powiekszenie rodziny czyli 2+2 lub +3 - Forum

U nas decyzja była wspólna, razem chcieliśmy powiększyć rodzinkę;) Jak się dowiedziałam, że jestem w ciąży, radość była ogromna:) 

Moja myśl.. czy dam sobie radę.. Czy młodsze dziecko jest na tyle duże i mniej absorbujące by dać radę przy niemowlęciu.. 

A w sumie bardzo się cieszyłam/liśmy Jednak zawsze obawy są..

bardzo chcę ale póki sytuacja z pracą się nie ustabilizuje to w ciążę nie zajdę.  Bardziej chcę ja, bo bym chciała już teraz a muszę czekać. 

ja też marze do dużej rodzinie..chcialbym by mja córka miałą sistrę(bo mi jej brakuje) i brata...ale wciąż nie wiem czy dam radę, z obawy na komplikacje w poprzedniej ciązy:(

ale chęć jest oromna

każda ciąża jest inna, może druga będzie dla Ciebie łaskawsza

mam taką nadzieję:)

będzie dobrze :)

pierwsze chcieliśmy oboje ,drugie chciałam ja ,mąż się opierał .wiedział dobrze ,że chciałam by różnica wieku nie była zbyt wielka . aduśka jest super dzieciak ,wszystko sama i byłam pewna ,że jak będziemy mieli takiego małego szkraba przy pierwszej córci ,to dam radę -nie była taka rozniańczona ,"nie wisiała na mnie",chętnie i z pasją podchodzi nowych zadań i wiedziałam ,naciskając męża na powiększenie rodziny ,ze nie będzie mi ciężko i ,to odpowiednia pora na kolejne szczęście . owszem czasem było trrochę problemów ,ale dało się ,to jakoś układać w całość ,by szło do przodu. bywały takie dni ,że aduśka mówiła ,że już jej nie kochamy ,bo tylko ola i ola ... zawsze staram się znaleść dla niej czas ,pograć ,powycinac ,pokleić ,potulić itp. jest dzień ,że olcia marudna i rzeczywiście nie mogę zaoferować jej wiele ,ale nadrabiam zaległości . dziś wiem ,znając sytuację swoją materialną i perspektywy pracy określam się jasno ,że trzecie dziecko ,to będzie wpadka -nie planuję jednak natura i wszystko inne potrafią zawieść i spłatać figla . obawy miłam przy pierwszej i drugiej i trzeciej ciąży zawsze są obowy - z adusią jakoś było  miarę ,z oleńką między domem i szpitalem . 

Za kilka lat bardzo chciałabym mieć trzecie dziecko, tylko z drugiej strony myślę, że z większą różnicą wieku ono będzie chować się same- prawie jak jedynak, więc może jeszcze siostra/ brat? Pomyślimy, zobaczymy.

Na razie musi mi się w pracy poukładać, chciałabym pracować na normalnej umowie o pracę, wypracować roczny urlop macierzyński, no i aby ta dwójka była bardziej samodzilna.

To prawda, co ciąża to inna historia. Powiem ci, że w pierwszej ciąży u mnie non stop a to bakteria w moczu, a to cos innego się przyplątywało, druga ciąża była wręcz książkowa.

nigdy w zyciu !!! jedno i koniec

Pierwsze w sumie 'pojawiło się' bez specjalnych starań, o drugie musieliśmy walczyć prawie 2 lata, a jak teraz jest - myślę o kolejnym ;-) Były duże problemy z zajściem w drugą ciążę i bez 'wspomagania' sie nie obyło, więc chyba naturalnie nie ma zbytnich szans na kolejne. Ale jakby się "PrzYpAdkiem" trafiło to byłabym szczęśliwa. Mąż już nie chce, martwi się, jak ogarniemy dwójkę, ale co tam - ludzie mają i 5 i radzą sibie ;-)

A obawy są zawsze - przed ciążą - czy się uda, w ciąży - żeby nic się nie wydarzyło, żeby donosić, a po porodzie - żeby nie chorowało i dobrze się rozwijało... Ale myślę, że większosć osób tak ma :-)

My z końcem tego roku zaczynamy staranie o drugie dzieciatko :) Wtedy napiszę jak to jest

Jeśli chodzi o to kto chce bardziej to chcemy obydwoje choć u mnie jest to na pewno silniejsze pragnienie