Dorosłe Dzieci DDA

ja osobiście wcale nie pije alkoholu i dla mnie rodzice upijający się przy własnym dziecku są nie odpowiedzialni bo nawet nie pomyślą że krzywdzą tym dziecko a one nawet może się bać

Każdy przypadek jest bardzo indywidualny... Niestety nie ma reguły identycznej dla wszystkich... A terapia z dobrym terapeutom potrafi zdziałać cuda... Wiem coś o tym... A tak na marginesie: syndrom DDA to nie tylko problemy dotyczące samego alkoholu... To tylko czubek góry lodowej... Jeśli pił ojciec a miał córkę, to te złe relacje z dzeciństwa przenoszą się na dorosłe życie tej kobiety... I nie chodzi własnie tylko o kwestie picia-niepicia... Bardzo często zaburzone są właściwe relacje z mężczyznami... A wynika to z tego, że w dzieciństwei brakło po prostu ojca i jego miłości do córki... Trudne jest to wszystko, ale tak niestety jest...

Jagienko tak jak piszesz każdy przypadek jest indywidualny.dużo też zależy od charakteru osoby.są ludzie którzy pomimo dużego bagażu życiowego radzą sobie sami a i tacy którzy niestety potrzebują rozmowy ze specjalistą.

Właśnie nie zdarzało jej się wcześniej znam ją bardzo dobrze i na prawdę wierzcie mi ona siedziała tam na tyle długo że ten alkohol nie miał na nią żadnego wpływu poza tym znam ją na tyle że gdyby nawet te pół szklaneczki zagrażało jej na tyle albo ją zamuliło to nie wzięła by do ust. Tu na prawdę nie chodzi o to że ona wypiła tylko o jego reakcję ogólnie są bardzo dobrym małżeństwem i pewnie sobie to potem wyjaśnili ale ja po raz pierwszy widziałam taką reakcję co nie znaczy że nie jestem w stanie zrozumieć że on ma lęki związane z dzieciństwem. Dodam jeszcze że córka jej nawet nie była przy nich jak ona wypiła to piwko bo bawiła się z dziećmi w ich pokoju. To wyglądało dokładnie tak że ona poszła do szwagierki na kawkę gdzie mąż tamtej wziął sobie piwko i z grzeczności zapytał czy ona się też napije i kiedy ona poprosiła to nalał jej trochę w szklaneczce i tyle. Nie chcę żebyście myślały że usprawiedliwiam picie przy dzieciach itp i że mówi się że od takich sytuacji się zaczyna ale ktoś kto nie zetknął się z alkoholizmem w swojej rodzinie najbliższej nigdy takiej reakcji nie będzie miał. Może trochę zamotałam ale myślę że zrozumiecie co mam na myśli a poza tym troszkę się spieszę bo muszę już uciekać.

niestety wspomnienia zawsze zostaną i nie ma na to rady

Wiem coś o tym, dwa nieudane związki (w tym jeden zakończony rozwodem) i dwie córki na koncie. Trudno jest mi ułożyć sobie życie...A do tego cały czas mam wrażenie, ze nie jestem wystarczająco dobra dla nikogo, a już na pewno nie jestem dobrą mamą, nigdy dość dobrą. Asiu, ale ja wcale nie neguję tej kobiety, ale z doświadczenia potrafię też zrozumieć reakcję jej męża. Mi na przykład wystarczy zmieniony głos mojego partnera, kiedy rozmawiam z nim przez telefon - od razu wiem, ze wypil piwko i już odechciewa mi się z nim rozmawiać. Ja cały czas wiem, gdzie tkwi źródło i z jednej strony chce się już od tego uwolnić, a z drugiej wiem, ze trzeba będzie odkopac coś głęboko schowanego i wcale nie będzie to miłe. niemniej jednak chciałabym zacząć żyć normalnie i w końcu wiedzieć sama przed soba, że jestem coś warta.

Wiem, że chwalą terapeutów olsztyńskich. Nawet słyszałam, gdzie się mieści ich siedziba, ale nie pamiętam. Jeśli chcesz, spróbuję się dowiedzieć.

A jśli już o zaburzeniach - kazda dysfunkcjonalna rodzina, niekoniecznie alkoholiczna, w jakis sposób zaburza dziecko.

soniavenir musisz uwierzyć w to że jesteś wspaniałą osobą i wspaniała matką a każdy uśmiech Twoich córeczek o tym świadczy.Musisz być silna i stanowcza aby nikt cię już nie mógł zranić.wierze że ci się uda wszystko poukładać.

Dzięki, Dziecinko, już mam namiary

Dziękuję, Sysiu, jestes naprawdę Kochana

Tutaj test - ile mamy w sobie cech DDA. Może kogoś zainteresuje: http://www.psychologia.net.pl/testy.php?test=dda Parę innych ciekawych testów też tm można znaleźć.