Czy kartki do spowiedzi są potrzebne?

Ja bym odeszła wtedy od konfesjonału.

Jeden dominikanin - rekolekcjonista nawet to radził - poniża Cię ksiądz w konfesjonale, to odejdź. Inaczej nie będzie wiedział, że robi źle i będzie robił to nadal. Ale nie rezygnuj ze spowiedzi - idź do kogoś innego.

Dominikanie są wspaniali. Naprawdę, jeśli tylko macie możliwość, zachęcam do nich na mszę lub spowiedź.

Jest obowiązkiem, którego jako dorośli ludzie powinniśmy przestrzegać sami, a nie za pomocą kartek.

Wyobrażam sobie miny innych spowiadających się...

"Pewnie nie dostała rozgrzeszenia..."

Argument z małą miejscowością/małą parafią akurat mnie nie przekonuje (choć jest ważny), bo ja wychowałam się w małej wsi i tam mam rodziców. Zabieram ich czasami do miejskich parafii - sprawdzam wcześniej księdza. Właśnie po to, by ich nie zrazić. Można jechać kikadziesiąt km do miasta po zakupy, a nie można do spowiedzi? Co jest ważniejsze - troska o pełną lodówkę czy nowy ciuch kupiony w mieście czy troska o własną duszę?

Pewnie, że powinien być wybór - i on tak naprawdę jest. 100 lat temu taka wyprawa do innej parafii do spowiednika była wyczynem, ale teraz?

Tylko, że jaka amy pewność, ze tamten spowiednik będzie lepszy? Najpierw trzeba człowieka poznać, a więc uczęszczać na jego msze, czy choćby dowiedzieć sie o nim czegoś z opowiadań.

Jeśli ktoś ma codzienny kontakt z różnymi księżmi to epwnie, z emoże sobie wybrać takiego z prawdziwym powołaniem.

Powtórzę sie tylko, ze na spowiedź wielkanocną zjeżdżają księża z większości okolicznych parafii i trudno zaglądać w każdy konfesjonał w poszukiwaniu tego "odpowiedniego".

Ja się spowiadam w innej parafii...u nas jest mały kościółek i ludzie obok słyszą co mówię;):))))

Trudno trafic na dobrego spowiednika...mówiąc dobrego nie mam  na myśli bezkrytycznego!

Ja wiem Mamo Julki jak to wygląda w małych miejscowościach męczyłam się tak przez wiele lat.

Jeśli wiara w naszym życiu jest ważna - będziemy szukać kontaktu z księżmi - by rozmawiać, spowiadać się. Pewnie, że człowieka trzeba poznać.

Gdybym ja nie szukała sama - żaden ksiądz czy żadna wspólnota nie zapukałaby sama do moich drzwi, poza marudnym proboszczem raz do roku.

Można popytać we wspólnotach (w sieci pewnie znajdziesz adresy) z bliskich Tobie miast - o dobrych spowiedników i dobrych rozmówców (nie każdy spowiednik jest tym, do którego poszłabym porozmawiać o innych sprawach ;)).

A i jeszcze jedno - czasem w małej, wiejskiej parafii można trafić na prawdziwy skarb duchowy.  Wspaniali księża są nie tylko w miastach.

Szukajcie, a znajdziecie ;)

To najpierw od siebie powinniśmy zaczynać - od pracy nad sobą. Żaden spowiednik tego za nas nie zrobi ;)

ja chodze systematycznie na spowiedz co 3 miesiace ale raz do roku jak co roku idziemy z mezem na kartki jak rok temu bylam po zaswiadczenie to proboszcz zaraz w komp i zobaczyl moje dane no i powiedzial ze jestem religijna i zaraz zapytal czy mamy aniolka a ja ze nie ze sie staramy to zaraz nam dal abysmy poczytali o naprotechnologi i list do rodzin ....atam widocznie bog nas omija

Ducinaltum ja sobie tak myślę, że jednak księża, Kościół za mało wychodzi do ludzi.

Za przykładem Jana Pawła II powinien on szukać kontaktu z ludźmi na różne sposoby, starać sie docierać do tych poszukujących, wątpiacych...

Ja wiem, że powinniśmy sami szukać, ale ilu jest ludzi, którzy potrzebuja jakiegoś bodźca, jakiegoś przykładu, kogoś, kto pomoze zrobić ten pierwszy krok, naprowadzi...

W dzisiejszym świecie pełnym biegu coraz trudniej o dbałość wobec sfery duchowej. Myślę, że ludziom trzeba troszkę pomóc, wskazać drogę nie tylko na mszy...

Marzy mi sie taki ksiądz, który da sie poznać jako człowiek, wyjdzie do ludzi i będzie taki jak oni jak np. ksiadz Popiełuszko.

monikamila - Bóg nikogo nie omija. A z naprotechnologii ja korzystam - choć o dziecko się nie staram. Żaden inny lekarz tak dokładnie mnie nie badał.

Mamo Julki - masz rację, za mało wychodzimy (bo Kościół to też ja).

Chociaż na brak zajęć i spotkań z ludźmi nie narzekam - potrzeby są ogromne, a mało chętnych do pomocy.

Czasem jest także zwyczajne zmęczenie materiału - księża, inne osoby konsekrowane czy świeckie, żyjące blisko Pana Boga zwyczajnie przyciągają, są aktywni i oblegani. 

Do dawania świadectwa własnym życiem powołany jest każdy chrześcijanin - by dzielił się dobrem, którego doświadczył, by opowiadał o Bogu, ktorego spotkał. Nieważne, jaką ma wiedzę, jakie doświadczenie. Jest niezbędny.

Jak czasem sama mam obawy lub ktoś dzieli się obawami, czy iść do ludzi - zawsze zostaje pytanie: czy kocham. Bo jeśli kogoś kochasz, nie chcesz tego zatrzymywać dla siebie.

Jeśli ktoś chodzi do spowiedzi raz w roku, to rzeczywiście będzie miał problemy z wyborem dobrego spowiednika... ale to już pretensje tylko do siebie samego można kierować. Wspomniany Jan Paweł II spowiadał się, z tego co pamiętam, co ok. 2 tygodnie... kiedyś był o tym artykuł.

Myślę, że świętych kapłanów, tak jak i świętych świeckich jest całkiem sporo. Może trzeba ich trochę poszukać? Sami rzadko pukają do drzwi :)

Jeśli ksiądz się zachowuje w konfesjonale niewłaściwie, w takim stopniu, że mi to już bardzo mocno przeszkadza - pewnie, mogę przerwać i wyjść. Ja, jeśli już coś takiego się zdarzy, przeboleję. Ważne, żeby otrzymać rozgrzeszenie.

Tak, jako Kościół my katolicy jeszcze za mało wychodzimy do ludzi. I tak, jako katolicy, jesteśmy jeszcze sami zbyt leniwi i wygodni, żeby poszukać swojego miejsca w Kościele.

Wielu ludzi ma alergię na sutannę czy habit - więc nie można całej ewangelizacji zrzucać na księży.

Uważam, że jednak trzeba wziąć pod uwagę fakt, że ksiądz to tez człowiek. Przynajmniej jeśli chodzi o wychodzenie do ludzi. Bo jakby miał to robić?

Kiedyś się zastanawiałam, jak mogłabym tak zwyczajnie porozmawiać z księdzem. I chyba poza poznaniem go we wspólnocie lub u jakichś znajomych nie byłoby innych szans. Ksiądz chyba tez tylko w taki sposób może kogoś poznać...

( Fakt - jeden mój kolega jest księdzem, ostatnio widziałam go i przywitałam się zwyczajnie "cześć". Był zdziwiony ale zadowolony)

1. Jeśli nie masz na mysli to sie mylisz - nigdzie nie napisałam, że chodze raz do roku! Raz do roku ide na kartki, w innym czasie bez nich. Więc Twoja ocena jest niesłuszna Bartt.

2. Co to za rogrzeszenie, kiedy ksiądz nawet nie wie, jakie grzechy wymieniłam?

3. Jest w tym sporo racji. Ma to pewnie zwiazke z tym, że katolik kojarzy się zwykle z osobą starszą, gorliwie chodzącą na mszę a jeśli młody - to sztywniak i staroswiecki. Fajnie by było zmienic ten wizerunek, ale wtedy takż eKościół musi otworzyc się na młodych. I nie mam tu na mysli zmain fundamentalnych zasad, a jedynie pewne indywidualne podejście do młodych ludzi, którego mi brak w Kościele.

Ale właśnie - dlaczego tak jest?

Dlaczego ksiądz musi ograniczać sie do Kościoła? Dlaczego wizyta duszpasterska odbywa się tylko raz do roku i trwa 5 minut? Dlaczego rozmawaimy z ksieżmi tylko przy konfesjonale?

Oglądając film "Popiełuszko" ujrzałam zupełnie inne oblicze kapłaństwa. Tylko po Nim już nikogo takiego nie było.

O tym mówię - ja jestem w porządku i nieważne czy wcześniej byłam zmęczona czy nie, bo księdza to nie obchodzi, nie mam zamiaru odbierać telefonów. A jeśli są ustalone godziny, to niestety, ale się należy. Jeśli księża w parafii nie potrafią rozplanować sobie tych godzin spowiedzi i jakoś się zorganizować a potem siedzą godzinami i swoje zmęczenie okazują właśnie przez takie lekceważenie, to już nie moja wina. Trzeba albo jakoś to ustalić między sobą i parafianami, albo dostosować się do tego, co już jest.

Lena ma całkowitą rację w tym, co pisze.

Bo modlitwą niejeden katolik sobie potrafi wytłumaczyć wszystko ;] I najlepiej wtedy się wszystko usprawiedliwia, zachowanie księdza tym bardziej. I jakie nielogiczne wnioski z tego można wysnuć... w jednych parafiach księża są świetni bo wszyscy się za nich modlą, w innych są źli bo pewnie nikt się nie modli. A dziwne, że i spowiadając naprawdę pobożną osobę ksiądz potrafi okazać zerowy poziom kultury ;] I na co się ta jej modlitwa przydała? :(

Ooo, kolejny standard - wymieniamy przykład katolika-hipokryty spowiadającego się raz w roku, żeby w porównaniu z nim wybielić to, co zrobił ksiądz ;] w końcu to my jesteśmy słabi i my mamy szukać, jeździć, a parafia niech się nawet składa z samych takich księży, co z tego ;]

I to jest podejście, w którym kompletnie nie ma sprawiedliwości i jakiegoś pomyślunku. Ważne że zadał zdrowaśki, zapukał trzy razy, rozgrzeszenie mam, niech się zachowuje jak chce, co tam że to Sługa Boży ;] To ksiądz ma dawać przykład, zachęcać mnie swoją postawą do chodzenia do spowiedzi, a czegoś takiego niestety bym nie przebolała. I jeśli między innymi to się nie zmieni nie ma się co dziwić, że ludzie odchodzą od Kościoła.

Gdybym pisał o Tobie, to pewnie był to wyraźnie napisał. Problemy, które tu są przedstawiane co do zasady nie dotyczą ludzi, którzy spowiadają się często, regularnie. To logiczne. 

Rozgrzeszenie, to rozgrzeszenie. 

Zastanawia mnie to "otwarcie się na młodych ludzi", bo ono przecież jest. Pewnie, mogłoby być większe. A drogi prostsze i bez dziur, a pensje wyższe i z premiami. Serio nie widzę jakiegoś zamknięcia Kościoła na młodzież. Piszesz o indywidualnym podejściu - a to już zmienia sytuację, bo wtedy zwracamy sie nie do całego Kościoła, tylko do konkretnych osób. A nie każdy, nawet jeśli jest księdzem, musi być chodzącym ideałem. Ktoś może zwyczajnie nie lubić dzieci, ktoś inny może mieć trudności w nawiązywaniu nowych kontaktów, trudności z rozmową, albo jeszcze jakieś inne cechy charakteru - jak każdy. 

Mimo Wielkiego Piątku będę złośliwy - to może włącz inny film? Z innym filmowym bohaterem? Mamo Julki, właśnie wróciłem z wielkopiątkowego nabożeństwa, gdzie było 3 księży, z których każdy jest dla mnie rewelacyjny, każdy jest otwarty na młodych, aktywnie z nimi współpracuje, pomaga, organizuje i prowadzi. Nie musiałem daleko szukać. 

Nie mówię, że rozmowa przez telefon w trakcie spowiedzi to dobra rzecz - bo to sprawa naganna. Natomiast nie rozumiem roztrząsania tego - bo o ile się orientuję, takie wypadki należą do zdecydowanych wyjątków. Bez urazy, ale mnie osobiście trochę razi podejście do spowiedzi jako czegoś, co mi się należy, jak pieczątka w urzędzie. To ogromna łaska, którą dostaję za darmo, niezasłużenie. 

Rozumiem, że tak Ci wygodnie interpretować moja słowa - spoko, chociaż zaczynam się obawiać, co będzie dalej. Ale katolik, który lekceważy modlitwę, sam sobie wystawia świadectwo... i w sumie wszystko tłumaczy :) 

A wiesz... jeśli moja parafia składałaby się właśnie z fatalnych księży, to na głowie bym stawał, żeby znaleźć gdzieś takiego, który mi odpowiada. Bo w swoim życiu walczę o swoje zbawienie. Mogę posłużyć się wspomnianym przykładem fryzjera czy kosmetyczki - jeśli w Twoim mieście będzie tylko 3 fryzjerów i każdy z nich będzie robił fatalne fryzury i niszczył włosy, a przy tym będzie nieuprzejmy, to założę się, że w razie potrzeby bez zastanowienia się pojedziesz do innego miasta, gdzie znajdziesz takiego, który Ci odpowiada. 

I oczywiście stawianie ciągle na świeczniku księdza, który rozmawiał przez telefon w konfesjonale wcale nie jest próbą wybielania siebie, wcale... 

Ależ wrażliwych ludzi teraz w społeczeństwie mamy... na każdym kroku spotykają się tylko z uprzejmością i delikatnością. A jak ktoś krzywo spojrzy, to koniec - kaplica. Nikt nie mówi, że nieuprzejme czy lekceważące zachowanie księdzy czy w ogóle kogokolwiek jest dobre czy usprawiedliwione. Ale dla mnie to właśnie jest usprawiedliwiania się na siłę - ksiądz się krzywo spojrzał, to nie będę chodził do spowiedzi. Sakrament pokuty jest czymś, co nam się w żadnym stopniu nie należy. Niczym sobie na niego nie zasłużyliśmy. Dla mnie ważne jest, że podczas spowiedzi mogę otrzymać od Boga nowe życie. I to się liczy. 

...Mama Julki:"Dlaczego rozmawaimy z ksieżmi tylko przy konfesjonale?...."

...Olu, a dlaczego nie możesz zaprosić kapłana ze swojej parafii prywatnie do domu?...porozmawiać, posiedzieć, lepiej poznać się, wypić  kawkę???

...dlaczego każda taka wizyta w niektórych rodzinach rodzi jakieś niejasności, podejrzenia...

...zaprosiliśmy kiedyś młodego księdza na kawę i wiecie cooo???...nie zdążył chyba zajść na plebanię , a już miałam pytania od sąsiadki: co , ksiądz u państwa był, a co się stało...a co miało sie stać - powiadam - chciałam, to zaprosiłam...wystarczyło do wyjazdu...

Olu zaproś, przełamcie te bariery...księża sami chyba nie wpraszają się na takie wizyty, ale jeśli ktoś chce, na pewno skorzystają z zaproszenia...

Wiem, każda kłopotliwa sprawa w Kościele należy do zdecydowanych wyjątków i byłoby miło jej nie roztrząsać, żeby przypadkiem nie ujmować tej instytucji wpływu na ludzi w Polsce :)

Dziwne, że na podobne "zdecydowane wyjątki" trafia znacznie więcej osób ;]

Mnie razi bezmyślne podchodzenie do rozmowy z pośrednikiem Boga w konfesjonale i do jego stosunku do mnie tylko dlatego, że "rozgrzeszenie to rozgrzeszenie". A to, że widzisz gdzieś podejście jak do pieczątki w urzędzie - trudno ;) Dla wierzącego to łaska, udzielający Sakramentu powinien też traktować swoje uczestnictwo w nim jako dar. I też najczęściej otrzymuje go niezasłużenie.

Ale mnie i racjonalnego myślenia nie trzeba się obawiać, naprawdę :) Ja rozumiem, że katolik-fanatyk pokroju Terlikowskiego ma dość dużo obaw i lęków, ale ten akurat nie jest potrzebny. Szkoda zdrowia :)

A temu, że w katolicyzmie mamy system kar i nagród związanych z modlitwą nie da się zaprzeczyć ;] Coś w życiu ci się udało - to na pewno dzięki gorliwej modlitiwe. Masz dobrego księdza, bo się za niego modlisz. Coś ci się nie uda, masz wytłumaczenie - Bóg tak chciał. Teraz módl się więcej, żeby coś się polepszyło, jeśli się nie polepszy, dostaniesz nagrodę w życiu wiecznym za wszystkie swoje cierpienia i modlitwy. Słowo wytrych - zbawienie.

Ja uważam, że jeśli dana instytucja tak prężnie działa w państwie, że nie jest wyznaniowe już tylko na papierku, to powinna dawać ludziom przykład tak, żeby jednak w każdej parafii znalazł się ktoś z dobrym podejściem do wiernych. Bo nie chodzi o to żeby stawać na głowie szukając specjalisty (chociaż rozumiem, że to ma być zwalnianie księży z wysiłku, bo ja mogę, a wręcz muszę stawać na głowie a księża po kilku godzinach spowiedzi ledwo stoją na nogach). Zwykły, szary katolik walczy o zbawienie, ksiądz walczy o nie tak samo, więc tak samo ma się starać. Taką drogę w życiu sobie wybrał, ma się więc starać na 100%.

I porównanie do kosmetyczki i fryzjera nie jest na miejscu, bo oni dbają jedynie o mój wygląd i lepsze samopoczucie, a jeśli robią coś nie tak, najwyższą karą jest wyrzucenie z pracy. Znajdą inną i po kłopocie. Ksiądz, tak jak napisałeś wcześniej, prowadzi. I mnie, i siebie - do zbawienia. Dba o coś ważniejszego niż wygląd, o jego i moją sferę duchową w kontekście religijnym. Druga praca zawsze będzie, drugie niebo - nigdy. Więc to, że jest fatalny, może się po śmierci źle skończyć, a chyba nie to mu chodzi ;]

Jeśli z "wybielaniem siebie" masz na myśli mnie, to pudło - u spowiedzi nie byłam od kilku lat i raczej się nie wybieram. Nie mam czego wybielać ;)

Tak samo można powiedzieć, że ksiądz niczym sobie nie zasłużył na udzielanie sakramentu pokuty. A jednak dla niego powinno być ważne to, żeby zawsze traktować go z szacunkiem. I tak, oczekuję uprzejmości i nie usprawiedliwiam niczego na siłę. Jeśli już ktoś ma mnie rozliczać z grzechów (tak, rozlicza Bóg - ale to, co katolik uważa za grzech, bierze z nauk Katechizmu Kościoła Katolickiego wymyślonych przez człowieka po jego własnej, może niekoniecznie słusznej interpretacji Pisma Świętego)  - niech robi to z klasą.