Czy istnieje wojna matek??? - Forum

W ciąży pracowałam, po urodzeniu Kubusia pracuję w domu... dosłownie. Opiekuję się dzieckiem i robię tłumaczenia. Z tego co zauważyłam strasznie ciężko pogodzić pracę w wychowywaniem tak małego dziecka. Na zakupy za bardzo iść nie mogę, wprawdzie mama zostaje, ale moje dziecko na piersi nie bardzo toleruje butelkę więc muszę idealnie wyliczyć czas i zdążyć na karmienie. Oczywiście że chcę wrócić do pracy, tylko najpierw muszę ją znaleźć.

A jak odnosisz się do artykułu Moniczko? Bo tam padają ciekawe stwierdzenia...

Wydaje mi się, że mamy ogolnie różnią się charakterami, sposobem wychowania swojego dziecka, sposobem postrzegania świata, problemami jakie mamy, czy różnią się w zalezności od tego czy pracują, czy sa w domu z dzieckiem? Nie wiem. Nie wydaje mi się. Sama odkąd urodziłam syna pracuję w domu,  bywam w biurze w swojej firmie, ale ogólnie moje miejsce pracy jest w domu. Może dlatego, że po częsci należę do jednej po części do drugiej grupy nie wydaje mi się, że jest jakaś wojna między mamami.

Co innego jak kobieta robi z siebie tzw."kurę domową" i ciągle narzeka jak jej żle, jakby chciała coś zmienić, ja wówczas odpowiadam jedno to zmieniaj kobieto, zmieniaj, jak sama tego nie zrobisz to nikt inny za Ciebie tego nie zrobi.

Do swojej wczesniejszej wypowiedzi dodam tylko, że najważniejsze jest czuć się szczęśliwa i spełniona, a można być zarówno będąc mamą pracującą jak i mamą będącą w domu z dzieckiem.

Zgadzam się z artykułem.  Dla mnie bardzo trafne jest stwierdzenie

" Nie ma dwóch gatunków matek. Jest pęknięcie w świecie, który się z macierzyństwem nie liczy. Przepaść między prywatnością i pracą. I pragnienie matek: być nie tam, gdzie się akurat jest. Być tu i tam jednocześnie. Twoje poczucie, że coś ucieka, coś przegrałaś, na coś się nieodwołalnie spóźniasz. Tu i tam."

Tak na dobrą sprawę jedna matka w głębi duszy zazdrości drugiej i wice wersa. Ta, która robi karierę kosztem dzieci dużo traci, ale znowu ta która poświęca się dzieciom całkowicie zatraca siebie.

Najlepiej było by znaleźć złoty środek, ale to już "wyższa szkoła jazdy".

I to jest właśnie ten złoty środek, czuć się spełnioną ale tak szczerze, bez żadnych złudzeń.

Każda kobieta ma innych charakter, potrzeby, uczucia, priorytety itd. - tak jak i każda matka czy to pracująca tzw. zimina suka czy siedząca w domu tzw. rozlazła kura.

Na pewno złotego środka na to nie ma by w 100% być dobrą pracownicą i dobrą matką lub dobrą matką i zadowoloną "kurą domową" . Nic jednak nie stoi na przeszkodzie by starać się o to...

Również uważam to stwierdzenie za słuszne...

Godzenie ze soba dziesiatek ról, jakie narzuca nam społeczeństwo, moda, pęd życia, jest niezwykle trudne...

Nigdy nie jest tak, że kiedy realizujemy jedna z ról, w jakiś sposób - choc niewielki - nie ucierpi przez to inna nasza rola...

Tak niestety bedzie zawsze - nie jesteśmy ideałami. Jednak najważniejsze to czuc satysfakcje z tego, co sie robi i robić to najlepiej jak sie potrafi.

Nigdy nie robiłam różnic między mamusiami... Ja mam szacunek dla każdej Matki! Wiem jak to jest być tą "kurą" [parę lat nie pracowałam]... I wiem jak to jest gdy trzeba godzić wiele obowiązków spoza domu... Każda z nas stara się jak może i nie wolno pracy żadnej deprecjonować... Macierzyństwo to piękna ale i trudna oraz odpowiedzialna rola!

chapeau bas! 

To wspaniałe podejscie Jagienko.

ale czy nie masz wrażenia, że media propaguja rolę mamy pracujacej? Te wszystkie akcje typu "Mama wraca do pracy", ambasadorki powrotów - aktorki, piosenkarki, kobiety sukcesu... Uśmiechniete, pewne siebie biznes woman w reklamach...

A mamy siedzące w domu? W cieniu... O nich sie nie mówi...

Masz rację Olu... I dlatego ja w swoim środowisku mówię to co napisałam powyżej... I tak na marginesie... Znam kobiety które po prostu są szczęśliwe, że mogą być w domu... Chodzą wiecznie uśmiechnięte... Promienne... I też mają czas dla siebie... Spotykamy się... Idziemy na kawusię... I dzielimy się tym co w naszym życiu się dzieje... Ubogacamy się swoimi odmiennymi doświadczeniami... To parcie na powrót do pracy za wszelką cenę wcale nie musi dla grona mam oznaczać szczęścia! Dlatego nie lubię tych medialnych nagonek... Szufladkują i tyle!

nawet tu na forum naszym ostro dyskutowały mamusie pracujące i te pracujące inaczej :) Pamiętam jak zarzucano mi brak ambicji a ja zarzucałam egoizm. 

To bardzo indywidualna sprawa. każda matka wie najlepiej co robić aby być szczęśliwą.

Ja osobiście uważam, ze w życiu powinien być czas na dziecko i czas na karierę.

Ale faktycznie mamusie pracujące zbierają laury a te w domu już nie, jakby całymi dniami nic nie robiły.  

Fajny wątek. Ja od 8 lutego idę do nowej pracy. Trzy dni w tygodniu. I bardzo się z tego cieszę, bo jedocześnie pójdę "do ludzi" ( a raczej dzieci, bo bede pracować w szkole) i moje córki aż tak nie ucierpią na brak mamy w domu. Moim zdaniem praca zawodowa, choćby w najmniejszym wymiarze godzin jest potrzebna do utrzymania zdrowia psychicznego mamy i kobiety. Bo w końcu właśnie nie jesteśmy tylko mamami. A ta cała nakręcana wojna jest śmieszna. Bo każda sytuacja i mam pracujących i tych domowych ma swoje wady i zalety i wyborów matek nie powinniśmy oceniać.

Witaj Olga. Myślałam dziś o Tobie, bo dawno Cię nie było. Powodzenia w pracy. Jak dla mnie idealne rozwiązanie, praca ale w mniejszym wymiarze i wszystko się da pogodzić. 

Właśnie Ala masz doswiadczenie - byłaś "po obu stronach".

Ja nie zarzucam niczego nai pracujacym, ani niepracujacym matkom, bo tak jak piszesz, to jest sprawa indywidualna - zależy od charakteru, potrzeb, priorytetów. Jednak hołdowanie modelowi mamy pracujacej jestwedług mnie krzywdzące dla mam, które pozostaja z dziećmi w domu. CXzęsto robi sie z nich zapuszczone, leniwe kury domowe, które kompletnie zapomniały, ze posiadaja cos takiego jak intelekt i poswięcają sie głównie oglądaniu oper mydlanych... A to przecież nieprawda...

Jak dobitnie napisała autorka artykułu:

Pierwsza ma awans, wizytówki i markowy ciuch w pepitkę, a przed domem wypasione auto. No tak, ale w oczach jakieś takie napięcie i żal. I dzieci smutne, już niemal wolą nianię. Druga siedzi w domu, pachnie mlekiem, proszkiem do prania. Na kolanach szczęśliwy bobas, baba drożdżowa rośnie w piecu. Ale jak się bliżej przyjrzeć, okaże się, że mama anioł ma coś bezmyślnego w twarzy, jakąś nudę i brak perspektyw. Znacie te dwa obrazki?

To jest obraz kreowany przez media...

Smutne.

Właśnie... KREOWANY PRZEZ MEDIA!!!

A my, mamy, które "przerobiły" te tematy wiemy najlepiej jak to jest! I wkurza mnie takie wciskanie kobietom, że jakaś tam wymalowana gwiazdka wie co jest dla nich najlepsze... A to ONE same wiedzą Dlatego uważam, że należałoby dać odpór tym naciskom na taki medialny model życia...

Jak Karolka była maleńka pracowałam właśnie w zmniejszonym wymiarze godzin i było dobrze... Potem jak podrosła wróciłam na pełny etat... Przy Julce nie pracowałam do Jej 3 roku życia... I też było dobrze... Przez rok podjęłam pracę na pół etatu a potem cały... I tak jest już do dziś...

No właśnie to jest obraz kreowany przez media: mama będąca w domu z dzieckiem to taka typowa kura domowa, zaniedbana, itp. Tak naprawdę nie wiem jak inni, ale ja mam wrażenie, że obecnie te "kury domowe" zupełnie inaczej wyglądają niż kiedyś, teraz większość mam jest zadbanych, modnie ubranych, umalowanych, mają czas na własne zainteresowania, nie siedza wyłącznie w domu, dbają o swoj rozwój, no i najważniejsze nie poświęcają całego swojego życia dla dziecka, ale są przy nim i je wspierają, a przy tym wszystkim są szczęśliwe. I chyba o to chodzi.

W zupełności zgadzam się z Twoją wypowiedzią. Mama w domu też może być spełniona. Moim zdaniem nie ma nic fajniejszego niż bycie z dzieckiem w domu, ale czasem też trzeba wyrwać się samej.

WITAL OLU !!!

Dobre masz rozwiązanie z tą pracą.

Ja zasmakowałam i pracy i wychowawczego. Prawda jest taka, że wszystkie mamy pracują, tylko te w domu nie otrzymują za to miesięcznej pensji ;(