkę zamiast tych dziesiejszych bijatyk, i wojen... Przecież lepsze były właśnie bajki z "naszych" czasów, niż te dziesiejsze...

Ulubiona bajka z mego dzieciństwa to MIŚ USZATEK - przeslodki miś zabawny miś mający swoich przyjaciół króliczka i prosiaczka, zawsze nie moglam sie doczekać dobranocki żeby móc obejrzeć swoją ulubioną bajeczkę. Urok misia to jego figlarne uszko jego piosenka i przedewszystkim forma misia bo które dziecko nie kocha misia i nie ma swego ulubionego przytulaka w postci misia. Ja przekazałam swoja miłość do Uszatka swemu synkowi - ma nawet prawdziwego misia uszatka w piżamce który z nim zasypia - jest identyczny jak ten z bajki i bardzo kochany przez mojego synka. Synek zapoznał się też z bajeczka o tym misiu i tez jak ja stal się wielbicielem MISIA USZATKA :)

Oglądałam wiele bajek. Jednak najukochańszą była "Pszczółka Maja". Ta mała pszczółka ciekawa świata obdarowywała wszystkich wielką miłością i dobrocią.Każdemu starała się pomóc w każdej sytuacji nawet z najtrudniejszej znalazła rozwiązanie.Miała przy tym wielu wiernych przyjaciół. Gucio, Filip, Aleksander a nawet Tekla darzyli ją sympatią.Każdy mieszkaniec łąki był dumny, że się przyjaźni z tą wspaniałą małą pszczółką. Dla mnie mała Maja była autorytem do naśladowania chociaż to tylko postać z bajki animowanej jednak wiele mnie w dzieciństwie nauczyła. Dzięki tej pięknej bajce staram się być jak pszczółka Maja i częściej pomagam innym niż myślę o sobie. Każde dziecko powinno poznać perypetie pszczółki Maji wiele by się nauczyło.

Lubiłam oglądać Coralgola, misia Uszatka czy Makową panienkę. Ale bajki które pozostały mi w pamięci to bajki które opowiadała mi moja mama. Potem opowiadała je mojej młodszej siostrze. Opowiadała tak cudnie że cały dom się wyciszał i wszyscy słuchaliśmy. Były to bajki o kotku i koguciku jak  to się kogucik mądrzejszego nie posłuchał i omal nie zginął marnie. albo o wielkim olbrzymie i księżniczce uwięźionej przez niego. Były to bajki wszystkie zakończone morałem. Zawsze czegoś uczyły. Nigdy nie kończyły się źle. Choć chwilami były straszne to i tak się nie bałam bo opowiadała je moja mama swoim spokojnym głosem. Bajkę o złotej kaczce opowiadam również moim dziecio. Zawsze słuchają przejęte. Ale najlepiej opowiada moja mama. Nawet my, dorosłe dzieci naszych rodziców siedzimy zasłuchanie. Piękne bajki i dobrym zakończeniem, pouczające i mądre. 

Ukochana bajka to oczywiście KRECIK! :) Będąc dzieckiem byłam bardzo nieśmiała, małomówna i skryta. Dlatego uwielbiałam tego krecika bo on też taki był. :) Jeśli się czegoś wstydził chował się do swojej nory, mało mówił a mimo to był tak lubiany. Bardzo się z nim utożsamiałam i po obejrzeniu bajki snułam marzenia, że będę kiedyś jak ten krecik otoczona wianuszkiem wiernych przyjaciół. Lata leciały, mój charakter się zmienił ale sentyment do Krecika pozostał. Był i jest dla mnie bohaterem, wcale nie przebojowym, wcale nie szalonym i zakręconym jak to teraz jest modne a mimo to przez tych wiele lat pozostał wspaniałym przyjacielem. :)

Przyznam się: kocham go! Zawsze go kochałam. Nie mówiłam o tym nawet mężowi. Kocham wróbla Ćwirka! Jest zabawny, a to w mężczyznach cenię najbardziej, uprzejmy i niegłupi. Bardzo cieszę się, że moje dzieci też go lubią, bo dzięki temu możemy razem oglądać jego przygody. 

Bajki mojego dzieciństwa... na pewno Smerfy, Krecik i Miś Uszatek, ale najwspanialsze były dwie bajki.

1) Dżeki i Nuka (nawet miałam swego czasu dwa identyczne misiaczki jak Dżeki i Nuka) najukochańsi przyjaciele z dzieciństwa. Dzięki nim nie bałam się wchodzić na drzewa i poznawać nowe ciekawe miejsca. Kochałam ich do upadłego!

2) Reksio! Krótkie ale tak przyjemne dla oka bajki, że nawet dziś z sentymentem do nich wracam i wspólnie z Dorotką oglądamy przygody zabawnego pieska, które Dorcia potem swoim lalom opowiada.

Szczerze mówiąc to bajki mojego dzieciństwa miały w sobie pewien smak i urok, którego obecnym bajkom niestety brakuje. Być może dlatego, że moje pokolenie o wiele bardziej bazowało na wyobraźni niż obecne dzieci. Nam wystarczył wielki kij lub konar i zniego można było wyczarować miotłę czarownicy z bajki o Jasiu i Małgosi, albo stara balia w której płukało się ziemniaki a która doskonale odgrywała w połączeniu z konarem tratwę z "Porwania Baltazara Gąbki".

Albo taka słodka bajka o Żwirku i Muchomorku, z serii bajek z mchu i paproci, przecież to sama frajda je oglądać, choćby na sam fakt prostoty przekazu.