Zawroty głowy

    Za  utrzymanie równowagi ciała i orientacji w przestrzeniu odpowiedzialnych jest kilka struktur. Należą do nich zmysły wzroku i dotyku, układ przedsionkowy ucha wewnętrznego, oraz różne okolice mózgu. Zaburzenie lub uszkodzenie jednej z nich, może powodować zawroty głowy.

    Najczęstszymi przyczynami zawrotów głowy jest uszkodzenie układu przedsionkowego łączącego ucho wewnętrzne z mózgiem lub mózgu. Ponadto, zawroty mogą być spowodowane, często występującą u dzieci chorobą lokomocyjną, zapaleniem ucha wewnętrznego, alergicznym nieżytem nosa, zażywaniem niektórych leków, urazem głowy, guzem mózgu, udarem mózgu (występuje wówczas również porażenie, drętwienie rąk i nóg, zaburzenia widzenia), zaburzeniami rytmu serca, ortostatycznymi spadkami ciśnienia, wadą wzroku i chorobą Meniere’a[1].

    U osób, które skarżą się na zawroty głowy występuje wrażenie, iż otoczenie porusza się, a sam chory wiruje wokół własnej osi. Równie często pojawiają się nudności i wymioty. W przypadku zaburzeń układu nerwowego, chory traci uczucie pewności poruszania się, oraz ma wrażenie, iż zaraz upadnie. Takie uczucie towarzyszy osobom nadużywającym alkoholu i niektórych leków.

    Uczucie pustki w głowie, którym niejednokrotnie towarzyszą lekkie zawroty, często spowodowane jest przyczynami psychicznymi, w tym nerwicą. Może ono towarzyszyć tzw. hiperwentylacji, która występuje, gdy człowiek oddycha zbyt często, lub gdy jego oddechy są zbyt głębokie. Wówczas następuje zachwianie równowagi między stężeniem tlenu i dwutlenku węgla we krwi i może się zakończyć zaburzeniami równowagi.

    Leczeni wyżej opisanych zaburzeń zależy od ich przyczyny. Jeśli zawroty głowy spowodowane są uszkodzeniem układu przedsionkowego wskazane jest badanie laryngologiczne. Jeśli doszło do uszkodzenia układu nerwowego może być konieczne wykonanie kilku badań, w tym tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego mózgu. W przypadku choroby lokomocyjnej, należy przyjmować odpowiednie leki. Chorym z zapaleniem ucha środkowego i cierpiącym z tego powodu na zawroty głowy, zaleca się antybiotykoterapię. Zawroty głowy, często poprzedzone uczuciem dzwonienia w uszach, mogą być odpowiedzią na stosowanie niektórych leków. Środkami farmakologicznymi, które mogą wywoływać takie objawy są: kwas acetylosalicylowy, środki uspokajające, przeciwmalaryczne, przeciwpadaczkowe, niektóre antybiotyki i leki hipotensyjne[2]. W przypadku choroby Meniere’a wskazane bywa podawanie leków moczopędnych, które zmniejszają ilość płynów w obrębie błędnika. Jeśli przyczyną zawrotów głowy jest guz, wówczas zwykle konieczny jest zabieg chirurgiczny.

    W przypadku zawrotów głowy, niewskazane jest wykonywanie nagłych, gwałtownych ruchów zwłaszcza głową. Należy powoli wstawać z pozycji leżącej i siedzącej. Należy unikać głodu. Nie należy pić alkoholu. Powinno się ograniczyć ilość spożywanej kofeiny, która może pobudzać do hiperwentylacji.
Jeśli zawrotom głowy towarzyszą omdlenie, porażenie, drętwienie rąk i nóg, trudności w mówieniu i splątanie, objawy padaczkowe, zaburzenia widzenia, utrata wzroku należy niezwłocznie wezwać lekarza lub pogotowie ratunkowe.

Źródła:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_M%C3%A9ni%C3%A8re'a, http://pl.wikipedia.org/wiki/Leki_hipotensyjne,
http://www.zawrotyglowy.medserwis.pl/nm.asp?p=5,253,8, Rodzinna Encyklopedia Zdrowia, praca zbiorowa