Trudne dzieci samotnych matek - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

27 odp. Strona 2 z 2 Odsłon wątku: 5705

alanml

Zarejestrowany: 27-10-2009 17:11 . Posty: 30511 IP:

2010-07-31 20:45:31

31 lipca 2010 20:45 | ID: 262724

Dziś w TV usłyszałam zajawkę programu który zajmuje się wychowywaniem dzieci/ młodzieży z problemami. Są to osoby z rodzin alkoholików, z przemocy domowej. Dziś omawiano dziecko wychowywane przez samotne matki. Zdziwiłam się bardzo bo nie ustawiłabym samotnych matek w jednym rzędzie z alkoholikami.

Czy samotne macierzyństwo to zagrożenie dla przyszłości dzieci?
DZIECKO TO: czarodziej, zamieniający parę w rodzinę

<- 1 2 ->

21
moniczka81

Zarejestrowany: 06-06-2010 12:45 . Posty: 9066

2010-08-01 00:23:05

1 sierpnia 2010 00:23 | ID: 262967

Isiunia napisał 2010-07-31 23:41:05
Oczywiście, idealna sytuacja to taka,kiedy są kochający się rodzice i wychowują w pokoju swoje dziecię. Modelowa sytuacja nie zawsze jednak wystepuje w życiu. Bo życie to jednak trudne jest:) Ważne jednak, by przy wychowywaniu dziecka przez matkę, ona nie zapominala, że to dziecko ma ojca. I jesli nie jest to ktoś patalogiczny, powinna wspierac miłośc dziecka do ojca. I odwrotnie.
Zgadza się ale życie nie zawsze układa się po naszej myśli. Nie mniej jednak trzeba dawać sobie radę.
22
camea

Zarejestrowany: 04-11-2009 09:50 . Posty: 564

2010-08-01 00:30:28

1 sierpnia 2010 00:30 | ID: 262969

jagienka napisał 2010-07-31 21:45:41
pchelka napisał 2010-07-31 21:42:54
jagienka napisał 2010-07-31 21:39:09
pchelka napisał 2010-07-31 21:25:16
jagienka napisał 2010-07-31 21:23:48
Bo tak powinno być: oboje rodzice i potomstwo... I co najważniejsze: miłość i szacunek... Wtedy wszystko inaczej wygląda... Ale niestety wszyscy też wiemy, że ten ideał występuje bardzo rzadko... I wielka szkoda...
a niby nie trzeba tak wiele...
A w rzeczywistości okazuje się, że tak dużo...
Niestety masz rację, choć chciałabym, byś się myliła.
Człowiek lubi z natury mieć racje, ale w tym przypadku wolałabym być w błędzie...
Nie dramatyzujmy i nie panikujmy. A co z dziećmi, którym tata zmarł lub zginął w wypadku? Czy ich rozwój też będzie skreślony dlatego, że od tej pory ma tylko mamę? A może powinna ona natychmiast otrzeć łzy i przeprowadzić casting na nowego ojca?
Nie dajmy się zwariować stereotypom i teoriom. Pełne rodziny też potrafią (i często są) dysfunkcyjne. A samotne rodzicielstwo, choć trudne z natury, może okazać się łatwiejszym zadaniem, gdy nie trzeba borykać się z dodatkowymi problemami, jak np. brak szacunku jednego rodzica do drugiego, duże konflikty, nałogi. Co oczywiście nie znaczy, że umniejszam ideał pełnej, kochającej się rodziny!
23
usunięty użytkownik

2010-08-01 00:37:11

1 sierpnia 2010 00:37 | ID: 262970

camea napisał 2010-08-01 00:30:28
jagienka napisał 2010-07-31 21:45:41
pchelka napisał 2010-07-31 21:42:54
jagienka napisał 2010-07-31 21:39:09
pchelka napisał 2010-07-31 21:25:16
jagienka napisał 2010-07-31 21:23:48
Bo tak powinno być: oboje rodzice i potomstwo... I co najważniejsze: miłość i szacunek... Wtedy wszystko inaczej wygląda... Ale niestety wszyscy też wiemy, że ten ideał występuje bardzo rzadko... I wielka szkoda...
a niby nie trzeba tak wiele...
A w rzeczywistości okazuje się, że tak dużo...
Niestety masz rację, choć chciałabym, byś się myliła.
Człowiek lubi z natury mieć racje, ale w tym przypadku wolałabym być w błędzie...
Nie dramatyzujmy i nie panikujmy. A co z dziećmi, którym tata zmarł lub zginął w wypadku? Czy ich rozwój też będzie skreślony dlatego, że od tej pory ma tylko mamę? A może powinna ona natychmiast otrzeć łzy i przeprowadzić casting na nowego ojca?
Nie dajmy się zwariować stereotypom i teoriom. Pełne rodziny też potrafią (i często są) dysfunkcyjne. A samotne rodzicielstwo, choć trudne z natury, może okazać się łatwiejszym zadaniem, gdy nie trzeba borykać się z dodatkowymi problemami, jak np. brak szacunku jednego rodzica do drugiego, duże konflikty, nałogi. Co oczywiście nie znaczy, że umniejszam ideał pełnej, kochającej się rodziny!
Masz rację. Ja nie mówię, że to katastrofa, gdy nie ma pełnej rodziny.Nie można trwać w patologii, byle by tylko "był komplet". Sama wychowałam się w pełnej rodzinie, ale wolałabym, by pełną nie była. Mama nie potrafiła odejść. Zresztą nadal nie potrafi. Taka prawda.
Nie bój się cieni. One świadczą o tym, że gdzieś znajduje się światło...
24
dariuska89

Zarejestrowany: 30-05-2010 17:07 . Posty: 151

2010-08-01 10:34:49

1 sierpnia 2010 10:34 | ID: 263058

No może niedługo będą oskarżalli samotne matki o to że rozprzestrzeniają patologie- pewnie jeszcze celowo... śmieszne! Normalne ze każda matka chce jak najlepiej dla swojego dziecka ale czy najlepiej oznacza- patrzenie dziecka na zapitą twarz ojca, słuchanie ciągłych awantur i nie tylko, czy jednak trochę mniej komfortu ale życie spokojne bez zbędnych stresów na codzień- ja wybrałam i nikt mi nie wmówi że zrobiłam źle
[url=http://pregnancy.baby-gaga.com/][img]http://tickers.baby-gaga.com/p/dev218pr___.png[/img][/url]
25
usunięty użytkownik

2010-08-01 12:40:40

1 sierpnia 2010 12:40 | ID: 263133

Bartt napisał 2010-07-31 23:02:50
alanml napisał 2010-07-31 20:45:31
Czy samotne macierzyństwo to zagrożenie dla przyszłości dzieci?
Zagrożenie - nie. Ale z pewnością jakieś utrudnienie i dysfunkcja. Bo jednak dziecko - czy to córka czy (zwłaszcza) syn, potrzebuje ojca - potrzebuje wzorca męskości. O roli ojca w wychowaniu córki kiedyś pisałem na familie. Ale brak ojca nie znaczy, że dziecko będzie jakoś skrzywione. Też podkreślałbym różnicę pomiędzy patologią, jaką jest np. alkoholizm a dysfunkcją, czyli np. brakiem jednego z rodziców.
Myslę, że nie chodzi o samą potrzebę posiadania ojca ale o to z jakiejść przyczyny tego ojca brak - i dzicko musi o tym myśleć, mówić, tłumaczyć. Jest inne wśród rówieśników i inne się czuje. Często czuje się też gorsze.
Mój mężczyzna nr 2
26
SKORPION1

Zarejestrowany: 06-07-2010 16:49 . Posty: 2214

2010-08-01 13:08:52

1 sierpnia 2010 13:08 | ID: 263144

Chciałem mieć "swojego ojca" ( takiego przyjaciela , do którego mógłbym przyjść, przytulić się , usiąść mu na kolanach - jak dziecko , jak inne dzieci , co miały tatę). Nie dane mi to było ( i chociaż gdzieś tam żył też mój ojciec biologiczny , to założył On swoją rodzinę i miał swoje dzieci i swoje życie ), miałem za to prześladowce który od początku uznał że ja do jego rodziny nie należę . On był z moją matką - ja nie byłem jego rodziną ... To ciekawy układ .. nie uważacie ? Wychowywać się żyjąc "obok"... ] Myślę ( ale może się mylę ) że chyba lepiej by było gdyby matka wychowywała mnie samotnie . Tylko czy JA miałem prawo przeszkadzać jej w szczęściu ?? Uznałem mając lat 8 że muszę wytrzymać ... i wytrzymałem...nie byłem samolubem ! .....uznałem ( jako dzieciak) że dam sobie radę i płakać nie będę ..
27
Isabelle

Zarejestrowany: 03-07-2009 19:42 . Posty: 21159

2010-08-01 13:15:38

1 sierpnia 2010 13:15 | ID: 263147

Samotne mamy mają zdecydowanie trudniej co do tego wątpliwości nie ma. Nie ma kto odebrać dziecka z przedszkola jak trzeba dłużej w pracy zostać, głowa Ci pęka, źle się czujesza tu jeszcze trzeba dziecko oporządzić itp... Podziwiam samotne matki. To nie heroizm samotnie wychowywać a zapewne konieczność i to bardzo trudna... Podziwiam i darzę szacunkiem
Słońce wstało zwariowało...

<- 1 2 ->

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Trudne dzieci samotnych matek - Forum

Wątek: Trudne dzieci samotnych matek