lis
2024
2014-05
2014-06
2014-07
2014-08
2014-09
2014-10
2014-11
2014-12
2015-01
2015-02
2015-03
2015-04
2015-05
2015-06
2015-07
2015-08
2015-09
2015-10
2015-12
2016-01
2016-02
2016-03
2016-04
2016-05
2016-06
2016-07
2017-03
2017-05
2017-06
2017-07
2017-08
2017-09
2018-03
2018-08
2018-12
2019-07
2019-09
2020-11
2020-12
2021-01
2021-02
2023-10
2023-11
2023-12
2024-01
| ||||||
Mo | Tu | We | Th | Fr | Sa | Su |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
Moje podróżowanie..Kategorie: Żyj chwilą Liczba wpisów: 77, liczba wizyt: 171324 |
Nadesłane przez: Stokrotka 26-05-2014 08:51
Moja kolejna podróż, ocieram się o śmierć! Młody człowiek ginie pod kołami pociągu..Siedzę blisko, za blisko..rumor kamieni na dachu a może to było coś innego..Kolezanka obok widziała więcej, ja na szczęście nie..ale i tak wstrząs jest ogromny..
Gdy odchodzi młody człowiek, wszyscy pytają glaczego? Przecież jeszcze mógł żyć..może pozostawił w domu małe dzieci, żonę...
Wczoraj ktoś stracił życie w wodzie dziś w inny sposób a my przechodzimy do codzienności, bo tak trzeba..Bo trzeba dalej żyć! Robic swoje, toczyć ten maleńki trybik, przekazac dalej.Może wartością jest to co zostawiamy po sobie.. Smutne to ale cóż takie jest życie..
Szliśmy potem po kamiennym nasypie kolejowym, pośród zielonej trawy, wśród kwitnących cudnych czerwonych maków..a tam dalej leżał człowiek może też patrzył z góry na te maki.. Dalej śpiewały ptaki, ludzie robili swoje, słońce grzało mocno a nam zimne dreszcze chodziły po plecach..
Jak ulotne jest ludzkie życie, jak krajobraz znikający za oknem w czasie podróży..mig mig.. i już nie ma odeszło wstecz. Czym jest wiec nasze życie..jesteśmy, nagle znikamy nikogo nie uprzedzając o swoim odejściu i już nas nie ma..Pomału zapominają o nas..może ktoś wspomni nas czasem.
Dalej słucham głosów pociągów, już nie brzmią obietnicą radosnej przygody..