Dziadkowie, przodkowie a sprawa Familie :D

Troche znam moją rodzine ale mąż ze strony swojej mamy nie zna nikogo.Mama była jedynaczką .Jej rodzice bardzo wcześnie zmarli .Podobno miała tylko jednego kuzyna który wyjechał do Niemiec zaraz po wojnie i kontakt sie urwał.Zawsze sie dziwiłam jak można nie miec żadnej rodziny.

Kilka razy pisałam o tym że interesuję się genealogią. W młodości prowadziłam kronikę bieżącą rodziny, później kroniki synowi. Od 2010 roku zajęłam się tym "profesjonalnie". Przy pomocy programu genealogicznego, moje drzewo liczy 723 rodzin;2311 osób; Najstarszy bezpośreni przodek ze strony ojca ok.1500. Od I poł. XVII wieku mam już daty z obu stron rodziców. Gdy zaczynałam nie było takich możliwości jak teraz. Można znaleźć skanowane akta USC, dlatego mam np. akta ślubu pradziadków. Wymaga to trochę czasu ale każda nowa informacja, układanie genealogicznych "puzzli" daje dużo radości i satysfakcji. Poprzez drzewo również nawiązałam kontakty z osobami, którzy bliżej lub dalej ale sa "krewnymi". 

Super! Gratuluję wytrwałości w szukaniu i dążeniu do celu :) Znalazłaś wśród swoich przodków jakieś ciekawe "osobistości"? Może ktoś sławny, jakiś naukowiec?

Ja po otrzymanej wiadomości chyba też zainteresuję się historią mojej rodziny- już w jednej rozmowie z mamą dowiedziałam się ciekawych rzeczy o swoim dziadku :)

Słyszałyście o tym, że kobieta wychodząc za mąż automatycznie przechodzi do drzewa genealogicznego rodziny meża a ze swojej rodziny jest wykreślana? Kiedyś cos takiego słyszałam zwiedzając jakieś muzeum (w Puławach jeśli dobrze pamiętam)...

W mojej rodzinie taką historię naszego rodu prowadzi moja kuzynka i ja w jakiś tam sposób w tym uczestniczę dopisując znanych mi członków naszej rodzinki...

Fajna sprawa takie dzieje rodziny, wiele można się z nich dowiedzieć...

Oliwko, a dowiedziałaś się jakiś ciekawych rzeczy? Pochwal się swoimi odkryciami :)

powiem ze nigdy tym sie nie interesowalam ale moze bym sie zagłebiła w ten temat...

Aż tak bardzo się jeszcze nie wgłębiałam ale dowiaduję się czasami o członkach rodziny, o których nie miałam pojęcia...

Nasze drzewo liczy 764 osoby...

Mój ojciec był rolnikiem. Podczas poszukiwań dowiedziałam się, ze prapra... byli szlachtą w miescowojści Zawada. Od tego nazwisko Zawacki. Po upadku szlachty zostali mieszczanami w Łasinie. Dalej wżenili się na gospodarstwa do żon i tak mój dziadek znalazł się w moich rodzinnych stronach.
Ze strony mamy np. brat praprapradziadka był bardzo wykształconym księdzem o wielu tytułach (1660-1740), uświetnił naszą bazylikę, był fundatorem wyposażenia wnętrza m.in.5 ołtarzy.
W rodzie była gen.Elżbieta Zawacka "cichociemna".
Prawie o każdej osobie z przeszłości coś wiem.
Ojciec dostał się we wrześniu 39 od oflagu, potem do obozu w Potulicach i musiał walczyć po niemieckiej stronie. We Francji razem z kolegami, wozem z bronią uciekli do partyzantów. Stamtąd przerzut do Anglii na przeszkolenie. W 1944 przeszedł szlak z gen. Maczkiem:Francja, Belgia, Holandia. Wrócił dopiero w 1946 i byl przez "komunę" represjonowany przez lata. 

Moja rodzina wiekowo dosyć stara już kompletnie wymarła. Opowiadane historie rodzinne pamietam, jak przez mgłę. Chyba byłam za mała i nie byłam nimi  zainterresowana, a teraz jest za późno. Ostatni świadkowie nie żyją

Zawsze można poszukać: w starych gazetach, książkach, "papierach", które z nieświadomosci są wyrzucane. Ja może z racji zawodu lubuję sie w "archiwistyce" . Moja mama spisała swoje życie, ja tez zostawię synowi pamietnik pisany z przerwami od liceum. 

wow !no to mnie zaskoczylas teraz 

Monika bardzo zaciekawiła mnie Twoja historia!

Ja od dawna chciałabym ustalić swoich przodków, ale wymaga to dużo czasu! chciałabym zając sie tym profesjonalnie! Twój przypadek sprawił,że nabrałam ogromnej checi! Mój słomiany zapał, przestał być słomiany!

Ciesze się, że moja historia Cię zainspirowała :) Jak widać, pisanie bloga na Familie ma szersze rezultaty niż ywgrany konkurs na blog miesiąca czy pozytywne komentarze :D Szkoda, że blogi zeszły trochę na "drugi plan" bo aż zachciało mi się znowu pisać ;-)

Kiedyś robiłam drzewo genealogiczne rodziny. Fajnie jak jeszcze żyją dziadkowie i pokierują, podpowiedzą gdzie szukać.. dowiedziałam się tylko że pradziadek był w wojsku  husarskim ale zaginął.. 

to i tak bardzo dużo! Ja o swoich pradziadkach nie wiem nic. Po rodzinie chodza plotki, że dziadek od strony taty był adoptowany ale to raczej nie jest możliwe bo miał 4 czy 5 rodzeństwa i wszyscy wyglądali kropka w kropkę tak samo (do tego stopnia byli podobni, że jak dziadek umarł i było pożegnanie przy otwartej trumnie w domu i jego brat coś mówił mojej babci akurat jak wchodziłam do domu to przeżyłam chwilę grozy bo byłam pewna, że babcia rozmawia z dziadkiem- głos identyczny, wygląd prawie identyczny...mało nie dostałam zawału!)

Mój wujek, niestety już śp. ma cały spis rodzinny do kilku pokoleń.. dużo po parafiach spisywał.. rozleciała się gdzieś rodzina po świecie..

ja rozmawiałam przed chwilą z meżem o tym, że zabieram się do tego! jestem taka ciekawa gdzie sięgają moje korzenie, że hej!

Też muszę kiedyś zabrać się za stworzenie takiego drzewa genealogicznego. Kiedyś z siostrą bardzo się tym interesowałyśmy i zrobiłyśmy takie małe drzewo sięgające do naszych pradziadków, ale spisałyśmy tam tylko imiona i nazwiska i powinowactwo, nie odkryłyśmy całej historii naszych przodków. Wiem, że ród od strony mojej mamy wywodzi się ze szlachty i mieli oni nawet swoją miejscowość w niedalekiej okolicy mojej rodzinnej miejscowości. W ogóle to pochodzę z miejscowości Liw, która ma bardzo długą historię, kilka lat temu obchodziliśmy 700-lecie, a podobno jest nawet starsza (tak wskazują wykopaliska). W średniowieczu była dużym miastem rycerski i szlacheckim, z zamkiem w samym centrum, którego ruiny stoją do dziś. Mieszkańcy mieli taką zasadę, że żenili się w najbliższej okolicy, bo twierdzili, że "tylko plewa leci daleko", więc wiele pokoleń pewnie znalazłabym w najbliższej okolicy, chociaż mieli oni też bardzo bliskie kontakty z Warszawą i innymi dużymi miastami. Fajnie by było znać swoje korzenie sięgające aż średniowiecza, ale teraz to już raczej niemożliwe...

ja tez bym sie za to wziela jednak nie wiem jak...