Obraza majestatu - Córka i mama- pomysły na dzień bez nudyyy

Czy Wy wiecie, że Liwka obraziła się na wózek?
teraz królują już całkowicie nogi i jaśnie Pan rowerek.
Nie jest tak idealnie, jakby mogło się komuś wydawać, bo czasem i mama musi,
podźwigać okruszka, a właściwie okrucha na rękach, jak owy okruch się zmęczy.
Młoda ładnie chodzi za rękę- choć zdarzają się wypadki,
gdzie chce do czegoś biec, nie zwracając uwagi na to, że jest ulica,
i może wpaść pod samochód.
Jeszcze nie jest na tyle świadoma czyhających wokół niebezpieczeństw.
Trzeba powtarzać, uczyć, powtarzać, uczyć...i tak do znudzenia,
aż zakoduje to w swojej blond główce.

Chodzimy dość często na pobliski plac zabaw,
a tam spotkałyśmy ku naszemu zdziwieniu króliczka.
Taki domowy króliczek, najwyraźniej komuś uciekł lub ktoś go wypuścił.
Już drugi raz go widziałyśmy, a dzisiaj Liwka stanęła z nim oko w oko,
ale biedny wytrzymał tylko chwilkę to spotkanie, a potem zaczął uciekać.
Kukunia zrezygnowała z pościgu, bo chęć pozjeżdżania na zjeżdżali była większa.
Opanowała do perfekcji nową pozycję ślizgu, a mianowicie,
na brzuchu i tak jej się to spodobało, że świrowaniu na drabinkach i zjeżdżalni nie było końca.

Potem była tylko chwilka na zregenerowanie sił i kolejna zabawa,
w pogoń za cieniem, choć dopiero po chwili zorientowałam się o co chodzi w tej zabawie.
Mała biegała po polance jak dzika, a ja nie bardzo wiedziałam czemu, 
a w dodatku śmiała się niebywale głośno.
Gdy zmieniła kierunek biegu na przeciwny i próbowała nadepnąć swój cień,
wiedziałam już, że to przed nim uciekała.
Dzieci w takich sytuacjach są urzekające.

Niedługo czeka nas ponowna próba rozłąki... i mała będzie musiała iść do żłobka.
To nie żadna katastrofa, bo ja to odbieram bardziej jako,
fajny czas Liwki spędzony w dodatku z dziećmi, choć dla niej i dla mnie,
będzie to ogromne przeżycie- nie ukrywam.
Jest już na tyle duża, że jak dla każdego dziecka, kontakt z rówieśnikami jest bardzo ważny,
tylko, że dla niej to po prostu rozłąka z rodzicami, 
i życiowe argumenty typu- wyjdzie Ci to na dobre, do niej nie przemówią.
Zresztą jak takie coś może przemówić do tak małego dziecka?
Żłobek, na który się zdecydowaliśmy oferuję dni adaptacyjne z rodzicem,
i to na pewno duży plus w porównaniu z poprzednim w którym kilka razy była mała.
Nie zdecydowałabym się już na taki układ jak był w Wonderlandzie,
czyli zostawiasz dziecko i "papa" ot tak z dnia na dzień.
Mała zasypiała im z płaczu, a ja odbierałam całe zasmarkane dziecko,
żeby następnego dnia zaprowadzić ją tam i patrzeć jak stoi w oknie, bije głową w szybę i płacze.

Na początku musi mieć pozytywne wrażenie, żeby zobaczyć, że jest fajnie,
że są fajne panie, fajne dzieci, fajne zabawki, że po prostu jest super,
inaczej niż w domu, inaczej niż z rodzicami, ale to inaczej, nie znaczy gorzej. 
A na oswojenie z myślą, że rodzic idzie przyjdzie czas,
bo w końcu zrozumie, że mama lub tata przyjdzie po nią najszybciej jak się da.
Od jakiegoś czasu przyzwyczajaliśmy ją do słonia przytulaka i małpki-
tak żeby miała swoich pluszowych przyjaciół,
którzy będą towarzyszyli jej w tych pierwszych trudnych chwilach.

Na pewno zdamy relacje jak poszło Liwce w nowym miejscu, choć to jeszcze miesiąc.
No i jak poszło mamie, bo jakby nie było,
to ja chyba będę bardziej przeżywać.