Klub Czytelniczy Wydawnictwa Wilga - recenzje - Forum

Nie załapałam się... i nie mam co recenzować...

Mmmm i ja... Może coś jeszcze będzie..

Na początku chciałabym serdecznie podziękować za możliwość zrecenzowania książek w ramach Klubu Czytelniczego Wilga. Dzięki temu biblioteczka moich synków powiększyła się o 4 cudowne książki:)

Do recenzji wybrałam serię książeczek "Przesuń paluszkiem". Wybrałam je ponieważ lubię książki, które mogą zainteresować zarówno młodszego 1,5 rocznego, jak i starszego-czterolatka. I to był strzał w dziesiątkę ponieważ obaj moi chłopcy są książkami oczarowani!

"Przesuń paluszkiem" to seria czterech sztywnostronnicowych książek. Tekstu jest tu niewiele, bo najważniejsze są obrazki. A są one czarodziejskie! Na każdej stronie, dzięki małym dziecięcym paluszkom można nadać ilustracji zupełnie inny wygląd. Można sprawić,że urosną kwiatki, że pojawi się tęcza, że światła się zaświecą, że rozbłysną fajerwerki i wiele wiele innych. Każda strona jest inna i zaskakująca. Mój starszy synek oglądając książeczki po raz pierwszy co chwila podekscytowany krzyczał "łaaaał, mamo zobacz".Widziałam radość na jego buźce i ogromne zaciekawienie, a to chyba najlepsza recenzja:) Młodszy synek również często ściąga książki z półki i ogląda, próbując paluszkami przesuwać obrazki.

Książki są tak fajne, że przyznam się szczerze, że sama z zachwytem je oglądam.

Są bardzo solidne, spokojnie mogą służyć nawet najmłodszym dzieciom. Są piękne, kolorowe i ciekawe. Dla mnie są to idealne książki dla dzieci i bardzo się cieszę, że stały się częścią naszej domowej biblioteczki.

Jak tylko znajdę trochę czasu to opiszę książki na moim blogu (www.mama-filipka.blogspot.com), bo naprawdę są warte tego, aby je polecać innym.

Druga część książki znakomitego pisarza Teda Sandersa:

Strażnicy Harfa i winorośl Kruków, kontynuacja części pierwszej trafiła do nas, czytałam z moim 14 latkiem na zmianę,ja nocki , a młody za dnia po szkole zagłębiał się po uszy w magię książki .Propozycję wydawnictwa Wilga przeczytałam jednym tchem. Polecam ją każdemu z zamiłowaniem do nauk ścisłych, dobra  lektura dla nastolatków wszak bohaterowie są  13,14-letni . Liczne wątki przygodowe i zaskakujące zwroty akcji, to rarytas dla lubiących tajemnice i zagadki. Do końca książki nie ma nic pewnego, trzyma w napięciu i nie puszcza .
Uwaga krótkie streszczenie:
Główną postacią  jest tu April,zwyczajna nastolatka, dziwny kwiat według wuja Harrisona i ukochana siostra Dereka. Dziewczyna pewnego razu znajduje na pchlim targu niezwykłą biżuterię, a właściwie ją kradnie uważając, że nie może płacić za coś, co należy do niej, już wtedy czuła silną więź z misternie wykonanym przedmiotem. Skarb zmienia całe Zycie April , zaczyna ona bowiem współodczuwać emocje, jakie towarzyszą zwierzętom które mija. Rozumie radość szczerą, pełną ekscytacji swojego wiernego psa . Zaprzyjaźnia się z pewnym krukiem z kliniki dla zwierząt, co będzie nie bez znaczenia w późniejszym czasie ..
Miejsce, w którym mieszka młoda kobieta staje się bardzo niebezpieczne dla niej i bliskich, a dzieje się to z chwilą gdy wkłada za ucho przedmiot z targu , stała się Strażniczka jedną z wielu, wyczuwalna dla Łowców , nieświadoma swej roli i nowych umiejętności  i zagrożenia zauważa dziwne cienie, przemykające postacie wokoło domu , znikające w lesie nieopodal ... Historia szczegółowo opisuje Odszczepieńców , okrutnych i przebiegłych łowczych , 3-metrowe Monstra niezauważalne dla "zwykłych śmiertelników”. Cuchnący siarką " ni to ludzie, ni potwory „

Z dodatkowym stawem w dłoniach krążą wypatrując Strażników , gdy już dojdzie do rozmowy ze ściganymi są przebiegli i bardzo inteligentni ,okraszaja dialog licznymi uśmiechami . Maja jeden cel przeciągnąć na swoją stonę stróża magicznego przedmiotu i pozyskać jego moc . By odnaleźć LABIRYNT , miejsce wszystkich tan'ji . 

W ksiązce jest też drugi wątek z pierwszego tomu -

Strażnicy. Szkatułka i ważka w pełni wtajemniczonych nastolatków Horacego f. Andersa zaglądajacego w przyszłość i jego przyjaciółki Chloe przechodzącą przez sciany ..
Przedmiot Tan'ji który April zakrywa włosami niestety jest uszkodzony. Wygnana stroicielka pomaga dziewczynie odnaleźć Labirynt . W głowie czytającego rodzi się wątpliwość. Czy Rudowłosa wybawczyni jest szczera w swych intencjach? Czy April ją rozszyfruje ? Czy zdoła ocalić swój skarb? Czy dwoje innych strazników zdaży z pomocą ..
Zanim troje nastolatków połączy się w jednym roździale  książka otworzy przed czytającym wiele wątków akcji i fantasy , niejednokrotnie przebiegnie dreszczyk po plecach a ciekawość sięgnie zenitu.

Niebawem dodam recenzję dwóch tomów na swoim blogu http://jake-matka.blogspot.com
 

"Pan Soczewka" Jana Brzechwy to jedna z ksiązek "Serii z niezapominajką".

"Seria z niezapominajką" ma przybliżyć dzieciom dobrą literaturę dzieciecą z dawnych lat.

"Pan Soczewka" to trochę mniej znana, rymowana opowieść o filmowym reporterze, który bez względu na okoliczności "kręci, filmuje wszystko, co da się".

Podczas powrotu z Konga samolot, którym leciał pan Soczewka, miał awarię.

Nasz dzielny operator nie tylko wyskoczył ze spadochronem, ale jeszcze sfilmował płonący samolot ;)

Po wylądowaniu w dżungli pan Soczewka nie traci rezonu, nadal robi to, co umie najlepiej: filmuje zwierzaki.

Fortelem zyskuje przychylność króla dżungli, lwa, i z jego pomocą udaje się mu nakręcić niezwykłe ujęcia zwierzaków:)

Tekst jest zaskakująco współczesny (oprócz kilku nazw zawodów w zasadzie niczego nie musiałam dziecku tłumaczyć), ma świetny

rytm i rymy. Całość dopełniają niezwykle kolorowe, sympatyczne ilustracje Kasi Nowowiejskiej, dzięki którym

łatwiej sobie wyobrazić afrykański busz. Książeczka jest idealna do czytania przed spaniem - nie jest zbyt długa, ale tez nie

tak krórka jak wiersz. Serdecznie polecam dzieciom w wieku 7-10 lat, tak chłopcom, jak i dziewczynkom. A i rodzic z przyjemnością

weźmie tę książkę do ręki.

"Sto wierszyków nowych do świczeń wymowy" - Elżbieta i Witold Szwajkowscy



Chciałam zacząć od tego, że moja córka bardzo ładnie mówiła od samego poczatku lecz w przedszkolu kiedy dużo dzieci mówi niewyraźnie ona również zaczęła.
Tak więc bardzo sie cieszę, że miałam zaszczyt testować tę książkę dzięki, której łatwiej jest mi przywrócić mojej córce właściwą wymowę.

Czytając co wieczór te krótkie wierszyki, moja młodsza 3 letnia córeczka również zaczęła poprawnie wymawiać niektóre wyrazy.

Powiem szczerze, że moje pierwsze wrażenie nie było najlepsze ale gdy zaczęłam czytać dzieciom natychmiastowo zmieniłam zdaniem.

Czytanki zmieniają sie w rymowanki dzięki, którym dzieci łatwiej zapamiętują poprwne zwroty. 
Dodatkowo na kazdej stronie napisane jest na co zwrócić uwagę i jak dziecko powinno prawidłowo wymawiać przedstawioną literkę.
 W książce jest też dużo obrazków przedstawiających bohaterów wybranego wierszyka.

Do recenzowania dostałam 4 nowe szkicowniki z serii Lilla Lou, które od razu skradły nasze serca: moje i moich dwóch córek- od dawna wielkich fanek zeszytów do projektowania mody Lilla Lou.

Książeczki Lilla Lou to zeszyty kreatywne zachęcające do samodzielnego i twórczego działania. Poprzez zabawę rozwijają wyobraźnię, małą motorykę i zdolności artystyczne. Dodatkowo rozwijają wyobraźnię i dodają pewności siebie .
W środku każdej z nich znajdują się karty projektowe z obrysami postaci, krótkie lekcje rysunku, naklejki oraz przykładowe stylizacje młodych projektantek, które mogą być inspiracją dla innych.

Lekcja rysunku zamieszczona na początku każdego zeszytu, to bardzo cenna garstka porad dla pragnących rozwijać talent plastyczny. Uwielbiamy je, ponieważ nie dostajemy tu nawału informacji, w których można się zgubić, lecz krótkie i konkretne wskazówki na jeden temat, np. jak dodać lekkości fryzurze, jak cieniować, lub jak robić falbanki, zagniecenia na materiale albo lśniące usta, cekiny na butach, półprzeźroczyste welony, koronki, itp.
Korzystając z tych wskazówek wielokrotnie zadziwiamy same siebie, że potrafimy tworzyć naprawdę trudne rzeczy i odkrywamy, że na wszystko jest jakiś sposób, trzeba tylko chcieć się rozwijać.
Karty projektowe z obrysami postaci w różnych pozach do "ubrania" i "uczesania" pozwalają nam pokombinować, namalować kreację od boku, od tyłu a nawet w ruchu. To daje okazję, by dowiedzieć się więcej o cieniowaniu, tworzenia fałd i zagięć na materiale, by projekty były coraz lepsze i coraz ciekawsze. A kto już spróbuje, i kogo wciągnie tak jak nas, ten będzie chciał rysować coraz lepiej, coraz bardziej kreatywnie i będzie chciał nauczyć się więcej.
Naklejki, które dostajemy tu w pakiecie, są bardzo "słodkie" i  podobają się dzieciom. Można nimi wykańczać swoje stylizacje, gdy stwierdzimy na przykład, że czegoś im jeszcze brakuje. Szczególnie przypadły do gustu mojej młodszej córce, od nich właśnie zaczęła swoją przygodę w nowiutkich szkicownikach.

Moje dziewczyny bez problemu podzieliły się szkicownikami. Młodsza córka wybrała sobie ten "rockowy" i "ślubny", a starsza "urodzinowy" i "noworoczny". Młodsza kierowała się dodatkami, gitar i mikrofonów na kartach z obrysami modelek oraz naklejką z pudelkiem, a starsza patrzyła na możliwości jakie daje jej konkretny szkicownik do tworzenia kreacji na specjalne okazje(chociaż tak naprawdę tytuły są niezobowiązujące- w każdym szkicowniku można tworzyć na dowolny temat a tytuł to tylko sugestia). Znaczenie też dla niej miały projekty różnych autorek umieszczone na okładce i w środku książeczek, oraz szkółki rysowania.
Obie dziewczynki zachwyciły się stylizacjami innych, utalentowanych dziewczyn przedstawianymi w szkicownikach i zamarzyły sobie, by ich projekty również kiedyś zagościły w którejś książeczce z serii Lilla Lou.
A ja patrząc na to, jakie postępy robią, myślę, że ich marzenie jest bardzo realne.


Szkicowniki Lilla Lou, zagościły w naszym domu, po raz pierwszy, około trzech lat temu. Rozbudziły w moich dziewczynach zamiłowanie do projektowania mody i chęć zgłębiania tajników rysowania. Zaraz potem odkryliśmy stronę internetową Lilla Lou, gdzie starsza córka założyła konto. Tam, w specjalnej galerii, młode projektantki, takie jak ona, pokazują swoje prace stworzone w szkicownikach i udzielają sobie nawzajem rad i wskazówek. Córka bardzo wiele nauczyła się od innych Lilla Girls, oraz z prowadzonych na tej stronie Art Academy, czyli lekcji rysowania.  Jej szkicowniki są pełne projektów, a postępy są widoczne gołym okiem. Córka w całe to 'szkicowanie" wciągnęła również mnie- mamę i młodszą siostrę. Lubimy razem, wszystkie trzy usiąść i każda ze szkicownikiem przed nosem oddajemy się wspólnej pasji. Korzystając z totorial'a na stronie uczymy się jak cieniować, jak robić włosy, loki, falbanki, itp.
 Uczymy się tego wszystkiego z ogromną radością, a szkicowniki Lllla Lou świetnie nam do tego służą.

„Klucz Blackthorna” to pozycja, o której na przestrzeni ostatnich tygodni zrobiło się bardzo głośno. Strony internetowe i księgarnie reklamują tę pozycję w dalszym ciągu. Czy rzeczywiście jest warta takiej uwagi? Czy ma w sobie oryginalność, której brak podobnym książkom?

Po powieść sięgnęłam miesiąc po premierze, czyli tydzień temu. Nie tylko zafascynowała mnie fabuła, ale tajemnicza, ciemna okładka z elementami lekkiej fantastyki. Z racji tego, że uwielbiam także lektury, których akcja toczy się nie w czasach współczesnych, tym bardziej brnęłam w kolejne strony. Kevina Sandsa, który jest autorem tejże książki wcześniej nie znałam, ale już dziś wiem, że z pewnością sięgnę po kolejne egzemplarze, jeśli tylko napisze coś w podobnym klimacie. O czym właściwie jest ta wciągająca historia? To opowieść o relacji chłopca imieniem Christopher i jego mistrza Benedicta Blackthorna oraz równolegle rozgrywających się tajemniczych morderstwach.

Już od pierwszej strony książka zabrała mnie całą. 315 stron to dla mnie szybki materiał, a jeszcze w sytuacji, gdy pobudza to już w ogóle staje się szybką formą rozrywki i dobrze spędzonego czasu. Autorowi udało się spowodować, że czytelnik nie odrywa się od lektury, jeśli nie jest to konieczne, ale wciąż biegnie wraz w wirem wydarzeń. Kiedy akcja przybiera nieoczekiwany obrót zdarzeń, jak ma to miejsce około 80. strony, książka staje się jeszcze lepsza. Wtedy już nie ma mowy o jakimkolwiek odejściu, bo już sami jesteśmy w Londynie, ponad 400 lat wstecz.

Postacie literackie nie są tutaj dokładnie zarysowane, jak i ich uczucia nie są zobrazowane w jakiś bardzo głęboki sposób. To sensacja i żywa akcja odgrywa tutaj pierwszoplanową rolę. Nie zmienia to jednak faktu, że bardzo przyjemnie mija czas z tą pozycją. Rozdziały nie są nazbyt długie, co ułatwia ewentualnie oderwanie się od lektury, ale zakończenie każdego z nich powoduje, że już chcemy wiedzieć co tak naprawdę się stało i jaki będzie dalszy ciąg. Urwany dialog czy nagła, szalona sytuacja, na której kończy się rozdział niemalże zmusza nas do ciągłej kontynuacji. Mamy jednak także podział na konkretne dni, co ładnie zarysowuje nam wiele zdarzeń i nadaje logiczny sens.

Moim zdaniem, powyższa pozycja to obowiązkowa lektura dla wielbicieli gatunku sensacji, lekkiego kryminału, lecz należy pamiętać, że obecne są też elementy fantastyki. Lektura zabiera nas w inne, dawne realia Londynu, gdzie sami stajemy się bohaterami lub obserwatorami – naocznymi świadkami każdego elementu akcji. Uwielbiam to w książkach, kiedy wiem, że z tymi trzystoma stronami przeżyję coś, czego nie dane mi będzie przeżyć już w życiu, bo czasu nie cofnę, purytanów nie spotkam, ale zetknę się z nimi w jakiś metafizyczny sposób, który urozmaici mój pozornie prosty czas, gdy tylko ciałem będę na łóżku czy pod kocem, a całą resztą w głębi…

Dziękuję za możliwość przeczytania i posiadania chyba jednej z największych perełek czytelniczych tego roku! :) 

Dziś był dzień bliskości pomiędzy rodzeństwem. Cała akcja potoczyła się dzięki książce "Kumplobook"

Ta książka do zadań specjalnych jest genialna! Dzieci gdy kolorowały zawsze miały dylemat jak się podzielić kolorowanką i jeszcze żeby czasem ten drugi nie wy kolorował tego co to pierwsze chce. Ta książka "Kumplobook"  jest
strzałem w dziesiątkę. Co prawda moja sześciolatka jest jeszcze mała do nie których zdań ale od czego jest partner?
Prawda jest taka, że to ja mama, miałam spędzać więcej czasu z najmłodszą przy tej książce, niestety wyniku selekcji to starsza siostra wygrała przetarg (przekupiła kostką czekolady) Zaczęły od szukania różnic, to ulubiony dział zaraz po labiryncie. Najmłodsza takie zadania wykonuje bezbłędnie, co prawda labirynt przeszła najpierw przesuwając palcem ale szybciej to zrobiła niż starsza siostra

Zapraszam na bloga gdzie zobaczycie więcej zdjęć z "kumplobook"

http://swiatwedlugmoichdzieci.blogspot.com/2017/03/kumplobook-dla-prawdziwych-przyjacio.html#more

W kwietniowej edycji klubu czekamy na kolejne recenzje! :)

GRATULUJEMY!
UDANEJ LEKTURY!

Bardzo dziekujemy! Z niecierpliwością czekamy na przesyłkę 

Mamy przyjemność zrecenzować książkę "Sto wierszyków atrakcyjnych do ćwiczeń dykcyjnych", Elżbiety i Witolda Szwajkowskich.

Zacznę może od tego, że uważam, że taka książka jest dobra dla całej rodziny. Żyjemy w pośpiechu i tak niestety też mówimy. Często niedbale, byleby powiedzieć. A czytając tę książkę nie da się tego robić szybko bo zamiast czytania wychodzi niezrozumiały szumiąco-syczący słowotok.

Książka jest podzielona na 6 części:

1 - to część poświęcona ćwiczeniom z głoskami "sz","ż","cz","dż"

2 - ta skupia się na głoskach szumiących, znajdujących się w sąsiedztwie głosek szeregu syczącego, czyli "s","z","c","dz"

3 - w tej części znajdziemy wierszyki poświęcone głosce "r"

4 - to część skupiająca się na prawidłowej wymowie samogłosek nosowych "ą" i "ę"

5 - to zbiór poświęcony wymowie rzadko występujących głosek

6 - w tej części znajdziemy popularne i wymyślone przez autorów łamańce językowe

Książka jest wymagająca ale bardzo ciekawa. Doskonale aktywizuje cały aparat mowy, pobudza do ćwiczeń wymowy. Podział na grupy ułatwia segregowanie wiedzy i skupianie się na określonych głoskach. Wierszyki nie są za długie, choć niektóre czyta się tak dobrze, że aż szkoda, że się skończyły. Książka opatrzona jest bardzo atrakcyjnymi ilustracjami, które nawiązują do tematyki poszczególnych części, jak również wpisują się w treść kolejnych wierszy. Na dole każdego wiersza znajduje się garść przydatnych informacji, dotycząca poprawnej wymowy znajdujących się w danym wierszu głosek. Każdy wiersz kończy się również pytaniem od autora, dotyczącym jego treści lub czymś do niej nawiązującej.

Jedyny minus książki jest taki, że nie ma wyjaśnionych trudniejszych słów, takich jak np. dodge, fokżagiel, kindżał, bandżo, dżul - byłoby to duże ułatwienie dla rodziców. Czytając książkę z dzieckiem pierwszy raz usłyszałam pytanie "Co to jest fokżagiel i przyznam, że nie miałam pojęcia. Krótka definicja takich słów i obrazek je przedstawiąjący byłyby bardzo pomocne.

Przed świętami do naszej biblioteczki trafiły dwie nowe pozycje: "Bajki obrazkowe" oraz "Pierwsze słowa. First words". Są to twardostronicowe książeczki Wydawnictwa Wilga, które specjalizuje się w literaturze dziecięcej.

Początkowo obawiałam się, że nie przypadną do gustu mojej Asi (1 rok 8 miesięcy), ponieważ dedykowane są dla nieco starszych dzieci, jednak Asia szybko rozwiała moje wątpliwości. Od razu spodobały jej się "Bajki obrazkowe".

Jest to piękna, kolorowa książka ze znanymi nam bajkami: o Czerwonym Kapturku, Jasiu i Małgosi, Trzech Małych Świnkach, Królewnie Śnieżce i Małej Syrence. Historia tych postaci opisana jest prostym, przyjaznym dla dzieci językiem. Zakończone morałem ułatwiają tłumaczenie dziecku różnicy pomiędzy dobrem a złem. A co najważniejsze bajki napisane są wierszem ! 

Duża czcionka, niezbyt dużo treści na stronie i wkomponowane w tekst ilustracje przykuwają wzrok dziecka i sprawiają, że nawet taki maluch jak moja córka jest w stanie przeczytać tę książkę "od deski do deski"... i to nie raz, nie dwa a nawet dziesięć razy z rzędu !

Druga książka jaką otrzymałyśmy "Pierwsze Słowa, First words" to lektura do początkowej nauki języka angielskiego. Niestety jest zbyt trudna dla mojej córki by korzystać z niej zgodnie z przeznaczeniem, ponieważ Asia jeszcze dobrze nie mówi. Ale to wcale nie oznacza, że książka jej się nie spodobała !

Jest tu wiele prostych, kolorowych obrazków, które przedstawiają codzienne czynności, części garderoby, wyposażenie kuchni i łazienki, owoce i warzywa, pory roku, święta, dyscypliny sportowe, pojazdy, zwierzęta domowe i dzikie oraz zawody. Wspólnie oglądamy ilustracje, nazywamy poszczególne przedmioty, naśladujemy odgłosy. Książka z pewnością jest inwestycją długoterminową, przyda się wówczas gdy Asia zacznie stawiać pierwsze kroki z językiem obcym.

Obie książki z całą pewnością są godne polecenia. Przypadną do gustu każdemu, kto lubi połączenie zabawy z nauką :) 

Przez ostatnie kilka dni towarzystwa dotrzymują nam książeczki z serii Obracanka Liczby i Porównania. Czytanie ich to prawdziwa przyjemność i wspaniała zabawa. Już ruchoma część okładki zachęciła mojego synka, aby sprawdzić co jest w środku. I tak rozpoczęła się fascynująca podróż do świata wiedzy. Obracanki to niezwykle ciekawa propozycja wspomagająca naukę liczenia oraz poznawania porównań. Książeczki dzięki obracanym obrazkom i przepięknej kolorystyce zaspokoiły ciekawość mojego synka. Co więcej, muszę zwrócić uwagę na solidną jakość wykonania książeczek. Pomimo już kilkukrotnego oglądania, czytania i przekręcania w małych rączkach, książeczki są jak nowe. Bardzo sztywne i wyjątkowo grube strony i grzbiet nie łamią się jak w innych wydaniach. Dla mojego dziecka taka ruchoma książka to zupełna nowość. Chętnie do nich wracamy. Dzięki ruchomym i malowniczym obrazkom nie są dla nas nudną lekturą. Mój synek sam chce policzyć kropki na biedronce i już nie może się doczekać, aby dowiedzieć się, co kryje się na kolejnej ruchomej stronie. Myślę, że w domowej bliblioteczce naszych pociech nie może zabraknąć książeczki w takiej nietypowej formie.

Zeszyty kreatywne Lilla Lou zrobiły na mnie i na dzieciach wielkie wrażenie. Gdy ujrzeliśmy szkicowniki wszyscy zrobili WOW :)

Szkicowniki Lilla Lou są duże, mamy więc mnóstwo miejsca na nasze pomysły, a  wiadomo, że im większy format tym lepiej się pracuje. Okładki mają intensywne, nasycone kolory co zachęca do zapoznania się z nimi. Mamy w nich naprawdę mnóstwo kartek na nasze projekty. Same kartki są z wysokiej jakości i użyteczności papieru - białe i dość grube, mazaki nie przebijają na drugą stronę. Całość szkicowników jest usztywniona na końcu kartonem, co ułatwia nam projektowanie. W każdym zeszycie kreatywnym Lilla Lou mamy arkusz z mnóstwem naklejek, które urozmaicą nasze szkice. Są to kolczyki, naszyjniki czy ozdoby do włosów. Dalej mamy szkołę rysunku czyli bardzo przydatne informacje jak szkicować by być jeszcze lepszym. Ukazane porady są przedstawione w prosty i przejrzysty sposób. W szkicownikach mamy również wskazówki i inspiracje w formie prac młodych projektantek, jest ich kilka i zachęcają by tworzyć takie piękne projekty. Oprócz kreacji w szkicownikach projektujemy fryzury i makijaże naszym modelkom. Obrysy postaci są w różnych pozach, co pozwala na różnorodne szkicowanie. Zeszyty kreatywne Lilla Lou polecamy miłośniczkom malowania i projektowania. Szkicowniki dają upust pomysłom i twórczemu myśleniu. Sprawią radość każdej miłośniczce mody i makijażu. Rozwijają kreatywność, fantazję i dają nieograniczne możliwości tworzenia. To zachwycające jak inspirują i wciąż podsuwają nowe pomysły by tworzyć każdy inny projekt. To po prostu kopalnia pomysłów. Tematy przewodnie szkicowników Lilla Lou są bardzo ciekawe marine style czy orient do tej pory nie spotkałyśmy w innych szkicownikach. Taka nietypowa tematyka to wyzwanie i rozwijanie się w projektowaniu. 

Serdecznie polecam szkicowniki Lilla Lou to świetny sposób na spędzanie wolnego czasu i na rozwijanie swojego talentu, czerpania satysfakcji z własnych projektów, bo z Lilla Lou to takie proste :)

Do naszych rąk trafiło wspaniałe wydanie: 

Dzieciaki były przeszczęśliwe! Bo nie ma nic lepszego jak świeżutka, jeszcze pachnąca drukarnią książka.     Przyznam że nie tylko dzieciaki ale i ja byłam zachwycona tym wydaniem. Twarda oprawa, trwała co ma duże znaczenie przy dzieciakach. Grubsze tak szybko się nie zniszczą.  Druk bardzo wyraźny co mnie bardzo cieszy bo starszy syn jest w fazie nauki czytania i będzie mu łatwiej. Duża czcionka sprawdzi się również gdy książkę będą czytać dzieciom babcia czy dziadek. Pięknie ilustrowana co dzieciaki lubią gdy czytam im tekst.  A sama treść to wspaniała opowieść która pamiętam jeszcze z dzieciństwa. Bardzo przyjazna, rozwijająca wyobraźnie dziecka historia. Opowieść pozwala poznać nowych bohaterów, może czasem przyjaciół na całe życie jeśli tylko pozwoli na to nasza wyobraźnia..  

Ode mnie książka dostaje super nagrodę bo udało jej się oderwać moje dzieci od telewizora. Okazała się ciekawsza od bajek w TV.      Co wieczór czytamy jeden rozdział do poduszki.  

Tajemnica mroku
Autor: Piotr Patykiewicz
Wydawnictwo: Wilga
Ilość stron: 333


Wertując pierwsze strony, miałam wrażenie, że to jedna z wielu książek dla młodzieży, która tyczy się ich codziennych spraw. Gimnazjalista Bartek jest spokojnym, uczniem, który nie do końca ma ochotę chodzić do jednej klasy ze starszym od siebie kolegą z osiedla. Dziara za dużo o nim wie. Jest dla niego niewygodnym świadkiem wydarzeń, które nie są powodem do chluby. W szkole dochodzi do kradzieży. Z ust Bartka pada oskarżenie skierowane w stronę Jarka (Dziary). Bartek, gdyby wiedział co z tego wyniknie, to nigdy by nie zapędził się w oskarżeniach. Ze szkolnych murów przenosimy się na wycieczkę do Sztolni. Autor bardzo szczegółowo przedstawia czytelnikowi przygnębiające oblicze tego podziemnego świata. Zdarzenie, do jakiego doszło w tym miejscu, zamienia zwykłą wycieczkę w tajemniczą i pełną grozy podróż. Czy będąc na wycieczce w jakiejkolwiek kopalni, mięliście ochotę zajrzeć w ciemność zamkniętych dla zwiedzających korytarzy? Czy lęk, jaki wam towarzyszył idąc ciemnymi, wilgotnym i wąskim korytarzami dał się okiełznać? Czy przerażała was myśl, że może nie być powrotu z tego miejsca? Siedząc wygodnie w fotelu, rysuje się nam w głowie scenariusz, który ma pozytywne zakończenie. Przecież ktoś zauważy nasza nieobecność, ktoś zareaguje, ktoś zacznie szukać. Co przez ten czas będzie się działo z nami? Pomijając wszelkie „przygody”, jest szansa na...poznanie samego siebie i swojej siły. Historie opisywane w książce wymuszają na niepozornym chłopcu ogromną walkę z samym sobą, z kruchością ludzkiego ciała oraz nagłym brakiem jednego ze zmysłów, jakim jest wzrok.

Dla kogo jest ta książka?
Dla młodzieży, również tej dużo starszej. Mój dziesięciolatek jednak się wstrzyma z jej czytaniem. Nie jest to książka do czytania przed snem dla takich dzieciaków. Sama momentami się bałam.
Jedyną nieprawdopodobną rzeczą, jaka mi dorosłej kobiecie, wydaje się przesadzona, to pancerne ciało Bartka. Biorąc pod uwagę opisy sytuacji, nie powinno być zdolne do tak dużych wyzwań, jakie stawia mu autor książki. Biorę jednak poprawkę na to, z tego względu, że jest to książka dla młodzieży i pisana przez mężczyznę, który też pewnie w dzieciństwie chciał być niezniszczalny.

Jak się czyta?
Szybko i z ciekawością. Każda kolejna strona buduje napięcie, które nie pozwala na odłożenie książki, bez wyjaśnienia sytuacji, w jakiej znaleźli się bohaterowie.

Moja ocena: 8/10

Dzień dobry Wszystkim:) 

Na początku chciałabym jeszcze raz podziękować za wygraną:)

Moje zdobycze to Płaczliwa Kotka i Rozgniewany Pająk z serii Niesforne Zwierzaki. 

Zacznę od plusów:

- Wiersze są napisane prostym językiem. Czasami miałam wrażenie, że były pisane przez dziecko. Dzieciom dobrze się tego słucha.

- Wiersze są zaskakujące i ciekawe, dużo się w nich dzieje. Na pewno szybko się nam nie znudzą:)

- Dzieci utożsamiają się z bohaterami książek i mogą w nich znaleźć cenne rady, jak radzić sobie z negatywnymi emocjami.

I czas na minus:)

Ilustracje są bardzo oryginalne i przykuwają uwagę, ale część z nich (m.in tytułowy bohater Rozgniewanego Pająka)  mogą śnić się po nocach w koszmarach;)  Może niepotrzebnie się czepiam, bo to przecież książki o emocjach i ilustracje tak naprawdę świetnie je oddają, ale są to wiersze dla młodszych dzieci i myślę, że niektóre ilustracje powinny być subtelniejsze. 

Moja ogólna ocena 7/10

Brulion zabaw podwórkowych dla każdego to bardzo ciekawa pozycja dla młodych i starych. Starych przenosi w czas dzieciństwa - w czas berka, podchodów, gry w klasy..., dla młodszych może być inspiracją, że na podwórku też można fajnie spędzić czas. Proste i zrozumiałe zasady gier + szkice z przykładami tworzą bardzo ciekawą ściągawkę. Jest też kilka zabaw, w które można grać w domu (np. łapki czy szubienica). Gry na moje oko zainteresują przedszkolaków i uczniów szkoły podstawowej.

Książka ma rzeczywiście format brulionu z perforowanymi stronami. Można je wyrwać i mieć ściągawkę (np. są już gotowe dłonie do gry w łapki). Tylko uwaga: jak wszystko wyrwiemy "do bezpośredniego użycia", to po jakimś czasie może nam tej ściągi brakować.

Łapcie za książkę i ruszajcie z domu - kapsle, klasy, berek, 1 2 3 Baba Jaga patrzy... to tylko niektóre propozycje. We wszystkie gry można też się bawić całymi rodzinami. Miłej zabawy.