Córka i mama- pomysły na dzień bez nudyyy - Blog

Słoneczne dni w ostatnim czasie mogłabym liczyć na palcach obu rąk. 
A może z 3 dni były takie naprawdę, naprawdę gorące.
Już nawet nie ma co narzekać, bo po co dodatkowo psuć sobie humor,
a i tak w końcu niczego to nie zmieni.

Moje dziecko skutecznie dobijało się do drzwi wyjściowych,
w wiadomym rzecz jasna celu- chce iść na plac zabaw,
no ale jak, no jak? pada deszcz, a my nie zaopatrzyliśmy się jeszcze w tym roku,
w kalosze, ani w pelerynkę przeciwdeszczową.

Już nawet sobie upatrzyłyśmy kurtkę i kalosze:

  Taka mała rzecz, a cieszy!

Czy Wy wiecie, że Liwka obraziła się na wózek?
teraz królują już całkowicie nogi i jaśnie Pan rowerek.
Nie jest tak idealnie, jakby mogło się komuś wydawać, bo czasem i mama musi,
podźwigać okruszka, a właściwie okrucha na rękach, jak owy okruch się zmęczy.
Młoda ładnie chodzi za rękę- choć zdarzają się wypadki,
gdzie chce do czegoś biec, nie zwracając uwagi na to, że jest ulica,
i może wpaść pod samochód.
Jeszcze nie jest na tyle świadoma czyhających wokół niebezpieczeństw.
Trzeba powtarzać, uczyć, powtarzać, uczyć...i tak do znudzenia,
aż zakoduje to w swojej blond główce.

Chodzimy dość często na pobliski plac zabaw,
a tam spotkałyśmy ku naszemu zdziwieniu króliczka.
Taki domowy króliczek, najwyraźniej komuś uciekł lub ktoś go wypuścił.
Już drugi raz go widziałyśmy, a dzisiaj Liwka stanęła z nim oko w oko,
ale biedny wytrzymał tylko chwilkę to spotkanie, a potem zaczął uciekać.
Kukunia zrezygnowała z pościgu, bo chęć pozjeżdżania na zjeżdżali była większa.
Opanowała do perfekcji nową pozycję ślizgu, a mianowicie,
na brzuchu i tak jej się to spodobało, że świrowaniu na drabinkach i zjeżdżalni nie było końca.

Potem była tylko chwilka na zregenerowanie sił i kolejna zabawa,
w pogoń za cieniem, choć dopiero po chwili zorientowałam się o co chodzi w tej zabawie.
Mała biegała po polance jak dzika, a ja nie bardzo wiedziałam czemu, 
a w dodatku śmiała się niebywale głośno.
Gdy zmieniła kierunek biegu na przeciwny i próbowała nadepnąć swój cień,
wiedziałam już, że to przed nim uciekała.
Dzieci w takich sytuacjach są urzekające.

Niedługo czeka nas ponowna próba rozłąki... i mała będzie musiała iść do żłobka.
To nie żadna katastrofa, bo ja to odbieram bardziej jako,
fajny czas Liwki spędzony w dodatku z dziećmi, choć dla niej i dla mnie,
będzie to ogromne przeżycie- nie ukrywam.
Jest już na tyle duża, że jak dla każdego dziecka, kontakt z rówieśnikami jest bardzo ważny,
tylko, że dla niej to po prostu rozłąka z rodzicami, 
i życiowe argumenty typu- wyjdzie Ci to na dobre, do niej nie przemówią.
Zresztą jak takie coś może przemówić do tak małego dziecka?
Żłobek, na który się zdecydowaliśmy oferuję dni adaptacyjne z rodzicem,
i to na pewno duży plus w porównaniu z poprzednim w którym kilka razy była mała.
Nie zdecydowałabym się już na taki układ jak był w Wonderlandzie,
czyli zostawiasz dziecko i "papa" ot tak z dnia na dzień.
Mała zasypiała im z płaczu, a ja odbierałam całe zasmarkane dziecko,
żeby następnego dnia zaprowadzić ją tam i patrzeć jak stoi w oknie, bije głową w szybę i płacze.

Na początku musi mieć pozytywne wrażenie, żeby zobaczyć, że jest fajnie,
że są fajne panie, fajne dzieci, fajne zabawki, że po prostu jest super,
inaczej niż w domu, inaczej niż z rodzicami, ale to inaczej, nie znaczy gorzej. 
A na oswojenie z myślą, że rodzic idzie przyjdzie czas,
bo w końcu zrozumie, że mama lub tata przyjdzie po nią najszybciej jak się da.
Od jakiegoś czasu przyzwyczajaliśmy ją do słonia przytulaka i małpki-
tak żeby miała swoich pluszowych przyjaciół,
którzy będą towarzyszyli jej w tych pierwszych trudnych chwilach.

Na pewno zdamy relacje jak poszło Liwce w nowym miejscu, choć to jeszcze miesiąc.
No i jak poszło mamie, bo jakby nie było,
to ja chyba będę bardziej przeżywać.

Liwka od dłuższego czasu, chce myć ząbki sama.
Bardzo dobrze, właściwie to powinnam się cieszyć,
jednak po naszej wizycie u dentysty wiem, że to najpierw ja muszę jej ząbki umyć dokładnie,
a później mogę pozwolić jej, żeby i ona sobie je umyła.
No i problemu jak do tej pory nie było,
a ostatnio zaczął się bunt.
Jaki? no, że ona oczywiście sama.

Obrałam taktykę, mycia na zmianę, to znaczy,
ona myję zęby mamie, a mama myję zęby córeczce.
Jak na razie działa i oby ten patent mnie nie zawiódł.
Oczywiście na koniec, obie szczerzymy się przed lustrem,
żeby zobaczyć efekty szczotkowania.
Przy okazji mamy troszkę wygłupów.
Mama może się wtedy zmierzyć z przebojem,
"Szczotka, pasta..."- swoją drogą Liwia jest bardzo wyrozumiałą publicznością, bo bije mi brawo.

Dlatego dzisiaj postanowiłyśmy, myć ząbki wszystkim misiaczkom.
Siedziały wszystkie bardzo grzecznie.
Jeden piesek się buntował, ale Liwunia dała sobie z nim radę i on też ma już czyste ząbki.

Tata ściągnął też na telefon aplikację z kotkiem,
któremu także, myję się ząbki.
A jak kotek już ma wyszorowane je wszystkie, wtedy błyszczy pięknym uśmiechem.
Mała bardzo lubi, myć kotkowi ząbki,
a ja przy okazji tłumaczę jej, że trzeba dbać o to, żeby mieć zdrowe ząbki.
Nie straszę dentystą, bólem itd. bo po co?
jeszcze jest na to za mała, a poza tym po co wywoływać złe emocje.

Kotek w telefonie, odmierza nam też czas mycia,
skuteczna pomoc w nauce czystości.

Liwka zaczęła szaleć za Ikeowskimi koszami, 
obraca nimi- wkłada do środka zabawki, i patrzy jak się obracają.
Rzecz jasna, sama też musi wypróbować jak to jest od drugiej strony.
Musiałam odciąć uszy po bokach, żeby się w nie nie zaplątała-
były dość długie.