Polki nie chcą rodzić dzieci!

Mamo Julki, masz rację, w obecnych czasach mamy lepiej. Tylko, że kiedyś rodzenie i wychowywanie dzieci było jedną z głównych ról (o ile nie najważniejszą) stawianych kobietom. Kiedyś kobiety nie miały takiego dostępu do edukacji i różnych zawodów jak teraz. Nie każda, która chciala mogła zostać prawnikiem czy lekarzem. Kiedyś nikogo nie raziło w oczy, że to mężczyzna utrzymuje rodzinę a kobieta nie pracuje i wychowuje dzieci. Teraz dla większości jest to nie do pomyślenia. Osobiście nie wyobrażam sobie, abym mogła być z wlasnej woli finansowo uzależniona od męża-a jak mu coś "odbije" lub cieżko zachoruje, nie daj Boże umrze to zostaję z głodowymi zasiłakmi albo z niczym a moje doświadczenie zawodowe w jakiejkolwiek dziedzinie jest równe zeru.  Teraz kobiety mają dostęp do edukacji, do praktycznie wszystkich zawodów i z tego korzystają. Szkoda tylko, że za tą zmianą nie zmienilo się nastawienie i oczekiwania spoleczne względem kobiet. Teraz kobieta owszem, moze spełniać swoje marzenia, moze się kształcić, pracować w jakim zawodzie tylko chce ale jednocześnie musi spełniać te role, które niezmiennie od tylu pokoleń były dla niej przeznaczone. Rola mężczyzny również się nie zmieniła-ma być żywicielem rodziny, ojcem-niekoniecznie. Teraz kobiety mają lepiej. Tylko co z tego, kiedy to nadal one muszą wybierać między macierzyństwem a karierą. Mężczyźni nie muszą, mało tego-często wybierają właśnie karierę zostawiając żonę i dziecko samych sobie. I jest ok, i jest super. Mężczyźnie wolno. Ale niech kobieta wybierze karierę to zaraz sypią się na nią gromy, że karierowiczka, egoistka, myśli tylko o sobie. Dodajmy do tego brak możliwości dorobienia się czegokolwiek i wychodzi nam jedna z przyczyn niskiego przyrostu naturalnego. Że nie wspomnę o wtrącaniu się państwa do wychowywania dzieci-nie wolno krzyknąć, nie wolno dać klapsa, nie wolno okazać słabości i złości. Do jasnej Anielki, jesteśmy tylko ludźmi i mamy pelne prawo złościć się jak jest powód, okazać słabość czy krzyknąć. A potem mamy efekty takiego wychowania jakie widzimy na co dzień. I to też przeraża, bo oczekiwania wobec młodych rodziców są tak wygórowan, że strach spróbować. A niedaj Bog Ci nie wyjdzie to są gotowi Cię powiesić, bo źle dziecko wychowalaś. A propos wychowania właśnie-pilnowałam ostatnio półtoraroczną dziewczynkę, która miala manię rzucania w szyby, telewizor i szklanki. Tłumaczenie, prośby, grośby, krzyk nic nie pomogły. Nie pomogło rownież odwrócenie uwagi zabawą bo ni z tego ni z owego mala rzucala klockiem w telewizor czy szybę w drzwiach. Zauważylam nawet, że ilekroć zwracam jej uwagę to ona rzuca jakby na złość. Moglabym nie zwracać uwagi na takie zachowanie, pal licho szyby i telewizor, z tym że takie rzucanie groziło jej bezpieczeńswtu i zdrowiu. I jak ja powinnam się zachować i co zrobić? Dziewczynki nie można była nawet na sekundę spuści z oka, nawet do toalety z nią poszłam w obawie, że zrobi sobie krzywdę. Jak by to bylo moje dziecko, to najzwyczajniej w świecie dałabym klapsa na goły tylek. Skoro tlumaczenia nic nie dają (w sumie się nie dziwie, że półtoraroczne dziecko nie za bardzo wie o co chodzi) zabieranie zabawek nic nie daje i w ogole jak grochem o ścianę, to może klaps by coś dalł? Bo ja już naprawdę nie mialam pomysłu jak sklonić ją do prawidłowego zachowania. Kurcze, jak ja kiedyś będę mieć takie dziecko, przy którym nawet do toalety nie będę mogla pójść ani nic zjeść dopóki nie uśnie to chyba zwariuję. A co dopiero mówić o gotowaniu obiadu mężowi, sprzątaniu czy uczeniu się. Masakra. Chcę mieć kiedyś dzieci, ale coraz bardziej się boję, że po prostu nie dam rady z tym wszystkim.

A podobno feministki, które chcą równości przede wszystkim w domach- bo to moim zdaniem najważniejsze, gdy kobieta we własnej rodzinie będzie po równo z facetem obciążona obowiązkami, nie będą potrzebne ustawy o równości płci ani parytety- są ciociami SAMO ZŁO powszechnie znienawidzonymi przez męzczyzn bojących się detronizacji z rodzinnych stolców. Zegnać domowe mopsy z kanap, odebrać pilota i piwo, dać klocki, by bawili się z dziecmi, żelazko w dłoń, mopa, ścierkę i warząchwię. Po równo- pół na pół, co do minuty .

Klapsy są zabronione-Polska ratyfikowała Haska onwencję Praw Dziecka, czego edektem jest "ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

Intervojager ja rozumiem, o co chodzi w ustawie i ze ogranicza ona prawo do decydowania rodziców o dziecku. jednak nie zgadzam sie do końca z tym, iż myśli o tym każda para decydujaca sie na dziecko! Sądzisz, ze przy podejmowaniu takiej decyzji, jedno z partnerów stwierdza: Nie, lepiej dajmy sobie spokój z dzickiem, bo jak mu kiedyś damy klapsa, to zamkną nas w kiciu!? Raczej nie... Ustawa owszem ma swoje minusy, ale refleksja nad nia przychodz chyba znacznie później, kiedy dziecko jest już na świecie. Co do oczekiwań społecznych - sa one rzeczywiscie wygórowane, ale...czy musimy je spełniać, czy jestesmy do tego zobligowane? Ja nie czuję takiej presji... owszem, słysże krytyczne uwagi, ze urodziłam dziecko, zamiast iść na tudia i do pracy, ze się marnuję, ale ja mam swój własny system wartości, według którego chcę żyć! I mam w nosie oczekiwania społeczne w tej materii, napawdę! Nie należy się tym zrażać. Jestesmy suwerennymi istotami i niech każda z nas żyje po swojemu.  Mamy tez prawo do słabości i ułomności. Nikt z nas nie jest idealny. Dlatego nie można stawiać sobie poprzeczki zbyt wysoko. Trzeba znać swoje mozliwośći i swoje priorytety. Wtedy zycie staje sie znacznie łatwiejsze... Ja staram sie to robić...

Co do ustawy to mimo iż wielu rodziców nie będzie zwracało na nią uwagi to myślę że zaczną się z czasem coraz cęściej nad tym zastanawiać albo to właśnie będzie jeden z argumentów na to żeby dzieci nie mieć.i może nie chodzi tu o klapsy ale nigdy nie wiadomo co jeszcze zostanie w tej materii uchwalone a to niestey nie nastraja optymistycznie. A co do oczekiwań społecznych to dziś póki jesteś młoda to łatwo jest je znosić gorzej jak człowiek jest zmęczony codziennościa a do tego krytykanctwo które kiedyś niepostrzeżenie może wejść do naszego domu chociażby jak Twoje dziecko usłyszy z zewnątrz że robisz coś źle albo kiedyś robiłaś może nie być to przyjemne. Wiem że to brzmi jak czarnowidztwo i nie było to moim zamiarem żeby kogoś straszyć ale do dziś pamiętam jak się czułam kiedy w chwilach dla mnie najtrudniejszych wszyscy na około wiedzieli lepiej czego jest mi potrzeba i jak się z czymś nie zgodziłam to nawet najbliżsi kładli mi kłody pod nogi po to żeby mi udowodnić że nie miałam racji i niestety jak mi coś rzeczywiście nie wyszło to delikatnie pisząc nie współczuli a wręcz przeciwnie i dzisiaj moja córka ponosi również konsekwencje tego co się wtedy działo i najciekawsze z tego wszystkiego jest to że to ja wyszłam na tą niewdzięczną bo wszyscy chcieli mojego dobra.

To są jakieś jaja! Skoro tak to niech sami sobie wychowują dzieci! A co dają w zamian? NIC!!! To co, mam pozwolić aby dziecko zroilo sobie krzywde, bo nie mogę mu dać klapsa a inne metody perswazji nie przynoszą skutku-jak grochem o ścianę. Czy oni na głowę upadli i myślą, że półtorarocznemu dziecku można cokolwiek wytłumaczyc i ono będzie się do tych tłumaczeń stosować?! Teraz zabronili klapsów a za chwilę zabronią krzyknąc, zmusić dzieciaka do nauki czy posprzatania swojego pokoju. Nawet szlabanu nie będzie można dać. Niedługo dzieci będą mialy więcej praw niż dorośli. Szkoda tylko, że ustawodawcy nie pomyśleli, że dzieci będą korzystać z tych praw bez przewidywania skutków swojego postępowania, wszak są tylko dziećmi! Niedługo dzieciom niczego nie będzie można zabronić bo podciągną to pod znęcanie się psychiczne! Chyba nadal myślą, że dziecko to taka tabula rasa i wszystko zależy od naszego wychowania. A guzik. Mało tego, że dziecko od samego początku ma już jakieś tam określone cechy charakteru to niestety nie tylko rodzice mają wpływ na to dziecko. Mieli by, gdyby dziecko kontaktowało się tylko z nimi i z nikim innym, ale to jak sami wiecie niemożliwe! I niestety, do niektórych dzieci dociera chyba tylko klaps. Z resztą, ja nie mam zamiaru tłumaczyć parę godzin dziecku, które i tak nie zrozumie, że nie wolno przebiegać przez ruchliwą ulicę bo każdy normalny, pracujący człowiek nie ma na to czasu.

Jeśli chodzi o półtoraroczne dziecko to ono powodu klapsa na pewno nie zrozumie...

Ale dtarsze na pewno, i zaraz pobiegnie o ile się uczy ze skargą do wychowawcy. Prawa dziecka i wychowanie seksualne są wbijane naszym dzieciom w szkole z nadgorliwoscią większą od faszyzmu. W tym całym zamieszaniu chodzi o przejęcie wychowaniu dzieci przez państwo na potulny i bezwolny elektorat. A za szkody materialne wynikajace z takiego podejscia do "wychowania przez państwo", i tak zapłacą rodzice, a jak nie poradzą, to są instytucje fundowane za pieniadze z UE i podatników.W dzisiejszych czasach bym się na prawdę zastanowił, czy warto zdecydować się na dziecko i łożyć na jego wychowanie, kiedy pod byle pretekstem mogę zostać pozbawiony praw rodzicielskich, i jeszcze płacenie alimentów na rzecz instytucji, które zajmują się adopcją takich dzieci. Żyjemy w ciekawych czasach.

To dla mnie powód do wstydu, ale zdarzyło mi sie dac klapsa córce. Własnie w przypadkach, o których piszesz i kiedy nic nie skutkowało... I co? Za jakis czas, kiedy płacz miął, robiła to samo... to nie jest sposób na przemówienie dziecku do rozumu, jedynie na ulżenie sobie... Tak myślę... Najlepiej zabrać dziecko z takiego "niebezpiecznego" miejsca np. do drugiego pokoju. I jeszcze jedno - odpowiadam na Twoje pytanie: Każdego dziecka trzeba praktycznie non stop pilnować, zeby nie zrobiło sobie krzywdy - a na pewno rocznego czy dwuletniego, o którym piszesz! nie licz na to, ze tak małe dziecko będzie spokojnie oglądało ksiażki!:)

A Wy jak zwykle na temat... A ja mam pytanko naprowadzające - a Polacy chcą mieć dzieci? Bo wiecie bez Polaka Polka dziecka nie urodzi. Nawet jakby chciała.

klapsowe wątki możecie znaleźć tutaj: http://familie.pl/Forum/search.php?Q=klaps&SUBMIT2=.%3ASzukaj%3A.&DEFAULTOP=and

Każde dziecko jest inne, jedno będzie rzucać w szyby, drugie wyrywać kwiatki z doniczek a trzecie zajmie się zabawą... Nie zapominajmy, że to mali ludzie i swoje charaktery i temperamenty mają.

Pewnie z tych samych powodów co Polki-brak perspektyw na godne (niekoniecznie bogate) życie, zła sytuacja na rynku pracy, brak możliwości zamieszkania "na swoim"...

Chcą :-)

Czasem wydaje mi się, że jednak za bardzo "kombinujemy" tym myśleniem pt. jak sobie poradzimy bez tego czy owego albo jak to żyć bez komfortu... Niestety staliśmy się wygodniejsi a, że potrafimy to "kombinowanie" przekuć w czyn to i to robimy... Dawniej wcale kolorowo nie było... A czasem nawet jeszcze gorzej a dzieci się rodziły... Sytuacja sytuacją, ale i nasze wspomniane wygodnictwo też ma duży wpływ na to co się dzieje... Bo proszę popatrzeć: obecnie pierwsze o czym myślimy to:praca, kariera, dobre warunki mieszkaniowe, kasa... i dopiero wtedy może dziecko... Ale chyba do końca nie jest to właściwa drabinka... Bo jak już sobie to wszystko ustabilizujemy to nagle się okazuje, że albo nam już się nie chce tego dziecka, albo po prostu nie możemy go mieć, bo ciężko zajść w ciążę i tak kółeczko się zamyka... Ale to moje zdanie i nikt nie musi się z nim zgadzać... I faktycznie w swoim otoczeniu zaobserwowałam, że lansuje się model 2 + 1... I wcale warunki bytowe nie są wyznacznikiem tego... Po prostu wiele moich koleżanek i znajomych nie chcą już się po raz drugi "bawić w pieluchy i te inne cuda"... Czyli" wygodnictwo...

No coś jest z tym wygodnictwem na rzeczy ;) Kiedyś ludzie mieszkali w lepiankach, bez elektryczności i bieżącej wody a dzieci i tak się rodziły, i to dużo więcej niż teraz. Tylko w imię czego ja mam sobie odmawiać zdobyczy cywilizacji? Dlaczego mam żyć na gorszym poziomie niż moi rówieśnicy np. z Francji? Dlaczego mam rezygnować ze swoich marzeń i się poświęcać? Sęk w tym , że mi nie za bardzo uśmiecha się takie wieczne poświęcanie.

Zaro - dziecko to nie poświęcenie. Ja uważam, że za tym spadkiem przyrostu naturalnego kryje się więcej czynników niż tylko jeden. To i większa świadomość, większe aspiracje, ambicje zawodowe, to pokłosie innych niżów demograficznych, to zła socjalka, to wzrost zaburzeń związanych z płodnoscią... i pewnie jeszcze wiele, wiele innych. Bartek gdzie Ty się podziewałeś?