Jak radzicie sobie z lękami nocnymi u dzieci? - Forum

Mój Mały kilka razy budzi się w nocy i płacze, nie mówi jeszcze zbyt wiele więc nie wiem czy jest to spowodowane lękami czy czymś innym. W dzień jest dość pogodnym i radosnym dzieckiem, nocą zaś zmienia się w strasznego marudę!

Przechodzilismy taki okres ale Kuba był malutki. Wyczytałam wtedy, ze to nocne lęki charakterystyczne dla jego (wtedy) wieku. Krzyczał, płakał ale we śnie, podanie picia czy tulenie nie pomagało. pomagało obudzenie go. Jak się obudził odrazu przechodziło.

Julka w dzień też jest bardzo zywa, choc wiele rzeczy próbuje wymuszać płaczem. Często przez sen wypomina nam, że nie chcieliśmy czegoś jej dać, na coś pozowlić...

widocznie bardzo przeżywa we śnie wcześniejsze wydarzenia.

Na nocne lęki Młodego mamy jeden "lek" - tatę. Tymek nie potrawi się przy nikim innym tak szybko uspokoić jak właśnie przy nim. Próbowałam wiele razy i nosić, i tulić, i śpiewać i nic nie pomaga. A wystarczy gdy tata tylko położy się obok i lęki Młodego przechodzą jak ręką odjął. 

U nas rzadko się to zdarza, ale jeżeli już to tez kładę się obok małego przytulam go i jest ok.

Dokładnie tak. Również sny uważa za rzeczywistość - jak to dzieci i nie potrafię jej wytłumaczyć, że sen to sen...

Dzisiejszej nocy nareszcie spała spokojniej.

U nas jest podobny problem. Są noce, gdy młody obudzi się raz i chce coś do picia. Ale są i takie, gdy budzi się z płaczem i nie mogę go uspokoić. Również przez krzyk przeżywa to, co wydarzyło się w ciągu dnia. A ponieważ zmagamy się z typowym buntem dwulatka, staramy się wszelkie spory w młodym w ciagu dnia rozładowywać przez odwrócenie uwagi. Dzieki temu szybko zmieniamy temat i nie dochodzi do wymuszania. Oczywiście nie zawsze nam się udaje. Jeśli uda nam cały dzień przejść bez krzyku i płaczu to noc też jest spokojna.

W zeszłym tygodniu byliśmy na wakacjach i Staś jadł w pensjonacie zupę. Ponieważ opornie mu to szło mąż zażartował "Stasiu jedz zupkę, bo zaraz przyjdzie pani i zabierze nam talerze". W nocy młody krzyczał: "Moja zupa, moja! Pani, nie!"

Więc uważajmy też, na to co mówimy dziecku. Dla nas zwykłe stwierdzenie może być przez maluszka potraktowane jako zagrożenie i niebezpieczeństwo.

Coccodrillo, masz rację. Często z pozoru błahe sprawy i słowa są dla dziecka ważne.

U nas z powodu niedawnego pożegnania mojego dziadka, a Julki pradziadka, było dużo trudnych emcji... Poza tym byłam z Julka u dziadka na kilka dni przed jego smiercią, to mógł byc dla niej trudny widok...

Na szczęście dzis było juz lepiej. Może emocje opadają.

Dużo ostatnio się u Was Ola dzieje, Jula poprostu to przeżywa w taki sposób. Myślę,że jak wszystko sie unormuje to i Julka będzie spokojniejsza.

Logika i psychika małego dziecka niestety zawsze dla nas będzie nieodgadniona. Coś co dla nas jest błahe dla maluchów urasta do gigantycznych problemów. Młody na przykład ma koszmary po każdej wizycie dziadków. I nie dlatego, że coś jest nie tak. Ale dlatego, że wizyta się skończyła. Pewnie śni Mu się, że odchodzą, że znikają... nie wiem co jeszcze. Ale wiem, że każde takie wydarzenie jest dla nas potem koszmarem nocnym.

A u Was Olu poza takimi zwyczajnymi problemami, które może mieć Julka (coś zobaczyła, coś sobie wyobraziła) wydarzyło się bardzo wiele. Dla dorosłych jest to bardzo trudne. A co dopiero dla malutkiego dziecka.

Musicie być obok i uspakajać. Za jakiś czas wszystko powinno minąć.

Dokładnie Dziewczyny, macie rację.

Emocje dorosłych udzielają sie dzieciom...

A zresztą i Julki one dotkneły...

Na stypie, weszła do pokoju dziadka i kilkakrotnie pytała; Gdzie podział sie dziadek? Bo jego łóżko stało puste... Myslałam, ze mi serce pęknie...

Tak jak wcześniej było pisane dzieci bardziej do siebie biorą różne sytuacje z za dnia.

Ale to co ty opisujesz to nie są lęki nocne tylko koszmary,gdyż córka opowiadała ci co jej się śniło.Osoby które mają lęki nocne w ogóle nie pamiętają co się znimi działo,będą płakać,krzyczeć, mówić,wychodzą z łużka,chowają się i nic nie pomaga trzeba poczekać aż dziecko samo się uspokoi albo je obudzić i ono po obudzeniu nic nie pamie to co robił i to co mu się śniło.Taka jest różnica między koszmarami objawy takie same ale po koszmarze wiemy co było,śniło się a po lękach nie.

Mamo Julki, nocne lęki mają to do siebie (z definicji), że dziecko nie kontaktuje i nie pamięta niczego z takiego epizodu. Po prostu krzyczy i płacze przerażone przez sen zupełnie nie kontaktując, odpycha próbującego go utulić rodzica, czasami siada na łóżku, a po kilku minutach milknie i śpi jakby nigdy nic. W takich sytuacjach najlepiej dziecka nie budzić, bo będzie przerażone tym, że zostało przez rodzica wyrwane ze snu. Zresztą niesamowicie trudno jest obudzić dziecko dotknięte lękiem nocnym, jest jakby nieprzytomne.

Natomiast jak dziecko jest w stanie opowiedzieć po obudzeniu co się działo, to to jest na ogół efekt złego snu, a nie lęku nocnego. To jest takie kryterium różnicujące te 2 zjawiska.

Ważne aby zwrócić uwagę na bajki jakie dziecko ogląda. Czy nie są one agresywne, niespokojne pobudzające dziecka wyobraźnię. Warto też zwrócić uwagę i podpytać o sytuację z dnia jak dziecko je przezyło, może cos wydarzyło się, co spotęgowało ten niedobry sen. A może ktoś dziecko straszy np. jak nie zjesz , jak nie będziesz grzeczna to przyjdzie w nocy do ciebie dziad? Warto przeanalizować wszystko i kategorycznie eliminować to z życia dziecka. Takie sny nie biora się z nikąd!