poswiecic sie dziecku czy robic kariere??

Ja wróciłam do pracy jak mały miał 4,5 miesiąca. Bolesne ale prawdziwe. Nie wróciłam żeby robić karierę tylko po to by pracę utrzymać. niestety takie mamy realia:) Uważam, ze do roku mamy powinny byc z dziecmi. I Ustawowo jakoś w końcu powinni to uregulować. Ale pewnie się nie doczekamy takiego rozwiązania.

ja poświęcam się dziecku - czas, który teraz zainwestuję w małą zaowocuje w przyszłości. Praca? Pracę zawsze można zmienić.

Tak róznie się układa życie:) Owszem pracę zawsze mozna zmienić..ale czasem nie da się utrzymac rodziny z jednej tylko pensji...

ja wróciłam jak Młody miał 4,5 miesiąca bo skończył się urlop macierzyński a przy naszych dochodach na płatny wychowawczy nie było co liczyć. nie mogliśmy sobie też pozwolić na to bym nie pracowała i nie zarabiała. ale to, że się nie jest z dzieckiem przez 24 h na dobę nie świadczy o nas że jesteśmy złymi rodzicami. te kilka godzin które nam zostają i weekendy są wtedy takie celebrowane i wyjątkowe. a Młody tak strasznie polubił żłobek...

z rozmarzeniem spoglądam na szwagierkę która będzie rodzić w Angli - tam macierzyński trwa 9 miesięcy choć płatny nie jest 100%.

U nas było podobnie...:)

Miałaś farta:))))) Pamiętam, że mi też wtedy marzyła sie 1/2 etatu:)

w większości naszych decyzji- praca czy zostać z dzieckiem w domu główną rolę wiodą pieniądze i tak, jak pisze Isabelle utrzymanie pracy. Gdyby nie to, że u. wychowaczy jest bezplatny większość Mam chętnie pewnie odchowałaby osobiście swojego malucha. Ja zdecydowałam się na urlop bo nie dałabym rady dojezdżać do pracy ok 100km codziennie mając dwoje dzieci  . I nie chciałam,też  żeby to opiekunka była świadkiem tego co pierwsze u Mojego dziecka. No więc szukam, szukam nowej pracy mimo,że w "starej" spędziłam 10 lat. Może się uda?

Marteczka na pewno się uda!:) Powodzenia:)

dzięki dziewczyny

Ja od sierpnia zaczynam wychowawczy, narazie rok,  podobnie jak marteczka musiałabym dojeżdzać 50 km do pracy. I choc teraz będzie nam bardzo ciężko z tą zapomogą z Mopsu to uważam że każdy pierwszy raz mojego dziecka jest bezcenny. A potem no cóż, planuję spróbowac znaleźc pracę na miejscu albo może postarac się o dofinansowanie z unii i założyć własny biznes...

Mamo Hani trzymam kciuki za biznes :) Tak sobie jeszcze myślę w tym temacie, że fajnie jest z maluchem siedzieć w domu ale po trzech miesiącach L4 i ponad czterech macierzyńskiego to strasznie ciągnęło mnie do pracy. I ani ja ani mój mąż nie wyobrażaliśmy sobie żebym nie pracowała. Pieniądze pieniędzmi ale własne życie też jest ważne... jak kiedyś napisałam na blogu (chyba jeszcze starym) szczęśliwe dzieci szczęśliwych rodziców. Mnie szczęście daje właśnie realizacja i spełnienie zawodowe... i myślę, że pracując jestem lepszym rodzicem niż gdybym siedziała z Młodym i była zła na los, że nie mogę pracować.

i jeszcze jedno... uważam, że da się pogodzić karierę zawodową z życiem rodzinnym. trzeba tylko wiedzeć jakie priorytety są najważniejsze. i jasno określić swoje możliwości pracodawcy. owszem zrobię, ale nie zostaję po godzinach. mój czas wolny to moja świętość . moja i mojej rodziny

 zauważyłam, że dosyć często przewija się motyw,że mama pracująca to gorsza mama. Oczywiście,że tak nie jest ale  my jednak jako społeczeńswo nie umiemy szanować decyzji innych zarówno w jedną czy drugą stronę. Praca w większości daje spełnienie, pozbawia nas monotonii życia, jest  pewną odskocznią, jednak są dziewczyny, które z założenia zostają z dziećmi przez kilka lat w domu. I są szczęśliwe w tym swoim świecie. Każdy ma swój pomysł na życie. Ja widzę, że mój czas powrotu do pracy mógłby nastać już w tej chwili, bo widzę, że moje dziecko byłoby na to gotowe. Czasem jednak te plany trzeba zweryfikować bo coś staje na drodze. Ale nie obgryzam z tego powodu palców do krwi , bo szczęśliwa Mama to szczęśliwe dzieci z czymkolwiek by tego nie identyfikować.