O tym i owym

Blogi » O tym i owym

Ulinka

Blogi

	lis 2024 2009-12 2010-01 2010-02 2010-03 2010-04 2010-05 2010-06 2010-07 2010-08 2010-09 2010-10 2010-11
Mo	Tu	We	Th	Fr	Sa	Su
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Kategorie: Zainteresowania

Liczba wpisów: 134, liczba wizyt: 562059

Motyle ano

Nadesłane przez: Ulinka dnia 05-02-2010 00:20

Lekarze ciągle biją na alarm, że od 2,5 do 12% dzieci i nastolatków cierpi na nadwagę i otyłość, tymczasem z badań przeprowadzonych przez Główny Inspektor Sanitarny wynika, że to nie otyłość jest aktualnie głównym problemem naszych dzieci, a anoreksja i bulimia. Okazuje się, że problem ten dotyczy 2 procent wszystkich dziewcząt w wieku 12 -18 lat. Dodatkowo 4 proc. z nich może mieć fazę wstępną choroby. Oznacza to, że w każdym gimnazjum i liceum na 100 uczennic przynajmniej dwie mają problemy z tą chorobą, a cztery mają jej początki. Pokrywa to się z moimi obserwacjami, także i w mojej szkole mamy problem z tą chorobą, choć nie na dużą skalę. Większość dziewcząt próbowała odchudzania, 25% odchudza się teraz, wyszukują coraz to nowe diety. Niektóre z nich zaczynały się głodzić, a jeżeli wpadły w kłopoty, to rodzice dowiadywali się o tym ostatni, pierwsze zawsze wiedzą koleżanki. Mimo, że anoreksja jest problemem dobrze przebadanym, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to, co jest jej przyczyną. Zwykło mówić się, że to popkultura kształtuje wzorce. Wciąż aktualne i powielane stereotypy dotyczące szczupłych i grubych wpływają na to, że nastolatki przesadnie się odchudzają. Rozwój choroby zazwyczaj powoduje uraz psychiczny wywołany krytycznym spojrzeniem na siebie, po porównaniu się np. z modelką czy gwiazdą, albo kąśliwą uwagą kolegów czy kogoś z rodziny. Choć uważa się, że główną przyczyną anoreksji jest chęć bycia szczupłą i dorównania modelkom z katalogów, jest to tylko część prawdy. Anoreksja to bowiem choroba związana z umiejscowieniem kontroli. Dziecko nie mając wpływu na swoje życie (przez nadmierną dominację rodziców) zaczyna kontrolować samo siebie w nadmiernym stopniu – skupiając się na aspektach jedzeniowych. Do choroby może prowadzić także nadmierna ambicja, choć wiadomo, że nie każdy, kto ma aspiracje, zacznie się chorobliwie odchudzać. Dziewczyny zwykle mają wysokie aspiracje, a kiedy pojawiają się trudności z osiągnięciem celu, wpędzają się w kłopoty żywieniowe. Anoreksja to najniebezpieczniejsza dla życia, po depresji, choroba psychiczna. Umiera na nią nawet 20 proc. chorych, a my dorośli nie wiemy jak możemy temu zapobiec i jak pomóc dzieciom. Pierwszą z reakcji rodziny, po zaobserwowaniu zaburzenia, jest przeważnie narzucenie na dziecko przymusu jedzenia. Oczywiście to tylko zaognia sytuację , dziecko się buntuje, konflikt narasta. Rozmowy z dzieckiem nic nie dają. Rodzice są bezradni, wpadają w panikę, szukają w Internecie jakichkolwiek informacji dotyczących anoreksji, znajdują fora anorektyczek i są jeszcze bardziej przerażeni. W końcu nie obędzie się bez pomocy specjalistycznej, a leczenie anoreksji, czy bulimii, by było skuteczne powinno objąć nie tylko dziecko, ale całą rodzinę i to bezpośrednio po stwierdzeniu, że dziecko ma problem. Im wcześniej, tym lepiej.

komentarze [1] przejdź do wpisu Zamknij
Mam prawo do...

Nadesłane przez: Ulinka dnia 04-02-2010 02:23

Każdy z nas ma prawo być traktowany w sposób, który nie narusza naszej godności, a co więcej mamy prawo domagać się takiego traktowania. Często jednak w relacjach z innymi ludźmi rezygnujemy z obrony swoich praw. Dlaczego? Dlatego, że boimy się utraty aprobaty ze strony innych, że boimy się reakcji otoczenia, uważamy, że to jest właściwe, grzeczne zachowanie. Czasem chcemy uniknąć konfliktów, kłótni, zabezpieczamy się przed spodziewanym atakiem. Może być to także wynikiem braku świadomości swoich praw, co sprawia, że przekraczając drzwi urzędu, sklepu, kawiarni czujemy, że nie jesteśmy u siebie, że jesteśmy od kogoś zależni. Mamy jednak prawo przymierzyć kilka par butów, obejrzeć kilka zestawów wypoczynkowych, łącznie z siadaniem na fotelach i kanapie, wsiadać do różnych samochodów w salonie, odbyć jazdę próbną, po czym nie zdecydować się na zakup i nie musimy tłumaczyć się dlaczego. Mamy prawo do szczegółowej informacji w sprawach bezpośrednio nas dotyczących, możemy np. żądać od lekarza dokładnego wyjaśnienia objawów swojej choroby i podjętego leczenia. Mamy prawo być zadowolonymi lub nie, ze sposobu w jaki jesteśmy traktowani i mamy prawo dać temu wyraz składając skargę czy zażalenie. Zdarza się jednak, że boimy się zbyt długiego oglądania towarów, przymierzania butów w sklepie, myśląc, że skoro przymierzaliśmy, fatygowaliśmy sprzedawcę, który musiał zdejmować z półek kolejne towary, to musimy coś kupić. Boimy się wypytywać lekarza o stan naszego zdrowia, myśląc, że zbyt go absorbujemy, a on ma inne obowiązki. Nie żądamy wymiany zimnego dania w restauracji, bojąc się, że rozzłościmy tym kelnera, nie żądamy też wydania reszty, którą zatrzymał sobie taksówkarz, obawiając się, że pomyśli iż jesteśmy małostkowi albo skąpi, nie zwracamy uwagi osobie palącej na przystanku autobusowym bojąc się jej reakcji. Koncentrujemy się na tym, co pomyśli sobie o nas ktoś inny, np. sprzedawca, kelner, lekarz czy taksówkarz a powinniśmy skoncentrować się na własnym celu, interesie, nie zaś na partnerze lub sobie. Jeżeli tego nie uczynimy, to jest wysoce prawdopodobne, że podjęte działanie będzie nierozsądne z punktu widzenia realizacji naszego interesu. Zachowując się w ten sposób tracimy poczucie własnej wartości, czujemy się źle, jesteśmy sfrustrowani, zachęcamy innych do dominacji, nie osiągamy tego, co chcemy.Pamiętajmy, że nie żyjemy po to, by realizować oczekiwania innych, czy jakieś zewnętrzne standardy, lecz by realizować siebie.

komentarze [2] przejdź do wpisu Zamknij
Popieram Internet bez chamstwa

Nadesłane przez: Ulinka dnia 01-02-2010 20:13

Często czytam dyskusje internetowe, czy to na forach dyskusyjnych, czy w innych miejscach, gdzie możliwa jest dyskusja i musze stwierdzić, że różnie te dyskusje wyglądają. Internetowe dyskusje mogą mieć duże zalety. Większość portali społecznościowych daje możliwość zapisywania się do różnych grup tematycznych, które działają na zasadzie forum internetowego – można wymieniać opinie, dyskutować, zakładać nowe tematy. Anonimowo czyli bez żadnych hamulców i konsekwencji można wyrażać swoje zdanie na każdy temat. Ta nieograniczona wolność wyrażania swoich opinii powinna wpływać na jakoś dyskusji, ale niestety nie zawsze tak jest. Anonimowość wyzwala nieraz w ludziach mniej szlachetne cechy charakteru, daje im poczucie władzy jakiej w normalnym życiu nie doznają. Co dzień zamiast wymieniać argumenty - wymieniamy obelgi. Zamiast się nawzajem przekonywać - nawzajem się obrażamy - uważa Jacek Żakowski, rozpoczynając parę miesięcy temu, debatę na temat chamstwa w internecie. Teoretycznie większości forów ma moderatorów którzy czuwają nad czystością obyczajów. Praktyka pokazuje jednak, że w Internecie może anonimowo i zupełnie bezkarnie skrytykować i obrazić każdego. Na szczęście tacy internauci stanowią wąską grupę, a na Familie.pl nie ma ich wcale. No, może czasami komuś puszczą nerwy, nie potrafi zachować spokoju, szczególnie wtedy, gdy ktoś ma odmienne zdanie i nie przyjmuje wydawałoby się racjonalnych argumentów, da się wyprowadzić z równowagi i użyje argumentacji ad persona, albo się „sfocha”, „obrazi w imię mody na obrażanie" ale potrafimy szybko zapanować nad sytuacją: emocje opadną, „sfochany” i obrażony wróci na forum i znów jest jak w rodzinie, bo przecież to Familie.pl. Wypowiadając swoje opinie w Internecie, biorąc udział w dyskusjach, zostawiając komentarze wspólnie tworzymy wizerunek polskich Internautów. Dlatego tworząc swoje wypowiedzi w Internecie kieruję się 5 zasadami Internetu bez chamstwa: 1. Myślę, CO piszę – wypowiadam się tylko wtedy, gdy mam coś do powiedzenia. 2. Myślę, DO KOGO piszę – traktuję innych jak ludzi, bo są ludźmi – nie obrażam, nie wyśmiewam i nie zdradzam ich tajemnic. Osoby publiczne są także ludźmi i zasługują na szacunek. Nie traktuję Internetu jako narzędzia do odwetu i załatwiania prywatnych porachunków. 3. Myślę, Z KIM rozmawiam – nie wdaję się w pyskówki, z tymi, którzy za pomocą chamstwa i wulgaryzmów próbują zamienić dyskusję w awanturę. Zgłaszam naruszenia zasad wypowiedzi, gdy się z nimi spotykam. 4. Myślę, JAK pisać – dbam o polski język i poziom dyskusji. Staram się przestrzegać zasad ortografii i poprawności gramatycznej. 5. Myślę DWA razy – bo nic nie zostanie zapomniane. Bezkarność i anonimowość w Internecie jest złudna. Pamiętam, że współtworzę świat, w którym żyję. Zasady akcji "Internet bez chamstwa".

komentarze [4] przejdź do wpisu Zamknij

<- 1 ... 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 ->

O tym i owym - Blog

Blogi

O tym i owym

Motyle ano

Mam prawo do...

Popieram Internet bez chamstwa