Wagary - Forum

Rozmowa i tłumaczenie, tylko tyle w sumie możesz zrobić. Krzykiem i groźbami niczego nie zdziałasz! Wiem, bo mam córkę rok starszą od twego syna. Też ostatnio poszła na wagary, powiedziała mi o tym, próbowałam namawiać, przekonywać, niestety w tym wieku wpływ kolegó jest ogromny. Poszła na te wagary z moją cichą zgodą, wiedziałam chociaż gdzie jest i to zmartwienie mi odpadło. Nie wiem tylko czy następnym razem nie ukryje swoich zamiarów przede mną i czy te wagary nie będą się zbyt często powtarzać

U mnie akurat to był wpływ starszych kolegów. Naopowiadali...Ale w końcu syn sam stwierdził że było nudno.

Dobrze, że sam się o tym przekonał!!!! Jedynie tłumaczeniem możesz coś wskórać. Choć wiem, że to taki głupi wiek, gdzie zdanie kolegów liczy się najbardziej, to musisz tłumaczyć, tłumaczyć, i rozmawiać... Trzymam kciuki, żeby to się więcej nie powtórzyło.

Mnie tato przekonał do zaprzestania wagarowania tym, że wpoił w moją głowę, że w szkole można się czegoś ciekawego dowiedzieć. Zaczęło mi być szkoda opuszczonych lekcji, odstraszały mnie zaległości, bo rzeczywiście wiele cennych informacji się traci, kiedy omija nas wykład nauczyciela. Napaliłam się na naukę jak nie wiem.
Jeśli Twój syn poszedł sam na wagary, to raczej tego czasu atrakcyjnie nie spędził, więc może zobaczył, że wagary to nic takiego.
Gdyby moje dziecko chciało wagarować, chyba zastosowałabym taką taktykę: po pierwsze wyjaśniła ile można zyskać będąc na lekcjach a ile stracić, świetne wyniki semestralne w nauce, których nie da się osiągnąć wagarując, honorowałabym czymś fajnym. No ale najpierw starałabym się tak jak Ty dowiedzieć jakie były przyczyny. Zdarzają się przecież sytuacje, że dziecko jest nękane w szkole i wtedy żadna nagroda go nie skusi, bo strach przed pójściem tam jest silniejszy.

Moje dzieciaki jakoś na wagary nie chodziły - szczególnie ten starszy syn - zawsze był w szkole, jak nie był chory, córce i młodszemu synowi zdarzały się pojedyncze przypadki... ale i tak byli w czołówce tych, którzy najmniej opuścili zajęcia lekcyjne.

Na pewno rozmowa z synem dużo da.

Masz rację. Ale to aby dziecko polubiło szkołę potrzebny jest jeszcze fajny nauczyciel,który potrafi zainspirowć , nawet taki który rygor trzyma. Bo tych dobrych to i tak się nie pamięta. Ale gdy dziecko się stara a nigdy nie zostanie zauważone traci motywację.

W pełni się z tym zgodzę, bo nawet to czy lubię przedmiot w dużej mierze zależy od nauczyciela. No ale nauczyciele się zmieniają, później zmienia się szkołę, a wyksztalcenie jakie zdobędziemy jest dla naszej satysfakcji i lepszego życia. Nastolatek może tego nie zrozumie, ale wpoić chęć osiągnania mu można. A jeśli któryś nauczyciel jest wybitnie do kitu, to spróbowałabym chyba sama w miarę możliwości rozbudzić w dziecku zainteresowanie danym przedmiotem.

Mó syn druga klasa a w sumie już teraz trzecia gimnazjum nie chodził na wagary, chyba że 4 dni przed końcem roku jak mama na to pozwoliła to został w domu Tak moje dzieci wychowałam nauczyłam, że nie maja wagarowania w głowie. Nawet sami krytycznie oceniaja  kolegów i koleżanki, którzy takie praktyki stosuja.

W sumie to ja swoim dzieciom wpajam, że muszą byc odpowiedzalni za swoje decyzje, czyny, że to nigdy nie jest tak że jedno nie ma wpływu na drugie. Jesli pójda na wagary to będą mieli dzień nieusprawiedliwiony, braki w lekcjach, gorsze oceny, gorszy wynik na koniec trzeciej klasy gimnazjum i start do lepszego liceum, czy technikum stanie pod znakiem zapytania. A jeśli nie trafia taki argument to mu mówię że jest druga opcja praca fizyczna najprostrza bo bez wykształcenia to jedynie takie zostają. I ten argument w naszym przypadku przemawia zawsze i to że rodzice dorosłego syna nie będą utrzymywać też.

Czasami takie pokazanie dziecku co ma do wyboru i to tak boleśnie jest korzystne.

No ale taki jeden wypad jeszcze nie oznacza zejścia na złą drogę spróbował zobaczył niech sie nie daje kolegom, niech ma swoje zdanie to w nim utwierdzaj

Inna rzecz to jest nasza troska i o tym też dzieciom mówimy że zależy nam aby miały jak najlepsze wykształcenie i możliwość wyboru

Ja byłam na wagarach raz - w ósmej klasie. A dokładnie na wagary poszła cała klasa w pierwszy dzień wiosny. Na drugi dzień dostaliśmy burę od naszej wychowawczyni i karę - zero wycieczek i wyjazdów do kina do końca roku szkolnego.
Natomiast jeśli chodzi o mamę (też nauczycielkę) to powiedziała mi, że jak już chcę się ulotnić ze szkoły to ... żebym jej o tym powiedziała, aby się nie martwiła.

Wagary po wystawieniu ocen to trochę taka moda - sama na takich byłam i jakoś nie wpadłam ani w złe towarzystwo ani nie miałam problemów szkolnych. WCALE nie musi to oznaczać wielkiego halo, że dziecko się 'stacza', że wpływ kolegów... Bez przesady! Każdy uczeń był kiedyś na wagarach, a jeśli jego rodzice twierdzą, że nie, to prawdopodobnie tylko nie są tego świadomi. W niemal każdej szkole jest rozprężenie po wystawieniu ocen, dzieci się nudzą, nauczyciele się nudzą i jedyne co robią, to papierologię dziennikową. Nic dziwnego, że dzieciakom nie chce się w szkole siedzieć.

Co innego, jeśli dziecko ucieka z lekcji, bo boi się złej oceny, bo nie chce mu się uczyć tak normalnie, w trakcie roku szkolnego lub koledzy nagminnie próbują na nim wymusić wagary i brak nauki. Wtedy z pewnością trzeba zareagować.  Ale jeśli dziecko mówi: 'mamo, nie chce mi się siedzieć w szkole, nic nie robimy po wystawianiu ocen' to wolałabym wysłać na jakiś mądry film do kina, do teatru czy z babcią na lody.

Też mnie to trochę dziwi. Niby oceny wystawione, ale jeszcze nie koniec roku a dzieciaki nie chodzą do szkoły! kiedyś to było nie do pomyślenia. A i takie lekcje bez nauki, na luzie były przyjemne i szkoda było opuszczać.

Właśnie, kwestia podejścia nauczyciela. U nas było tak: pani siedziała za biurkiem pijąc kawusię, wypełniała dziennik, a dzieciaki krzyczały latając po klasie. A w połowie lekcji słyszało się: a to idźcie już do domu.

Naprawdę dziwi kogoś, że dzieciom się chce w takiej sytuacji iść do szkoły, kiedy już oceny i zachowanie wpisane i generalnie nie ma żadnych konsekwencji?

Wagary były i chyba będą  jeszcze długo  "ucieczką przed nudą w szkole ". KIedy dziecko ucieka przed szkołą?,Myślę że wtedy gdy na jego barki zrzuca się za dużo obowiązków . Szkoła ma "uczyc" , a  "nie - dręczyć" ucznia.  A co My widzimy i słyszymy? Słyszymy same narzekania nauczycieli , którzy uważają że robią komuś łaskę że przychodzą do pracy .  Ja słyszę : mało zarabiam , ciężko pracuję , rozwydżona  młodzież ...ale zapominają Oni o tym że bycie nauczycielem to nie zawód ,  to powołanie! (misja) - jak księdza czy lekarza .

Czasem sie idzie ze zwyklej ciekawosci .... jak to jest

Mój synek jeszcze jest mały ale zastanawiam się czym ja się kierowałam gdy szłam na wagary, szczególnie w szkole średniej. I wiem jedno, to czego mi zabranianio normalnie odbijałam sobie wlaśnie na wagarach. A druga sprawa to zwyczajne nieprzygotowanie do lekcji. Jak temu zapobiec? Chętnie poczytam bo pooki co mój 3 latek na wagary nie chodzi :)))))

U mnie z wagarami, to było troszke inaczej...

Moja mama wychodziła z załozenia, ze jak bedzie robic awantury to bedzie gorzej... Nie to, zebym chodziła na wagary, no ale wszystkiego trzeba sprobowac:)

Oczywiscie była rozmowa o odpowiedzialnosci, o przyszłosci...

Jak miałam gorszy dzien, mowiłam wprost, nie chce isc dzisiaj i juz. Mama mowiła ok, zostan, tylko uzupełnij potem lekcje. Mama miała swiadomosc, ze zostaje w domu i byla spokojniejsza.

Moze to kontrowersyjne podejscie, ale chyba skuteczne. Oczywiscie w Liceum zdarzało sie nie pojsc i nic nie mowic, no ale dla mnie i rodzicow to nie był problem, bo zadnych problemow z nauka nie miałam.

Mysle, ze czasem warto pozwolic na taka sytuacje, oczywiscie sporadycznie, raz kiedys...

Ale tez, wszystko zalezy od dziecka... i jego podejscia do takich spraw...

Bo jesli bedzie chciało ciagle chodzic na wagary, no to juz trzeba inne srodki stosowac...

Cóż, uczeń szkoły podstawowej i gimnazjum może wagarami narobić poważbnych kłopotów. Był tu podobno taki, co go matka przywoziła i pilnowała wyjścia, a on i tak uciekał. Rodzice musieli zapłacić po kilka tysięcy kary. Ciążył nad nimi kurator i wogóle.

Niby miało być do 10 tysięcy wtedy, ale w ich przypadku nakazano zapłacić matce 6 tys. i ojcu 6 tys. Razem 12, czy jakoś tak, nie pamiętam dokładnie. Jego rodzice byli załamani. Postawiono im w końcu ultimatum, że albo płacą, albo oddają dzieciaka do zakładu poprawczego.
Takie rzeczy na szczęście nie zdarzają się często.

W nawiązaniu do tematu:
http://polskalokalna.pl/wiadomosci/podkarpackie/rzeszow/news/10-tys-zl-kary-za-wagary,1170820,229