Kogo bardziej kochasz? Męża/żonę czy swoje dziecko? - Forum

Co czlowiek to opinia. 

 Rzeczywiście temat jest trudny i ciężki, napewno dziś możemy patrzeć  inaczej niż za kilka lat, bo losy różnie mogą sie potoczyć, ja też nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie.

Napewno dla dziecka więcej wybaczamy i poświęcamy ale dzieci też wychowujemy dla innych a mąż powinien byc ten jedyny do końca a więć nie ma jednakowej odpowiedzi w tym temacie.

Ja myslę że gdy kobieta odpowiada że kocha męża na równi z dzieckiem może to byc właściwie ale gdy mówi że kocha bardziej męża niż dziecko to chyba nie ma co się za bardzo chwalić.

Ja nie osądzam takiej osoby ale  podziwiam za odwagę wypowiedzenia tego. Autorka na oczach milionow to powiedziala i wzbudziła ogromne zamieszanie, ale to jej prywatna sprawa, a może to tylko chwyt marketingowy był, trudno powiedzieć, temat nie jest łatwy.

Ja chyba tak samo. Aczkolwiek Męża też kocham mocno :)

Miłość do córki jest inna, niż miłość do męża.

Miłość do męża siedzi mi w głęboko w sercu, mocno ugruntowana, stabilna, pełna troski, ale na co dzień jakby mniej mnie absorbuje. Miłość do dziecka siedzi jakby tuż pod skórą, przez co intensywniej ją odczuwam, mnóstwo w niej emocji itd.

Jakby mnie ktoś zapytał kogo bardziej kocham, to w pierwszej sekundzie odpowiedziałabym, że córkę, z racji że to uczucie na co dzień mocniej mnie "absorbuje", wiecznie mi się "świrgoli" pod skórą. Ale tak naprawdę to oboje kocham równie mocno.

Na dzień dzisiejszy nie muszę wybierać, więc mam łatwiej,
ale uważam, że nigdy nie powiedziała bym czy bardziej czy mniej, ale ze zupełnie inaczej,
miłość do dziecka i miłość do partnera chociaż mogą być równie gorące , to są zupełnie inne


a jeśli chodzi o autorkę ( sama też wciąż jestem w trakcie czytania i dobrze, że mi Justyno przypomniałaś o tej książce) to podziwiam ją jednak za te słowa, bo wielu matkom brak na nie odwagi, chociaż myślą podobnie

miłośc do męża jest miłością świadomą, wybraną, pielęgnowaną, pełną namiętności, miłość do dziecka przychodzi

Mój syn jest dla mnie najważniejszy ale mąż także. Nie da sie ich kochac mniej, raczej inaczej. 

Nie potrafiłabym żyć ani bez mojego męża ,ani bez moich dzieci

Nie ma takiej ,,miarki''która zmierzyłaby miłość do moich najbliższych

Każde z nich ma w moim sercu swój kawałeczek ,

Anajwiększy wnusia Patrycja

wciąż próbuję zrozumiec fenomen miłości do wnucząt:)
czy chodzi o ta miłość dojrzałą? bardziej doświadczoną?

Anetko ja czytam i czytam i skończyć nie mogę. Autorka w wielu kwestiach jest odważna, ale myslę że to kwestia wychowania, kultury, korzeni.

Widze to po swoich rodzicach. Tak strasznie tęsknią za swoimi wnuczątami. Może to wychodzi z tego że w swoich wnuczętach widzą cząstkę swoich dzieci...

Bo wnukom dzisdkowie czasem więcej czasu poświęcają jak dzieciom.

no tak, bo ten czas mają, bo nie martwią się , bo wiedzą juz o wiele więcej niż gdy sami rodzicami zostali, wiele sie na to nakłada, ale wciąż mnie to ciekawi

a mi na książkę brak czasu, bo jedyny jaki mam spędzam tu- na familie,
ale poświęce jakiś wieczór i poczytam

Dla mnie to głupie stwierdzić, kogo kocha się bardziej...

Bo czy ktoś powiedział, ze jedna osobę musimy kochać bardziej, a inną mniej?

Trudno porachować miłość...

Na pewno kocha się inaczej, ale to nie znaczy, ze mniej czy bardziej.

Książki nie czytałam, ale mam wrażenie, ze te odważne stwierdzenia to zwyczajna prowokacja autorki...albo jest po prostu niedojrzała.

 Miłość do dzieci jest wpisana w nasze macierzyństwo. Jest bezwarunkowa i tak naprawdę nigdy nikt i nic jej nie zmieni. A, że darzymy męża innym rodzajem miłości wcale nie znaczy, że jej moc jest słabsza, że jest mniej ważna w naszej hierarchii uczuć. Jakoś brak logiki w stosowaniu takich porównań i wyborów kogo bardziej.

To polecam, jak przeczytam mogę Ci wysłać bo jest wiele refleksij i kontrowersij, innego spojrzenia na macierzyństwo jak nasze.

Słyszałam o niej wiele ciekawych opinii i anwet próbowałam wygrać, ale się nie udało;) jak skończysz - czemu nie, mozesz mi podesłać:)

Nie ma problemu jeszcze 1/3 mi została jak tylko czas będzie to wyczytam :-)

Zawsze inne spojrzenie na świat, teraz jestem na smutnym etapie jak usuneła dziecko z zespołem Downa i ma wyrzuty.

Widze ze cie wciagnęła ta ksiazka, może znajdę ją u mnie w księgarni i tez poczytam...

Ja kocham całą moją rodzinę miloscią nieopisywalną, nie mogłabym wybierać między meżem a dziećmi, jesteśmy w komplecie i niech nigdy to się nie zmieni.Oczywiście liczę się z tym ze dzieci w koncu załozą swoje rodziny ale to nie znaczy że za to będę ich mniej kochać. Jesli dozyję tego oczywiscie.