Skąd wiedzieliście, że jesteście gotowi na dziecko?

U nas po prostu pojawiło się i już... wiadomo, jak człowiek się kocha to wszystko może się zdarzyć

my byliśmy parę miesięcy po ślubie i jakoś tak naturalnie zrodzila się myśl i pragnienie dziecka jako dopełnienia naszerj milości :) no i jest HAnna :)

to poprostu się czuję

Od początku wiedziałam, że będę miała dzieci, nie chciałam czekać z ich pojawieniem się chociaż niektórzy mówili: Poczekajcie, nacieszcie się sobą!

Ja dojrzewałam do mysli o dziecku gdzieś kilka miesiecy po ślubie... Nie przyszło to u mnie naturalnie...

Nie potrafiłabym traktować dziecka jak projektu do wykonania... A to zdaje się być częstym błędem współczesnych młodych ludzi...

Dla mnie dziecko było właśnie marzeniem, a dla mnie marzenie to coś/ w tym przypadku ktoś:), czego bardzo się chce, ale nie planuje się tego z kalendarzem w ręku.

Takie przeświadczenie, że będziesz na milion procent pewna może prowadzić donikąd Lenko...:)

Choć, hmmm, ludzie są różni i być może u Ciebie będzie to wyglądało inaczej.

Dla mnie dziecko było naturalnym dopełnieniem małżeństwa. Biorąc ślub wiedziałam, że oboje chcemy mieć dzieci.

Myślę, że nigdy i nikt nie podejmuje takie decyzji mając na względzie nieprzespane noce, pieluchy i cały ten "przykry" majdan związany z byciem rodzicem. gdybyśmy na to w taki sposób patrzyli to nigdy nie bylibyśmy gotowi :)))

Gdy dowiedziałam się, że jestem w ciąży bylam kompletnie zaskoczona ale i bardzo szczęśliwa.Choć nie planowaliśmy dziecka właśnie wtedy, to dla mnie, tak jak dla mojej poprzedniczk,i ciąża oznaczała dopełnienie związku, który za sprawą Poli przekształcił się w pełną, wspaniałą rodzinę.

Absolutnie się z tym zgadzam! :)

Nie bądźmy realistami do szpiku kości.

W końcu to marzenia nadają życiu smak, więc niech dziecko będzie też takim marzeniem do spełnienia z dużą dozą rozsądku, ale bez przesady! :)

Na dziecko nigdy się nie jest w pełni gotowym. Dopiero gdy już się pojawia - wszystko zaczyna się jakoś układać a my oswajamy się z sytuacją. Nie ważne czy byłą to ciąża wymarzona i wyśniona; planowana z kalendarzykiem w ręku czy po prostu wpadka. Tak mi się wydaje.

Madzia była naszym pomysłem na wspólną rodzinę. Pragnęłiśmy dziecka, bo tego brakowało nam w naszym związku. Sobą nacieszyliśmy się będąc ze sobą ponad 7 lat przed ślubem :) Postawiliśmy sobie kolejne wyzwanie w drodze do naszego celu... Gdy urodziła się Madzia w naszych głowach stworzył się racjonalny plan - po co wychowywać jedynaczkę, skoro możemy wychować dwoje dzieci korzystając z danej nam możliwości... Więc drugie nasze dziecko było efektem miłości ale nie tej opisywanej pięknie w książkach i bajkach ;) Po prostu mieliśmy takie wyobrażenie pełnej rodziny. Teraz jesteśmy szczęśliwi. :)

Ja już sporo przed zajściem w ciążę bardzo chciałam dziecka,
nie raz też zdarzało mi się wymówić prorocze zdanie - " nie chcę faceta, chcę dziecka"
( tak , tak głupie to i zdecydowanie egoityczne i niemoralne , no ale tak miałam)
czułam to całą sobą, że chcę i potrafię     


Kiedy zaszłam w ciążę- tuż przed zakończeniem 2 studiów myślałam cosbie, ale dlaczego teraz, to jest zły czas,
jednak szybko zrozumiałam , że nigdy nie jest dobry czas, bo zawsze znalazło by sie jakies, ale...    


teraz jestem szczęśliwą mamą cudownego synka i mimo pieluch, nieprzespanych noscy, zmęczenia to wszystko to pikuś ( Pan Pikuś) przy tym jak wiele szczęścia daje macierzyństwo      

Zgadzam się w 100%. Pomimo, że mam podwójną dawkę pieluch, nerwów i zmęczenia to moim skrytym marzeniem jest posiadanie wesołej 4 dzieci :) Taka gromadka to już coś... No ale cóż. NA razie warunki mieszkoaniowo-finansowe nie pozwalają na to a nie sztuką jest spłodzić i urodzić drużynę piłkarską. Trzeba jeszcze je wychować i zapewnić wszystko, co najlepsze :)

hm...

to jest ciężkie pytanie, bo powinno się to po prostu wiedzieć, chociaż w moim przypadku wiedziałam dopiero na koniec ciąży :P

o dzieciach rozmawialiśmy, marzyliśmy itp. ale to ni jak miało się do realnego odczucia że na pewno, na 100%.

media i cała reszta przedstawia wyidealizowany obraz macierzyństwa i rodzicielstwa, mamy zawsze radosne szczęśliwe, dzieci nie plączące, zdrowe i idealne. a gdy do człowieka dochodzi ze życie to nie bajka i posiadanie dziecka ma tez te gorsze strony to często się weryfikuje ta "gotowość"\

jedno jest pewne :) gdybyśmy podchodzili do tematu dziecka jako tylko wiecznego stresu o bezpieczeństwo naszej pociechy, nieprzespanych nocy, wszystkich wyrzeczeń i poświeceń to ludzie dawno by wyginęli ;)

Oj tak, zgadzam się z tym. Przy ciągłym analizowaniu za i przeciw, zawsze znajdzie się jakieś ale...

Mój mąż, wtedy jeszcze narzeczony był gotowy na dziecko, ja nie- bo szkoła, pracy nie ma, jak my sobie radę damy itd, itp... W ciąży wszystko się poukładało:-) Praca sama przyszła- chociaż był to tylko staż z UP- to jednak zawsze coś:-)

W ciąży przygotowywałam się na przyjście dziecka, ale na nic te wszystkie mądre gazetki i książki, życie i dziecko:) weryfikuje nasze plany- gdy dziecko przyjdzie na świat, to trzeba wszystko podporządkować względem dziecka- nawet swój plan dnia- i nie ma tu miejsca na żaden plan lub projekt:)

Myślę, że nie ma co brać tej sprawy w te sposób, że nieprzespane noce, że trzeba sie opiekować, że trzeba troszkę poświęcenia.... Jeśli chce się tego upragnionego bobaska, to inne "przeszkody" są nieważne:)))

...z głębi serca a raczej serc ;)))

U nas tez samo przyszlo. Chcielismy i już, mimo, że ciąża pojawila się przed ślubem. Nie obawialam się obowiązkow i czy sobie poradzę, bo w glebi wiedziałam, że napewno tak. Po porodzie nie miałam problemów z przewijaniem i innymi obowiązkami. Nie żalowalam niczego czego juz robić nie będę i myśle,  ze to był ten czas.

Olu, akurat to pytanie zadałam ze względu na czytany ostatnio artykuł, a nie ze względu na moje zastanawianie się 'czy to już'. Siebie nie muszę pytać, wiem na sto procent, że nie jestem zupełnie gotowa.

Popieram. Tak jak kobiety tak i mężczyźni mają ''instynkt macierzyński''. Myslę, ze to się po prostu czuje...