ZWYCZAJNE ŻYCIE - Blog

Po Mateuszku mnie ścięło z nóg. Nie była to na pewno żadna grypa, bo bolało gardło i głowa. No i przede wszystkim przez ból głowy nie mogłam funkcjonować. Koszmar normalnie. Jako, ze karmię piersią, to brałam panadol, ale guzik mi pomagał. W końcu, po kilku dniach mama przyszła do nas i brała nurofen forte. Ja do ulotki i okazało się, że nie ma przeciwwskazań. Wzięłam i...co za ulga!!! Przeszło. Co ciekawe, lekarz mi nie polecił, ani żaden farmaceuta! Najważniejsze, ze od wczoraj funkcjonuję w miarę normalnie, nie licząc zatkanego nosa. Szkoda mi M., bo podobno chrapię, że hej M. nie może spać, ale Matiemu to nie przeszkadza...chyba. Praca sie opóźnia, bo coś tam, coś tam i jeszcze nikt nie może przyjechać, żeby mnie szkolić. Jak się z babką umawiałam to oczywiście w poniedziałek zgłosiłam sie na posterunku "naćpana" lekami. Zdążyłam wejść, kiedy zadzwoniła, że się wszystko opóźni i prosi o cierpliwość. Najpóźniej w czwartek zadzwoni. No cóż, dziś jest czwartek, a telefon milczy. Trochę się zaczynam denerwować. Mati cały tydzień nie chodzi do Bajlandii, pójdzie dopiero w poniedziałek. i od nowa się zacznie, ale mam nadzieję, że jednak do pracy pójdę i kto inny przejmie pałeczkę (czytaj: tatuś) Poza tym juz wiemy, że w następną sobotę zaczynają się u M. dłuższe trasy, jeszcze dokładnie nie wiemy na jak długo pojedzie Znowu go nie bedzie po kilka tygodni :(

Jednak nieodpowiednie ubranie Matusia 2 maja ma swoje konsekwencje. Młody mocno się przeziębił! Wczoraj wieczorem był marudny, ale zrzuciłam to na karb niewyspania. Jednak w nocy spało mu się źle, bo już katar go męczył. O 1:30 obudził się z płaczem. Gorączki nie miał, ale być może od kataru bolała go główka, więc podałam Panadol. Pospał, kręcąc się i cały czas prawie przy piersi, do 6:00. Zadzwoniłam po 7:00 do mamy, bo przeciez nie było mowy, żeby poszedł do Bajlandii, a ja zima w lodówce. M. w trasie, wiec potrzebowałam jej pomocy. Przyszła, ja wyskoczyłam do sklepu i apteki, gdzie polecono mi kropelki dla niego. Byłam już przed domem, kiedy zatelefonowała mama, z pytaniem czy mam coś na zbicie gorączki. Mały miał 39 st. Siedział, bidulek u babci na kolanach i zamglonym wzrokiem patrzył na mnie, ciężko oddychając buźką...Dostał lek i kropelki. Po 15-20 minutach nie to samo dziecko...Rozbawił sie i rozweselił. Wieczorkiem jednak znowu go rozłożyło...Dostał  ponownie dawkę lekarstw  i szybciutko zasnął, bo kropelki ładnie udrożniły mu nosek, więc nie miał problemów z zaśnięciem. Chyba ciężka noc przed nami. Ja to ja, ale szkoda mi synka...Eh, nie znoszę chorób.

Krótko przed urodzeniem się Mateuszka moja mama straciła pracę. Pamiętam, że powiedziała wtedy, że nie bardzo chce jej się iść do pracy, bo woli pomóc mi przy dziecku jak będę musiała iść do pracy. Niestety, później się z tego wycofała, mało tego wmawiała mi, że nigdy mi tego nie obiecywała. Ja natomiast, pamiętając jej słowa, załatwiłam sobie pracę i po jednym dniu musiałam zrezygnować, bo usłyszałam stanowcze NIE. Myśleliśmy już nawet, że zostanę z małym póki nie pójdzie do przedszkola, bo w żłobku nie ma miejsca. Wtedy usłyszałam o Bajlandii. Od tamtej pory zaczęłam intensywniej poszukiwać pracy, wiedząc, ze będę miała gdzie synka zostawić pod opieką. Jednak ofert, które mi sie trafiały, miały zawsze jakiś "mankament", tzn. tak czy siak pomoc mamy byłaby potrzebna, choćby przy odebraniu wnuka z tejże Bajlandii. I znowu brak chęci ze strony mojej mamy. Za każdym razem dochodziło do ostrej wymiany słów, ale dalej stanowczo odmawiała. Teraz jednak znalazłam pracę, a warunki są na tyle przyzwoite, że naprawdę szkoda odpuścić i o dziwo, tym razem mama powiedziała, że pomoże. Dziś kolejny dzień Matusia w aklimatyzowaniu się wśród dzieci i opiekunek. Mama wczoraj wyraziła chęć pójścia ze mną, żeby wiedzieć gdzie, co i jak. No to poszłyśmy. Oddałam synka opiekunce, on w płacz, pani go szybko zabrała, ja się odwróciłam, żeby zejść mu z oczu... Patrzę, a moja mama płacze!... Zgłupiała czy jak? Zwróciłam jej uwagę, żeby się uspokoiła, to jeszcze mi się oberwało (słownie, nie po głowie) Na zewnątrz trzesącymi się rękoma zapaliła papierosa...patrzyłam na jej zachowanie z niedowierzaniem... Godzinę później dzwonię, żeby zapytać o samopoczucie, a mama mi ryczy do słuchawki...No jasna cholera, przesadza jak nic! I usłyszałam, ze ona porozmawia z ojcem, że Mateuszek nie może tam chodzić, bo to nora (???!!!), że pewnie sami nie gotują tylko catering jest... To sie zapytałam, to co, gdzie mam smyka zostawić?...odpowiedziała, że zadzwoni później... A później usłyszałam, że ona się Matim zajmie, zapłacimy jej pare groszy i ona się małym zaopiekuje... Że co???!!! Szlag mnie momentalnie trafił! Wczoraj zapłaciłam 300,00 zł wpisowego i 580,00 zł za miesiąc, a ona mi mówi, ze się Bąblem zaopiekuje! Jak długo? Dwa tygodnie, miesiąc??? Póki ją kręgosłup nie rozboli, albo noga, albo nie bedzie miała grypy czy czegokolwiek innego...? Przecież ja mamę dobrze znam. Mimo wszystko spokojnie do niej powiedziałam, że miesiąc maj opłacony i na razie bedzie chodził. a jak jest taka chętna to niech w soboty, jak będę w pracy się nim zajmie, a także wtedy kiedy młody załapie "smarka", żebym ja nie pusiała iść na L4. Wtedy usłyszałam, że to oczywiste... Do dziś to nie było dla mnie takie oczywiste... Powiedziałam o wszystkim M. to stwierdził, że sobie chyba jaja robię...No pewnie, przecież mam takie zwichnięte poczucie humoru...No, ale to naprawdę wygląda na jakis durny żart...tyle, że wcale nie jest śmieszny... A Matusia odebrałam dziś po ponad czterech godzinach .Opiekunka powiedziała, że płakał tylko rano, później już nie. W domu był za to bardzo marudny, ale spał tylko ze 40 minut w ciągu dnia. Może dlatego...