Dziecko zraziło się do szkoły - co zrobić? - Forum

Przychodzi mi do głowy zmiana szkoły, albo klasy. Nie możemy odizolować dziecka i nie puszczać na zajęcia bo to, że dziecko "nie chce" to nie jest wystarczający argument.

Na pewno trzeba sprawę dokładnie zbadać. Może z pomocą psychologa lub pedagoga szkolnego.

Co w sytuacji, gdy na wsi jest 1 szkoła, a kolejne w odległości 4-6 km?

Olu ja nie wymyślę dobrego rozwiązania w tej sytuacji.

Jak całą sytuację komentuje nauczyciel?

Myślę, że przede wszystkim należy porozmawiać z dzieckiem i zapytać dlaczego nie chce chodzić do szkoły. Problemy trzeba rozwiązywać, a nie uciekać przed nimi.

Odpowiednie zaangażowanie rodziców, nauczyciela i psychologa powinny pomóc wyjaśnić problem.

Hmm... z tego co pamiętam, to żadna nowość, że dziecko nie chce iść do szkoły. Kto z nas nie wykorzystywał okazji, żeby zostać w domu? :-)

No bywało:) Ale czy nie ma sytuacji, w których powinna nam się zapalić czerwona lampka, że jednak coś jest nie tak, skoro wcześniej dziecko lubiło szkołę? 

Na pewno brak apetytu nie wróży nic dobrego. Jak dla mnie to jest jakiś poważny problem.

czy to jest w relacjach dziecko-wychowawca, dziecko- grupa? Czy przypuszczacie tylko, ze zaistaniał jakis incydent ?

Miałam podobną sytuację z córką która będąc jedną z najlepszych uczennic w 3 klasie zaczęła się buntować nie chciała chodzić do szkoly a jak już poszła to bardzo mocno narozrabiała mimo próśb rozmów i gróźb nic się nie zmieniło potem dyrektorka szkoły kazała mi dac córkę do szpitala oczywiście udając że szkola zrobila wszystko dla corki i nic się nie działo itp. że problem leży wyłącznie po stronie córki polożyłam ją na oddział szpital jednak uznał że to nie wina corki tylko szkoly dostałam zaświadczenie o zmianie szkoły udało mi sie po bardzo ciężkich próbach znaleźć szkołę która przyjęła córkę w roku szkolnym na niecałe 3 miesiące i powoli wracała do zdrowia to dziękidyrekcji i wychowawczyni córcia zaczęła nabierać ufności do ludzi chociaż jeszcze z dystansem zaczęła się uczyć tak jak dawniej. Obecnie związku z przeprowadzką musiałam zmieniać szkołę ale też trfilismy na świetną dyrekcje i wychowawczynię i obecnie córci mimo różnych przeciwieństw znowu jest jedną z najlepszych uczennic ma średnią w nauce 5,36 jestem z niej bardzo dumna że mimo wszystko zaczęła ufać ludziom oczywiście z pomoca wielu wspaniałych osób. A przyczyną okazało się znęcanie się dzieci nad nią i wychowawczyni która zawsze widziala problem córki nie dzieci i karała zawsze ją zamiast odwrotnie nawet wybrała w temacie o animacji zwierzatko świnkę w spodnicy którą dziecia miały narysować z czego cała klasa popadła w smiech że nie muszą tego robić bo już taką mają co było czarą goryczy w tym wszystkim mimo że mogła wybrać inne zwierzątko do narysowania i niestety do dziś tamta szkoła nie widzi swojej winy.

Polecam zmienić szkołę zanim narośnie bardzo duży problem w jak moim przypadku również wielokrotnie rozmawiałam z nauczycielka miałam jej telefon prywatny i często nawet poza szkołą si z nią kontaktowalam wsprawie córki i nic nie pomogło.

Najprawdopodobniej dziecko - wychowawca, choć od kilkulatka tak naprawdę trudno się dokładnie dowiedzieć, co się dzieje...

I nauczycielka nie widzi w swoim zachowaniu nic złego? A jak na całe zdarzenie reaguje dyrekcja, pedagog czy psycholog szkolny? Inni rodzice? Nikt inny nie ma takiego problemu?

Bez chęci współpracy i zachęty ze strony wychowawczyni trudno będzie przekonać dziecko, że szkoła i pani jest fajna. Nawet jeśli przejściowo zostanie parę dni w domu. Myślę, ze cały problem można ostatecznie dyplomatycznie poruszyć na ogólnym spotkaniu z rodzicami. W końcu w jakimś celu pada ze strony nauczyciela sakramentalne - "czy macie państwo jakieś pytania i problemy?". 

jak moja mała przyszła smutna z zerówki i nie chciała mi powiedzieć co się stało bawiłam się z nią w zerówkę pytałam się a co robiliście a o czym rozmawialiście a co mówił ten czy tamten a co pani na to no i pomału wiem wszystko