oliwka (2009-08-02 12:37:57)
Iza u mnie było podobnie... i jak do tej pory jesteśmy już po ślubie ponad 30 lat... te badania do mojego związku nie pasują...Perskie oko
Badania jak najbardziej pasują, po prostu jesteś w tej części, która się nie rozwiodła. W badaniach nikt nie napisał, że rozwody są stuprocentowe.
ducinaltum (2010-09-29 09:35:24)
Nie chciałabym mieszkać z mężem przed ślubem. Sprawdzać można odkurzacz albo suszarkę - czy działa. Przecież nikt nikogo nie trzyma w zamknięciu aż do ślubu - poza mieszkaniem razem poznać się już nie można? Wspólne spędzanie razem czasu to nie tylko patrzenie sobie czule w oczy, kino czy romantyczny spacer. Nie trzeba mieszać razem, by poznawać drugą osobę (zresztą poznaje się całe życie, a i tak nie pozna do końca). Dobrym weryfikatorem są wspólne wyjazdy - spływy kajakowe, wyprawy w góry, pielgrzymki - gdy jesteśmy zmęczeni, gdy jest ciężko, gdy nie zawsze da się wyglądać "ładnie", gdy trzeba ze sobą współpracować. Znajomi przed ślubem pojechali razem na obóz jako opiekunowie dzieci niepełnosprawnych - mieli pod opieką dziewczynkę z dużym stopniem niepełnosprawności intelektualnej, uczyli się opiekować nią na zmianę, sprawdzali, czy potrafią współpracować, dzielić się sobą i swoim czasem, czy potrafią dyżurować w nocy, czy wytrzymają, gdy jest ciężko. Uczyli się tego, że miłość daje z siebie. Form poznania się przed ślubem jest dużo - dla mnie mieszkanie razem i seks - są zarezerwowane dla małżeństwa. Zgadzam się z tym, że wspólne mieszkanie przed ślubem...rzadko idzie w parze z trwałością małżeństwa później.
Ja co prawda na żadnym turnusie z Narzeczonym nie byłam, ale od początku przyglądam się jak traktuje dzieci, również z ułomnościami (wózek inwalidzki, Zespół Downa) i innych dorosłych ludzi. Może nie każde Jego zachowanie mi się podoba, a Jemu moje, ale poznanie następuje, mimo iż razem nie mieszkamy.
Justyna mama Łukasza (2010-11-04 22:26:31)
Zapomnij nie te czasy, świat się zmienia, ja się cieszę że mogłam pomieszkać trochę przed ślubem, choć bylo to mieszkanie razem z rodzicami i łóżka były niby oddzielne. Ale człowiek ma możliwość, poznania się we wszystkich sytuacjach, sprawdzić czy odpowiadają Ci pewne zachowania innego człowieka itp. Miałam koleżankę co to prowadzala się kilka lat z chłopakiem, ale o mieszkaniu nie bylo mowy bo jak to ( a swoje i tak robili w krzkach), a póżniej rozczrowanie bo nie robili po swojej myśli, ba on lubi to a ja tamto etc. I rozwodzik po 2 latach, różnica charakterów, bo kiedy mieli się poznać w życiowych sytuacjach, kiedy mogli się dotrzeć, Nie ma co prawda regóły ale ja jestem ZA MIESZKANIEM RAZEM i tyle. Nawet zapach drugiego człowieka musi Ci rano odpowiedać.
Jak swoje robili w krzakach, to zupełnie inna sytuacja, ale czy wiesz to na pewno? A zapach to akurat można poznać przy okazji różnych wyjazdów, odwiedzin u siebie, czasem i w chorobie. Nie wiem, jak Ty, ale ja się nie psiukam masą perfum tuż po wstaniu z łóżka ;)
jagienka napisał 2010-09-28 16:42:22
Elenai napisał 2010-09-28 16:11:01
W moim przypadku wspólne mieszkanie dopiero po slubie. Ponad ćwierćwiecze małżeństwa. Nie wiem, czy potrzebowałabym wspólnego pokoju, by przekonać się, że to z tym człowiekiem chcę dalej iść przez życie. Ale ja jestem z gatunku głupich romantycznych babonów na wymarciu:) )
Nie jesteś sama Elenai... Ja też z tego gatunku... Z moim Ślubnym "chodziliśmy" ze sobą ponad 5 lat a wspólnie zamieszkaliśmy dopiero po ślubie... I wcale nie żałuję... I mam nadzieję, że moje córki pójdą w nasze ślady...
Dopisuję się do tego gatunku :)
Ulinka (2010-11-04 22:36:29)
Wiem, że czasy się zmieniają, i ze świecą można szukać pary, która nie mieszkała ze sobą przed ślubem, ale chętnie podpisałabym się pod wypowiedzią ducinaltum.
Wcale nie tak ze świecą, ale to zależy od środowiska w jakim się obracamy ;) Wybieramy to, co nam pasuje.
Monika_Pe (2013-08-25 01:11:41)
ja z moim byłym byliśmy nierozłączni- wspólne wakacje, każdy weekend, rowery, kajaki, wędrówki górskie- para idealna- często słyszałam od znajomch, że chcieliby tak do siebie pasować jak my. Zamieszkaliśmy razem i co? po 6 miesiącach się rozstaliśmy - okazało się, że codzienne życie nijak ma się do wyjazdów, na których jesteśmy zrelaksowani, nie denerwujemy się pracą, brakiem kasy itd. Dopiero jak zamieszkaliśmy ze sobą pewne sprawy wyszły na jaw- sprawy, których nie dało się "przeskoczyć".
Dlatego uważam, że jeśli ktoś chce zamieszkać razem przed ślubem to jest to dobry pomysł.
Nie dało się przeskoczyć, czy tego nie chcieliście? O problemach finansowych czy zmęczeniu naprawdę i bez mieszkania ze sobą można się dowiedzieć, ale trzeba rozmawiać nie tylko o tym, co przyjemne, ale o wszystkich aspektach.
k24 (2013-08-25 18:43:01)
Myślę, że skoro jest większe "społeczne" przywolenie na mieszkanie razem przed ślubem to warto tego spróbować. Co innego jest mieszkać osobno i spotykać się na godzinę, dwie nawet codziennie, kiedy to zachowujemy się inaczej (każdy na randkach pokazuje się z lepszej strony), a co innego już mieszkać, ścierać się w rutynowych sytuacjach, różne zdania, trudne sprawy jak np. brak pieniędzy, itp. My z mężem mieszkaliśmy 2 lata i na samym początku było dużo kłótni, ponieważ u jego rodziców wszystko w garści trzymał ojciec, matka tzw." kura domowa" niestety w negatywnym znaczeniu tego słowa. U moich rodziców były bardziej partnerskie relacje i oboje mamy mocne charaktery i momentami troche chciał mnie "ustawiać" ale się nie dałam i teraz jest b. dobrze między nami. Nawet takie sprawy jak sprzątanie potem wychodzą, jak matka sprzątała wszystko po dzieciach, to potem partner nie garnie się do zmycia talerza. Ale są też dobre momenty kiedy np. w sytuacji kryzysowej wiemy, że ta druga osoba wszystko rzuci i nam pomoże. Dawniej myślę, że kobiety wychodziły za mąż i dopiero po ślubie okazywało się, że małżonek skrywał jakąś cechę charakteru, która potem odciskała się na całej rodzinie. Nie twierdzę, że mieszkanie razem wszystko odsłoni, bo nawet po 20 latach druga osoba się zmieni i z anioła może wyjść diabeł, ale skoro mamy teraz taką szansę, żeby sprawdzić swoje charaktery to trzeba z tego korzystać.
Społeczne przyzwolenie zależy od odpowiedzialności członków społeczeństwa, chyba że im nie zależy na innych, to wtedy pozwalają na wszystko. Nie mieszkając z Rafałem, potrafiłam spędzać z Nim ponad 12 godzin bez przerwy, oczywiście nie każdego dnia, ale bywało. Sprawdzenie, czy partner sprząta po sobie, też nie wymaga wspólnego mieszkania, a raczej słuchania i obserwacji, również w naszych domach nawzajem. Nawet zwykłe wyrzucenie kubeczka czy papierka podczas spaceru może być znakiem w pozytywnym (do kosza) lub negatywnym (pod nogi) sensie.
Paulitta (2013-08-26 12:25:00)
Ja mieszkam ze swoim narzeczonym i nie wyobrażam sobie jakby miało być inaczej. Dopiero wspólne mieszkanie daje obraz tego drugiego człowieka. Tak wiele spraw wychodzi we wspólnym życiu, że moim zdaniem trzeba tego spróbować. A druga sprawa to mieszkanie razem jest o wiele łatwiejsze, nawet planowanie ślubu, wesela itp. Ma się obok siebie tą druga osobę, nie trzeba się umawiać na spotkania, jeździć po siebie itp. Oszczędza się czas i pieniądze:)
Nie wiem, jak u Was, ale nam w sprawach ślubu doradzają Rodzice i znajomi, więc i tak nie wszystko omawiane jest w czterech ścianach. Nie widzę zatem większych powodów, by na siłę cisnąć się do jednego mieszkania. Poza tym w naszym przypadku mieszkanie oddzielnie sprawia, że mamy "metę" w dwóch miejscach, a nie tylko w jednym :)
