Praca marzeń

Chciałam zawsze być nauczycielką i byłam, a  właściwie jestem - 31 sierpnia potem wszystko się kończy. Mimo, że praca wygląda inaczej niż wetedy gdy patrzyłam na nią z boku to na pewno będę za nią tęsknić (pomijam względy finansowe), zastanawiam się co ja jeszcze mogę robić

Ewa a szukałas pracy w tych szkolach zaocznych, weekendowych? A w przedszkolu? 

Jejku nigdy nie myslałam ze nauczyciele tak o traca prace. Co za porypany system.

A ja chciałam zawsze pracować z trudną młodzieżą albo w policji w wydziale dla nieletnich, nawet skończyłam resocjalizację. No ale rzeczywistość bardzo różni się od marzeń i pracuję w biurze, a moje studia nie mają kompletnie nic wspólnego z tym co robię. No i niestety mych marzeń o pracy już nie zrealizuję....

NIe dodało mi postu, piszę jeszcze raz

U nas w małej szkółce, gdzie było 14 nauczycieli, zwolniono 4.  Pracy w szkole nie ma i jeszcze długo nie będzie. Jest niż demograficzny, a do tego wydłużono wiek emerytalny, co sprawia, że bezrobocie wśród młodych będzie rosło, nie tylko w oświacie. Czasem wydaje mi się, że nauczyciel to wymarły zawód w tych czasach

Ja też chce być nauczycielem, właściwie kończę studia w tym kierunku (jeszcze rok) i wtedy będę szukać, szukać, aż znajdę Jest to moje marzenie od podstawówki i konsekwentnie je realizuje

A poza tym to mogłabym być mamą na pełen etet i mieć gromadkę dzieci jeżeli tylko ktoś chcialby mnie utrzymywać. A niestety w Polsce nie ma szans na to żeby mąż był w stanie utrzymać rodzinę 

to taka praca która daje nam radość i z której czerpiemy korzyści realizując się 

Dla mnie praca marzeń to praca w moim zawodzie - hotelarza. Z różnymi przygodami, kulturami, wzlotami i upadkami ale przede wszystkim - Z LUDŹMI! Nie wyobrażam sobie siedzenie w papierkach np. jako ksiegowa. To nie dla mnie. Mimo młodego wieku osiagnęłam nie mało w swoim zawodzie (sieciowe hotele, awanse, niemałe doświadczenie), ale z racji założenie rodziny i przeprowadzki na tereny raczej mało turystyczne powrót może okazać się niestety bardzo ciężki :( A powrót do hotelu to moje marzenie...

Mi jaknarazie się udaje. pracuje w zawodzie po studiach. Lubię to co robię. Chodzę do pracy z dobrym nastawieniem. Nie wyobrażam sobie nie lubić swojej pracy i codziennie męczyć się po 8 h.

ja włąśnie pracuję w wymarzonym zawodzie . Praca z dziećmi - o niej zawsze marzyłam ....

ja zawsze chciałam byc chemikiem albo pracować w laboratorium

Praca marzeń? Zawsze chciałam pracować w handlu. I pracowałam, mam też takie wykształcenie. Obacnie nie pracuję w swoim zawodzie, ale mam taką pracę, którą też bardzo lubię.

Miałam różne marzenia związane z pracą: projektantka ubrań, bibliotekarka, nauczycielka... Teraz chciałabym mieć możliwość w ogóle pójść do pracy na normalny etat...

Kurcze... nie sądzicie, że strasznie głupio jest mieć wymarzoną pracę? Wraz z nadejściem weekendu na Waszych ustach zaczynałby gościć smutek, że trzeba czekać do poniedziałku, co by znowu iść do pracy. Ja to bym czegoś takiego chyba nie zniósł. Cały weekend tęsknoty za pracą byłby dla mnie zabójczy.

Jeśli chodzi o moją wymarzoną pracę, to zdecydowanie jest nią brak pracy! :)

Przepraszam, ale moim zdaniem ktoś, kto dobrowolnie daje się zniewolić (pomijając względy finansowe) ma nie po kolei w głowie.

Oczywiście, że głupio!!! I mieć pracę wymarzoną a jeszcze wcześniej chodzić do wymarzonej szkoły. sama głupota!!!

Jaki cudny byłby świat bez szkoły, bez pracy, bez kolegów szkolnych i pracowych , bez pieniędzy i wszystkiego co można dostać za wypracowane pieniądze. 

A wszystko dadzą dziadkowie, rodzice, państwo. Ale bosko i rajsko!!!

uwielbiam maluchy. zawsze chciałam pracować w żłobku. nie dostałam się na dzienne pedagogiczne i skusiłam się na resocjalizację na zaocznych i już tak zostało...

Chciałabym projektować i szyć ubrania dziecięce. Być może moje marzenie się spełni.

Coś dla Ciebie Asiu :) A ja bym chciała projektować ubrania dla dorosłych dla kobiet :)

życzę Ci tego! Wam życzę ;-)

chwiałam zawsze być nauczycielką....ewentualne pracować w laboratorium... dziś pracuje w administracji...już się przyzwyczai lam...ale na początku było mi dziwnie za biurkiem....

ja zawsze chciałam robić zdięcia i od 5 lat robię ......no i chyba się spodobało bo teraz nawet mi za to płącą......nie można jeszcze z tego wyżyc ale każde zlecenie to dla mnie wielka radość i wiem że warto czasem wierzyć w marzenia bo moga sie spełnic;)pzdr