Młody jest naszym pierwszym dzieckiem. Jest też pierwszym wnukiem, siostrzeńcem i bratankiem. Jak to bywa w takiej sytuacji wszyscy traktują nas jakbyśmy mieli po 15 lat i przypadkowo trafiło się nam dziecko. Mam już trochę dość rad od osób które albo nigdy nie miały dzieci albo miały je 30 lat temu. Ostatno nawet poszłam prawie na noże z teściem, dla którego próba chodzenia za jedną rączkę z 11 miesięcznym dzieckiem była na równi z próbą wyskoczenia przez balkon. Czy Wy również mieliście takie problemy? Jak sobie radzic z takimi doradcami by ani nie urazić ale też nie dać sobie wejść na głowę.
Też walę prosto z mostu.
Ale może najpierw warto powiedzieć wprost "mamo/tato jestem wdzięczna za Waszą troskę i chęć pomocy. Doceniam to. Pozwólcie mi jednak wychowywać moje dziecko na mój własny sposób, pozwólcie popełniać błędy i wyciągać wnioski. Jeśli będę miała problem, z którym sobie nie poradzę sama - chętnie skorzystam z Waszej pomocy". I tyle.
