Kiedy można oddać zwierzę do schroniska?

Ja bym popytała znajomych, rodzinę, poprosiła znajomych o zapytanie ich znajomych, ale dla mnie nawet to jest ostatecznością. Nie miałabym serca oddać zwierzątka do schroniska, sama mam ogromne uczulenie i kota, i co? Mam go oddać? Pozbyć się, bo mam wiecznie uciążliwy katar i zaczerwienione oczy? Bzdura, jestem za to zwierzę odpowiedzialna od początku do końca, więc biorę leki i koniec. Schroniska są przepełnione, często brak w nich pieniędzy na dobrą opiekę i miałabym skazywać na to własne, kochane zwierzę? Nigdy w życiu.

Nie mnie oceniać, ale dla mnie to wygodnictwo i pozbycie się problemu po linii najmniejszego oporu, w dobie dzisiejszych leków na alergię i wszelkich odczulaniach...

Co innego gdy sytuacja dotyczy nas samych a co innego, gdy dotyczy maleńkich dzieci! Inna sprawa, że ja na miejscu MNONKi nie postąpiłabym tak. Kotek by został w mieszkaniu a jedynie starałabym się ograniczyć kontakt kotka z dziećmi. Nie za wszelką cenę - bo wszystko zależy od tego w jakim stopniu alergia dokucza dzieciom. Gdyby było jakiekolwiek prawdopodobieństwo tego, że moje dziecko się męczy lub że objawy alergii się nasilają - raczej szukałabym domu zastępczego...

Jednak mój mąż jest doskonałym przykładem, że z alergią można walczyć i właśnie tylko bezpośredni kontakt z alergenem jest w stanie przynieść efekty. On w wieku 4 lat dostał kotka. Atopowa skóra, wieczny katar i łzawiące oczy. Wszystko to trwało ok roku i nagle przestało występować. W rezultacie skończyło się na 5 kotach i nic zupełnie mu nie jest.

Słyszałam ostatnio, że właśnie kot i zawarte w jego sierści roztocza i inne dziwne alergeny jest doskonałym lekarstwem na alergie! Podobno pediatrzy zalecają kontakty z tymi zwierzętami bo oswajanie się z tymi alergenami skutkuje odpornością na resztę życia.

hmm ciężka sprawa... sama mam kotka i pamiętam, że gdy zaszłam w ciąże każdy mi mówił "i co teraz z kotem? oddasz go dzieś?" dla mnie nie było w ogóle mowy żeby to zrobić. Ginekolog rozwiał moje wątpliwości, tak samo gdy pytałam o ewentualną alergie dziecka, to powiedział że na koty nie ma uczulenia, jedynie na sierść a na to są jakieś preparaty, wiecej nie wiem bo w temat się nie zagłębiałam, ale myśle, zę na pewno jest jakiś sposób żeby kotka się nie pozbywać. A może jakaś rodzina na wsi? Moja babcia np. ma kilkanaście kotków przybłęd i nie ma z tym problemu, koty same się żywią także luz. No chyba, że to rasowiec jak mój... to wtedy jest problem, bo mój to się nawet myszy boi ;/

Zawsze możesz porozweieszać ogłoszenia w okolicy, że oddasz kotka w dobre ręce, o już jest lepsze rozwiązanie, niż schronisko

Dla mnie dzieci były by w tym przypadku najważniejsze i nie potępiam MNONKI a wręcz przeciwnie. Odpowiedzialna mama dba o zdrowie swoich dzieci i sam fakt, że go ot tak sobie nie "wystawiła" za drzwi świadczy o tym, że chce dla niego jak najlepiej.

MONIKO życzę Ci bardzo byś znalazła kogoś kto przygarnie Waszego kotka.

Co innego gdy sytuacja dotyczy nas samych a co innego, gdy dotyczy maleńkich dzieci! Inna sprawa, że ja na miejscu MNONKi nie postąpiłabym tak. Kotek by został w mieszkaniu a jedynie starałabym się ograniczyć kontakt kotka z dziećmi. Nie za wszelką cenę - bo wszystko zależy od tego w jakim stopniu alergia dokucza dzieciom. Gdyby było jakiekolwiek prawdopodobieństwo tego, że moje dziecko się męczy lub że objawy alergii się nasilają - raczej szukałabym domu zastępczego...

Jednak mój mąż jest doskonałym przykładem, że z alergią można walczyć i właśnie tylko bezpośredni kontakt z alergenem jest w stanie przynieść efekty. On w wieku 4 lat dostał kotka. Atopowa skóra, wieczny katar i łzawiące oczy. Wszystko to trwało ok roku i nagle przestało występować. W rezultacie skończyło się na 5 kotach i nic zupełnie mu nie jest.

Słyszałam ostatnio, że właśnie kot i zawarte w jego sierści roztocza i inne dziwne alergeny jest doskonałym lekarstwem na alergie! Podobno pediatrzy zalecają kontakty z tymi zwierzętami bo oswajanie się z tymi alergenami skutkuje odpornością na resztę życia.

Dla mnie dzieci były by w tym przypadku najważniejsze i nie potępiam MNONKI a wręcz przeciwnie. Odpowiedzialna mama dba o zdrowie swoich dzieci i sam fakt, że go ot tak sobie nie "wystawiła" za drzwi świadczy o tym, że chce dla niego jak najlepiej.

MONIKO życzę Ci bardzo byś znalazła kogoś kto przygarnie Waszego kotka.

a dlaczego wczesniej wzieliście kotk?? ja tam zwierzaków w domu niechce mamy pieska ale w budzie tym bardziej do domu niechce, a kotów nie lubie ..

Jak to zrozumnieć kot w domu,kot nie usiedzi ma swoje ścieżki ,po domu lata a dziecko co do klatki zamknąć i ma tam siedzieć 24 na dobe.nie da się ograniczyć kontaktu..

a dlaczego wczesniej wzieliście kotk?? ja tam zwierzaków w domu niechce mamy pieska ale w budzie tym bardziej do domu niechce, a kotów nie lubie ..

Po co to pytanie?skoro Mnonka jasno napisała że żal jej oddania kotka.?

Nie dziwie się że najpierw patrzy na dzieci a nie na zwierzęta.

JA też mam psa ale w budzie go nie trzymam.

Dziękuję, to miłe, że ktoś wie jakie to jest trudne.

Jak to zrozumnieć kot w domu,kot nie usiedzi ma swoje ścieżki ,po domu lata a dziecko co do klatki zamknąć i ma tam siedzieć 24 na dobe.nie da się ograniczyć kontaktu..

Jak - jak to zrozumieć? Normalnie. Kotka zamyka się w jednym pomieszzeniu z kuwetą i miską z jedzeniem (byle daleko od siebie) a dzieiom nie pozwala się tam whodzi i można zazą odczulanie czyli pozawala na minimalny kontakt ze zwierzęiem. My mieliśmy 5 kotów i było to możliwe (w mieszkaniu 2 pokojowym). Pomijam, że dla hąego ni trudnego i można np zaopatrzy się w taki wynalazek z obrożą "elektryczną" z minimalnym napięciem i mieć ustawioną ją tak, by granice wędrówek kota kończyły się w określonym przez nas miejscu...

My mieliśmy 3 dachowce, birmańskiego i rosyjskiego niebieskiego - koty o różnyh temperamentach a dało żyć :)