Jak odzwyczaić od siebie niemowlę? - Forum

Źle wróży na przyszłość. Jeżeli partner nie włacza się do zajmowania dzieckiem, to nie dziw, że dziecko nie chce z nim być. Radzę porozmawiać szczerze o problemie, bo inaczej będzie tylko gorzej. Powinnaś go zostawić z ojcem na 1-2 godz. i niech sobie radzi i zobaczy co to znaczy "nic w domu nie robić" Może obejrzyjcie razem program "Tata sam w domu"? 

No to masz problem!!! Albo nie dorósł do roli ojca albo taki TYP...

skoro nie możesz liczyć na partnera ,to dobrze by było poszukać pomocy u babci . małymi kroczkami odzwyczaisz ,go od siebie zostaw małego na pół godzinki u babci  przez kilka dni ,później po godzince i stopniow dłużej . takiemu niespełna rocznemu dziecku trzeba poświęcać ogrom uwagi i pokazywać mu nowe zajęcia ,skoro partner zwraca się do dziecka "nie drzej się ..." ,to kiepsko go widzę -poprostu nie umie zająć się własnym dzieciątkiem -poważnie z nim o tym porozmawiaj ,bo wiesz ,że niebawem obowiązków Ci przybędzie i czas będziesz musiała dzielic na dwoje i troje ,więc pomoc partnera byłaby wskazana . nie wiem jak nazwać takiego tatę ,który uważa siebie za zmęczonego i nie istotne dla niego jest ,to ,że Tobie też należy się chwila wytchnienia -szczera rozmowa powinna Wam pomóc byście osiągneli kompromis i rozwiązanie Waszej trochę trudnej sytuacji .

Ile lat ma Twój partner? Wydaje mi sie, ze nie dorosl do roli ani meza ani ojca. Jezeli teraz masz takie problemy, to współczuje Ci jak na świat przyjdzie drugie dziecko. 

Wyprowadziłabym się od takiego partnera i ojca moich dzieci- szczerze ci piszę. Może się wtedy otrząśnie, gdy pomyśli, że może was stracić. Co na to twoja matka?

U mnie też był taki czas, zwłaszcza po urodzeniu drugiego dziecka, że musiałam facetem wstrząsnąć, bo zapomniał, że ma dwie rączki. Że może pampersa zmienić też. Zagroziłam, że odejdę i zabiorę dzieci- podziałało. Czasem terapia szokowa jest jak najbardziej wskazana,

Powiedz mi, po co ci facet, który nie zrobi przy sobie nic. Jesteś jak samotna matka, bo zawsze na twojej głowie dziecko, za chwilę urodzisz drugie, a facet będzie trzecim dzieckiem? To po co ci on? No ja wyszłam z takiego założenia, ale mój chłop na szczęscie przejrzał na oczy.

Jeżeli nic się nie zmieni to rzeczywiście wyprowadź się. I gdy to nie pomoże, to ja odeszłabym od takiego człowieka, bo nie będzie lepiej tylko gorzej. Ja ani mężowi ani synowi (oczywiście nie małemu dziecku) kanapek nie robiłam. To oni nieraz zrobili obiad czy jakieś "specjały". KOBIETA TO  TEŻ CZŁOWIEK!!!

Ma 24 lata

Moja mama się raczej nie interesuje tym co się dzieje między nami małym zresztą też się nie zajmowała przez te 10 miesięcy dopiero gdzieś od miesiąca jak do niej przyjade to weźmie go chwile i tyle

Mój syn w czerwcu będzie miał 24 lata i szczerze nie wyobrażam go sobie jako męża i ojca. Jest dobrym chłopakiem ale na własną rodzinę to mu dużo brakuje. Chociaż chciałabym doczekać wnuków, uważam, ze jest na to nie gotowy. Nie ma nawet stałej dziewczyny tylko koleżanki. 

A po za tym to on mieszka u mnie. Mieszkamy z moim ojcem i bratem więc ja nie mam się gdzie wyprowadzić, a on sie nie wyprowadzi. Mozna mowic i mowic.. a jakby już się wyprowadził to zaraz bym miala naloty jego mamusii gadki że to ja jestem ta zła i że ona mi dziecko zabierze itp...

Myślę, że warto szczerze rozmawiać.

Moze facet musi na spokojnie zrozumieć, ze taki brzdąc nie umie się zając sobą i zabawką i potrzebuje uwag. Spróbuj - jak pisała Ewa - stopniowo to wszystko załatwiać. Zostaw małego z tatą na pół godzinki, później na dłuzej. Najpierw mozesz iść na dłużej do wanny, albo zajmować się czymś innym w domu w czasie gdy ktoś jest z dzieckiem, później wyjdź na chwilę do sklepu itp. I rozmawiajcie. Wierzę w to, że każde z Was ma inne spojrzenie na wiele rzeczy i najprościej bedzie to wyjaśnić i wzajemnie wytłumaczyc sobie co Was gryzie, męczy a może stresuje i martwi? Powodzenia!

Na wszysto trzeba czasu ale chyba moża to wsystko wypracować.. i najlepiej aby nikt postronny się do was nie wtrącał..

Zgadzam się. Każdy człowiek jest inny, każda para jest inna. Coś Nas połączyło - ta specyficzna, jedyna i wyjątkowa relacja jaka Nas łączy sprawia, że mozemy się porozumieć na swój sposób. Z zewnątrz sprawy zazwyczaj wyglądają inaczej niż od środka, dlatego musicie wypracować własne metody działania i porozumiewania się. Ja głęboko wierzę, że jest to możliwe w każdym przypadku!

indywidualny związek bez osób trzecich i ich pięciu groszy ,to połowa naszych sukcesów 

Jeśli chodzi o odzwyczajenie dziecka od siebie to akurat kupiłam czaspoismo "Twoje Dziecko", w którym jest artykuł o tym. Radzą tu np. żeby przy wychodzeniu z domu nie żegnać się zbyt długo z dzieckiem, ale też żeby nie wychodzić po cichu, tylko powiedzieć, że musisz wyjść i że wrócisz. Jest tu też napisane, że aby maluch łatwiej przebolał Twoją nieobecność, najpierw musi się nauczyć, że rzeczy nie znikają, nawet gdy ich nie widać. Dlatego dobrze jest bawić się z dzieckiem w "A kuku!" - schowaj sie na chwilę, a potem pokaż dziecku krzycząc "a kuku". Albo schowaj zabawkę i zachęć malucha, żeby spróbował ją znaleźć. Polecam artykuł, czasopismo kupione w Empiku i tanie. Może pomoże rozwiązać choć jeden problem.