Gdzie nogi je niosą? KONKURS! - Forum

Dwie małe nóżki,dziesieć małych paluszków.Od zawsze przypominały mi takie malutkie kurki które rosną w lesie po deszczu. Tak słodkie,że az szkoda zrywać. Teraz same podrywają się do lotu. Kiedyś to ja prowadziąłm przez życie, wydreptywałam ścieżki,a teraz ledwo nadążam,żeby nie zgubić z pola widzenia. Po zbyt długiej zimie i zbyt długim czasie spędzonym między czterema ścianami nadchodzi wiosna. Dla moich pociech to oznacza tylko jedno- totalne szaleństwo! Mieszkanie na wsi ma swoje zalety szczególnie jeśli jest się dzieckiem. Otóż ich zabawy ogranicza jedynie wyobrażnia,a nie żadne zjeżdzalnie,bramiki,słupki i wyznaczone miejsce do jeżdzenia chodzenia i stania. Nasze podwórze to jeden wielki plac zabaw,pełen ukrytych skarbów(piórek,kamyków i kałuży) ,skrytek(stodoła,piwnica i taras) oraz zabawek(od ciągnika po górę pichau). Otwirając dla moich dzieci drzwi domu czuję się jakbym spuszczała ze smyczy Rodwailera. I zaczyna się biegiem do kałuży,taplanie, rzucanie błotem i moczenie nóg w „maseczce” błotnej. Potem wspinanie na drzewo po liście które będą pieniędzmi .Potem kupowanie zgniłych jabłek w sklepie na piwnicy. Rysowanie kredą wielorybów i mówienie że to MaMA. Wyścigi rowerowo hulajnogowe z przeszkodami. Czurchanie kota za ogon. Kopanie w ogródku za dżdżownicami.Obrażanie i odbrażanie po sto kroć. Deptanie słomy i gonienie kur. Przegrzeżnienie krowy o borze i rzucanie mirabelkami w świnki. Tyyyle zabaw,i tylko jedno dzieciństwo. Tyle zabaw i tylko ubrań i niedążam prac i butów dokupywać. Ależ piękna będzie ta wiosna.O zapachu trawy i błota

Już w powietrzu zapach wiosny, a więc pora na przygodę.

Lenka wciąga swe buciki i z impetem rusza w drogę.

Pędzi z bratem na podwórko do pieska Tofika,

bo on zawsze chętnie z nimi bawi się  i bryka.

Potem rusza do garażu po rowerek biegowy,

który do wiosennych szaleństw jest zawsze gotowy.

Na wiosenny spacerek zawsze do parku chodzimy,

Gdzie ptaszki i wiewiórki wszyscy razem karmimy.

Potem pędzi na plac zabaw nasza Lenka mała.

Tam bez przerewy bujać się i zjeżdżać by chciała.

Gdzie ją jeszcze nóżki poniosą w bucikach różowych?

Tam gdzie wiosną świat jest bardzo kolorowy.

Oczywiście do ogrodu spojrzeć czy kwiatki wyrosły.

Z radością Lenka szuka pierwszych oznak wiosny.

Moje dzieci długo czekały na wiosnę,

a teraz gdy jest bliżej – są przez to radosne,

wybiegają do naszego ogródka z uśmiechem,

patrzą jak rodzice przygotowują ogród na wiosnę z pośpiechem.

Trzeba przygotować by pięknie wyglądały kwietniki,

dzieci pomagają nam rzetelnie przy tym,

podsypują ziemi i nawozu pod tulipany,

pierwsze słonko bardzo miło więc witamy.

Chodzą więc sobie wokół ogrodu Ola i Bartek,

i choć nie wyciągamy jeszcze naszych letnich zabawek,

to czują się wyśmienicie na dworze,

bawią się w ganianego o każdej dnia porze.

A gdy znudzi się już zabawa wokół botanika,

to równo brat z siostrą nóżkami fika,

idziemy wspólnie do parku na wycieczkę,

nieco prowiantu smacznego pakujemy w teczkę.

Podziwiamy kaczki w naszym rumskim stawie,

cudnie wiosna wygląda w bajecznej oprawie,

mamy tu wyspę i choć tam iść nie można,

od zabawy jest plac zabaw mieszczący się opodal.

Są tu huśtawki, karuzele i drabinki do wspinania,

moje dzieci się sam bawią a towarzyszę im ja mama,

bo ich tak wszędzie pełno, hasają niczym zające,

wiem jak ważne jest obuwie, które staram się wybierać mądrze.

Markę Befado znam i bardzo sobie cenię,

tych bucików tak idealnie dopasowanych na inne nie zmienię,

trzymają mocno stópkę i łatwo je założyć,

dzieci moje wybierają sobie design i uwielbiają je nosić.

Tak więc nogi moich dzieci niesione są przez Befado,

idą niczym burza przez prawie całe miasto,

wiosna dla nas jest cudowną pora roku, dlatego,

że dzieci mogą wyszaleć się na dworze na całego!

Nasza rodzina to typowa rodzina blokersów ;) Tak, tak,blokersów. Mieszkamy na dużym osiedlu i stety, niestety ten tytuł jest nam przypisany. W związku z tym, jak myślicie, gdzie nogi naszych dzieciaków mogą je zanieść? No gdzie kochani? Oczywiście, że na plac zabaw. Ba i to nie jeden plac, ale kilka, kilkanaście! Nasze maluchy mają chyba wszczepionego GPS. Sero. Oczywiście ustawionego tylko i wyłącznie na kierunek : PLAC ZABAW. Do domu by pewnie nie trafiły, ale place zabaw znają wszystkie w okolicy ;) Tak, to na nie zwykle nogi niosą nasze dzieci. Uwielbiają zjeżdżalnie, huśtawki, rury, małpie gaje i wszelkie ustrojstwa, których obecnie nie brakuje na naszym osiedlu. I chwała Bogu! Bo szczęśliwe dziecko = szczęśliwi rodzice, a czy nie o to w tym wszystkim chodzi?

Cieszymy się jednak gdy przychodzi weekend i możemy udać się całą rodzinką na spacer po lecie. Czujemy się wtedy jak leśni ludzie i korzystamy z tych chwil ile się da. Wiemy, że za chwilę znów będziemy... blokersami, oczywiście. Ale nam to chyba i tak nie przeszkadza ;)

Ponieważ mieszkam w dużym mieście w bloku, to każdy zwiastun wiosny motywuje nas do tego żeby wyjechać z miasta i podziwiać przyrodę!! jak tylkjo mamy okazję to całą rodziną jedziemy poza nasze miasto gdzie oddychamy świeżym powietrzem, spacerujemy godzinami (mam 1,5 roczne dziecko które nauczyło się mało że chodzić to jeszcze biegać:) podziwiamy przyrodę, pijemy cieplą herbatkę z termosu i spędzamy po prostu czas razem:) a gdzie nogi niosą moje dziecko? hmm wszędzie!!! bo wszystko jest nowe, nieodkryte i niespawdzone:) Tak spędzamy weekendy rodzinne! a w tygodniu po pracy i żłobku jak tylko pogoda pozwala idziey do parku na plac zabaw gdzie szalejemy na hustawkach i zjeżdzalniach:)

Moja córka taka mała,

swoimi ścieżkami chodzić już by chciała.

Lubimy bawić się na świeżym powietrzu,

Ale najbardziej wypatrujemy wiosny w kalendarzu.

Podstawą naszych wędrówek jest piaskownica,

idą w ruch łopatka, garnki, a nawet donica.

Wędrujemy po naszym sadzie,

A córcia zawsze woła ze sobą Dziadzię.

Mamy na podwórku koty, kury i psy

cieszymy się z takiego towarzystwa wszyscy my.

A gdy chcę wrócić do domu, córka jest niezadowolona,

Bo na dworku jest jeszcze nie wybawiona.

Na spacer z myszką ... (komputerową)

Gdzie nogi niosą moje dzieci? Jest jedna zasada, niewątliwie podstawowa: czy te mniejsze, czy większe, idą zawsze tam, gdzie iść nie powinny...lub w kierunku odwrotnym od pożądanego przeze mnie..każde chaszcze, tereny podmokłe, wszelkie wiejskie grzęzawiska powstałe na skutek wiosennych roztopów, podłoża kaministe, usiane niebezpieczeństwami. Tak, właśnie każda dziura, dół, zabagniony rów przydrożny, walające się drzewo, kusi niewymownie. Każdy głaz, zburzony budynek, sterty starych cegieł. Okoliczne murki, najbardziej dziurawe chodniki..Jak widać, droga, którą kroczą moje maluchy, już od początku jest kręta, wyboista i niebezpieczna, ale jakże ciekawa, pociągająca i budząca niezwykle intensywne emocje- także moje.

Świat przed moimi maluchami stoi otworem,zaprasza ich do siebie kolorami,zapachami i niesamowitymi dżwiękami-jednak moje kochane dzieci najchętniej podążają po moich śladach,dosłownie krok w krok :) bardzo cieszy mnie to,że mogę być ich przewodnikiem i pokazać im jak pięknie wygląda nasz świat.

Wiosną córeczkę mą nóżki niosą

na trawnik skropiony poranną rosą.

Uwielbia kwiatki, i dla zabawy

Chce znaleźć pierwszy, co wyjrzał z trawy.

Lubią też przejść się te małe nóżki,

tam, gdzie błotniste są na wsi dróżki:

Poznać zwierzątka, zajrzeć na pole,

Wejść na to pachnące siano w stodole.

Stoją też w sklepie obok mamusi.

Mówi mi Zosia: krem nowy mieć musisz ;)

A sama obok, z powazną miną

wybiera najlepszy kremik Bambino

Ale najszybciej potrafią hasać,

Gdy wołam: biegnij na przytulasa!

Wiosną córeczkę mą nóżki niosą

na trawnik skropiony poranną rosą.

Uwielbia kwiatki, i dla zabawy

Chce znaleźć pierwszy, co wyjrzał z trawy.

Lubią też przejść się te małe nóżki,

tam, gdzie błotniste są na wsi dróżki:

Poznać zwierzątka, zajrzeć na pole,

Wejść na to pachnące siano w stodole.

Stoją też w sklepie obok mamusi.

Mówi mi Zosia: krem nowy mieć musisz ;)

A sama obok, z powazną miną

wybiera najlepszy kremik Bambino

Ale najszybciej potrafią hasać,

Gdy wołam: biegnij na przytulasa!

Te dwie małe nóżki nosi wszędzie.Syn jest żywym dzieckiem z głową pełną pomysłów i nóżkami chętnymi do biegania i przemierzania świata.Wiosną często poznają łąki i wąchają kwiatki.Te rozbiegane nogi rozmawiają z każdą napotkaną żywą istotą. Wiosna to pora na nowe przygody więc Alek ma nogi gotowe do podróżowania.Przemierza długie trasy zbierając jakże ważne dla niego kamyki i patyki.Zabawy w piasku,budowanie zamków, tworzenie rysunków na mokrej ziemi....Och czego te moje piękne nogi nie robiły.A słoneczko mu przyświeca,czasem deszczyk przysiądzie na ramieniu.Ale dla Aleksandra każda pora jest dobra by biec ile sił w nigach za tym co nieznane,nowe :)

Nogi mojej 1,5 rocznej córki nie mają chwili wytchnienia i zdają się pracować przez cały dzień na pełnych obrotach!
Natalia jest bardzo żywiołowym dzieckiem i ciągle jest w ruchu!

8:00 - pobudka. 
Obowiązkowa przechadzka po całym pokoju, aby sprawdzić czy wszystko jest na swoim miejscu, a jeżeli tak, to trzeba zrobić "porządek"! Powchodzić na meble, podeptać po mamie (co jest najlepszą formą budzika!)

12 - 16 - zaczyna się zabawa! Wyjście na dwór to prawdziwy maraton. 
Nogi niosą moją córkę wszędzie, tylko nie wzdłuż chodnika i prostej drogi. Trzeba przecież pochodzić po trawie i krzakach oraz zwiedzić dosłownie każdy zakamarek po drodze do parku i placu zabaw. 
Otwarta brama zakładu samochodowego ?
Trzeba pobiec i sprawdzić co tam się dzieje, wszak auta od razu przywodzą na myśl tatę (kierowcę zawodowego), więc jesteście w stanie sobie wyobrazić co się dzieje, gdy na widoku pojawiają się samochody!
Z radosnym okrzykiem należy sprawdzić czy w którymś z aut nie ma przypadkiem tatusia!
O! Idzie pan z pieskiem!
Nogi momentalnie zmieniają kierunek i pędzą w stronę ulicy. Na szczęście mama zawsze w pogotowiu i kończy ten szaleńczy pościg za zdezorientowanym kudłaczem ;)

Gdy już dotrzemy do parku, nogi mają jeden cel: inne dzieci.
Natalka pędem dobiega do innych malców i chce się z nimi bawić. Kiedy spotyka się z brakiem zainteresowania, momentalnie obiera sobie inny cel: zjeżdzalnia na którą próbuje wspiąć się o własnych siłach.
Po tych szaleństwach nogi w końcu strajkują i zmuszają do odpoczynku. 
Natalia rozsiada się wtedy na ziemi, co jest znakiem, że powrotną drogę trzeba pokonać na rękach mamy lub w wózku.
Zmęczenie odchodzi w zapomnienie, gdy w na widoku pojawi się jakiś Burek czy inny Azor :) 
Wtedy nogi znowu są w stanie nieść hen daleko bez chwili postoju.
I tak to właśnie wygląda.
Mój mały maratończyk:)

Gdzie nogi poniosą mojego szkraba tym razem? Oto pytanie, które zadaje sobie za każdym razem wychodząc na spacer.

Z reguły odpowiedź jest oczywista :

-tam, gdzie mamy nogi pójść nie chcą ;-)

Każdy krawężnik, klomb z kamieniami czy też trawniki...

Jedno jest pewne - Pierwsze kroki po wyjściu z bloku  synek kieruje do aut, które są dla niego pierwszym miejscem na liście miejsc do zwiedzania. Biegnie krzycząc " kołko, kołko" i musimy z bliska obejrzeć każde koło samochodu...tak, każde, ponieważ mój synek jest fanatykiem samochodów.

Ma 18 miesięcy, więc łatwo jest sobie wyobrazić jego ciekawość i upór w dążeniu do celu.

Od kiedy zaczął chodzić samodzielnie stał się małym odkrywcą a buty poddawane są różnym wyzwaniom...

Właśnie potrzebna jest nowa para... Adaś stawia kroki coraz dalej i jedna para nie wystarczy ;D

Wiosną małe nóżki na plac zabaw niosą,

stęsknione za harcami po żmudnej zimie,

każdy mały szkrab modlił się "niech już ona minie"!

Jest karuzela, zjeżdżalnia, huśtawka,

piaskownica, koniki i do odpoczynku ławka.

Nareszcie można świeżego powietrza zażyć,

i oczywiście świetnie się przy tym bawić.

Telewizorowi mówimy "pa, pa",

bo upragniona wiosna w końcu trwa! 

Moją córkę nogi niosą do naszej małej szklarni lub ogródka. Mimo, że ma niecałe dwa latka bardzo chętnie mi pomagała przy wysiewaniu nasion sałaty, rzdkiewki i szczypiorku. Jednak jej ulubioną pracą ogrodową jest sadzenie cebulek kwiatowych i przysypywanie ich ziemią. Teraz codziennie chodzimy do ogródka i czekamy, aż posiane warzywa wyrosną a kwiatki zakwitną.

Moje dziecko najchętniej chodzi po polach, po lesie i po parku. Tam me dziecko czuje się niebiańsko wolne, lekkie jak piórko, radosne pod niebiosa, uśmiechnięte jak słoneczko i zdrowe jak Mors. Me dziecko uwielbia zwiedzać świat przez każdy swój mały kroczek.

Jak daleko małe nóżki poniesie chęć zdobywania i odkrywania tego wciąż zadziwiającego świata? Mieszkamy na wsi więc wychodzimy i idziemy przed siebie :) nad rzeczkę, do lasu, na łąkę czy do żółtego piasku :) Idziemy , pędzimy wiosną co prawda jeszcze nie ale latem małe stópki często bucików pozbywają się i biegają po rosie , gorącym piasku czy błotku ;) różne pomysły mamy i nudę z dala omijamy :) Wiosną , latem, jesienią czy zimą czas radosny to czas spędzony razem n powietrzu :) Wiosną okrywamy budzącą się przyrodę na nowo, wciąż tropimy i przyglądamy się najmniejszym przyjaciołom :)

Były sobie dwa butki co się zwały Befado

Bardzo chciały przejść się wieeeelką autorstradą

I tak sobie marzyły stojąc na półeczce

O autorstradowej, ogromnej wycieczce

Aż razu pewnego Zosia pewna mała

Buciki ze sklepu do siebie zabrała

Założyła dwa butki na nogi

I przemierzyła w nich kawał podłogi

Później wyszła na podwórko

Gdzie miała spotkanie z chmurką

A że butków było szkoda

A brzydka była pogoda

Schowała Zosia butki do plecaka

No i dawaj na bosaka

Z nieba deszczyk sobie kapie

Zosia się w kałuży chlapie

„Chlap chlap tu i chlap chlap tam

Ale butki czyste mam”

A gdy przestał deszczyk padać

Zosia buciki zaczęła wkładać

I zabrała je na łąkę

Pokazać bucikom biedronkę

A że było po deszczyku

A na łące błota bez liku

Butki się umorusały

I z tego powodu smutne się stały

Przybiegła więc Zosia do domu

I nic nie mówiąc nikomu

Umyła buciki pod kranem

Ach jak były utytłane

Usłyszała Zosię mama

Że coś kombinuje sama

Więc zagląda do łazienki

A tam błota pół wanienki

Więc się pyta mama Zosi

Gdzie to ją tak w deszczu nosi

Na co mówi Zosia szybko

Potrząasjąc lekko grzywką

Że tak jakoś z racji wiosny

Nogi ją na łąkę poniosły

I buciki się zniszczyły

Nie zmokły, a się zabrudziły

Mama szybko butki domyła

I dziewczynkę przytuliła

Bo tak to jest z tymi nogami

Że daleko poniosą czasami

Jak to w trojaczkowej rodzinie bywa nogi zazwyczaj niosą w trzech różnych kierunkach i pewnikiem jest to, że nie jest to kierunek wybrany przez mamę. Dwulatka inaczej patrzy na świat,  każda nawet zwyczajna rzecz jest fascynująca i wspaniała. Moje dziewczyny uwielbiają spacery po lesie, interesująca jest każda gałązka młody listek spiewajacy ptak, ale równie dobrze bawią się na przydomowym placu zabaw. Wiosna przynosi z sobą piaskownice zjeżdżalnie zabawy z piłką wszystko to czego zima nie było.