ZWYCZAJNE ŻYCIE

Blogi » Życie dzień po dniu » ZWYCZAJNE ŻYCIE

oaza09

Blogi

	lis 2024 2010-03 2010-04 2010-05 2010-06 2010-07 2010-08
Mo	Tu	We	Th	Fr	Sa	Su
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Kategorie: Żyj chwilą

Liczba wpisów: 63, liczba wizyt: 147525

Należała się czy się nie należała?

Nadesłane przez: oaza09 dnia 11-08-2010 20:52

Wczoraj dostałam druga wypłatę. Nie powiem, żeby była zła, ale jak zobaczyłam pasek, to lekko się zirytowałam, bo okazało się, że nie dostałam premii. Rozumiem, ze w miesiącach poza sezonem mogę jej nie mieć, bo i ruch mniejszy, a premia jest "uznaniowa". Jednak jej brak w środku sezonu, za miesiąc lipiec,nieprzyjemnie mnie zaskoczył. Zadzwoniłam do kierowniczki, ale jej pokrętne tłumaczenia niczego mi nie wyjaśniły. Przyznam szczerze, że się rozczarowałam. Dobrze, ze chociaż nadgodziny wypłacili, ale spadek motywacji jest i to mocny. Nie ukrywam, ze odpowiednie finanse mocno mnie motywują. Zasuwałam w lipcu ostro, nawet po kilkanaście godzin i...zero premii. Widać premia w tym miesiącu mi się nie należy. A do tego irytuje mnie i jeszcze dwóch innych kolegów, że ten, który najbardziej się ślizga, to on, jako jedyny premię dostał. A skąd się dowiedzieliśmy? Od niego, bo słysząc nasze rozmowy o braku premii, pochwalił się, ze ją dostał... już mógłby się zamknąć i nie drażnić.
Nie rozumiem dlaczego jemu się należała, a innym nie.

komentarze [4] przejdź do wpisu Zamknij
Powrót tatusia:)

Nadesłane przez: oaza09 dnia 06-08-2010 20:57

Do dzisiejszego poranka byłam przekonana, że M. przyjedzie jutro, bo w końcu dziś piątek i teoretycznie powinien jeździć...Teoria sobie, a praktyka sobie i dzwoniąc w granicach 6:00 do niego usłyszałam, że śpi...w pierwszej chwili nie zaskoczyłam, dopiero później do mnie dotarło, że chyba jechał pociągiem.
Tak czy siak, zadzwoniłam przed wyjściem z pracy i upewniłam się, że faktycznie jest w domu. Umówiliśmy się, ze pójdziemy razem po małego.
Ogromnie byłam ciekawa reakcji Smyka na widok taty, nie widzianego przecież przez trzy tygodnie.
Reakcja Młodego? zachował się jakby tata rano wyszedł do pracy i po południu wrócił. Praktycznie zaraz zaczęli we dwóch szaleć. w drodze powrotnej Mati dostał kolejny samochód do kolekcji, który kupił mu tata. wieczorem tata wykąpał i chłopaki poszli spać. A ja mam chwilę tylko i wyłącznie dla siebie...i nie wiem co ze sobą zrobić, więc siadłam do internetu :)
Pomyśleć, ze do mnie po dwóch dniach nieobecności nawet nie chciał podejść, taki był obrażony...
Widać, ze jest szczęśliwy, że są przy nim rodzice. Jak któreś z nas, zejdzie mu z oczu, to zaraz woła mamę lub tatę.
Szkoda, że M. ma taką pracę, że rzadko ma kontakt z dzieckiem. Ale nic to, cieszmy się chwilą, która trwa :))

komentarze[0] przejdź do wpisu Zamknij
Pierwsza noc bez synka

Nadesłane przez: oaza09 dnia 28-07-2010 22:22

W życiu nie pomyślałam, że tak przeżyję nieobecność Matusia przy mnie. Myślałam, że jestem twardsza. Jednak myliłam się.
dostałam w poniedziałek cynk, że we wtorek będę miała kontrolę... miałam tyły z raportami, więc musiałam to wszystko nadrobić. Zostałam w pracy do 20:00. poszłam na autobus, który nie przyjechał...Zadzwoniłam do mamy i ustaliłyśmy, ze nie ma sensu żebym brała Mateuszka do domu skoro już tak późno, a następnego dnia szłam na 6:00 do pracy. Jak przyszłam do domu i zobaczyłam rozrzucone zabawki mojego Paprotka, to siadłam na podłodze na środku pokoju i rozszlochałam się jak głupia. Strasznie za nim tęskniłam
Miałam jeszcze trochę pracy, która skończyłam około 24:00...
Następnego dnia , po pracy, prawie biegiem szłam z autobusu do rodziców, aby wreszcie wziąć przytulić Małego. Jednak Mateusz wcale nie zamierzał się do mnie przytulać, tylko schował się za babcię i zerkał na mnie spod byka. Bardzo mi się zrobiło przykro i serce mi się krajało. Trochę czasu minęło, zaczęłam się z nim bawić i już było dobrze, póki nie zaczęłam ubierać Matusia do wyjścia. Zaczął płakać, a uspokoił się dopiero jak wyszedł...
W połowie drogi chciał na ręce i koniec, bo płacz...Kurcze, nigdy się tak nie zachowywał. Wzięłam go na chwilę, ale złapał się mnie tak kurczowo, że nie było mowy o włożeniu go z powrotem do wózka bez awantury.
Jakoś sobie wreszcie do domu dotarliśmy...A wspólna zabawa spowodowała, że mały się rozbawił i chętnie się do mnie przytulał...Wreszcie...
Generalnie było to dla mnie, a także pewnie i dla mojego synka, ciężkie przeżycie...Pewnie długo nie będę miała ochoty na powtórkę...

komentarze [3] przejdź do wpisu Zamknij

<- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 21 ->

ZWYCZAJNE ŻYCIE - Blog

Blogi

ZWYCZAJNE ŻYCIE

Należała się czy się nie należała?

Powrót tatusia:)

Pierwsza noc bez synka